«Un-State» of the Union

Όταν το αμερικανικής προέλευσης «State of the Union» επιστρατεύθηκε από την Κομισιόν, είναι αλήθεια ότι βομβαρδιζόμασταν με εξαγγελίες προθέσεων οι οποίες, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μετουσιωνόταν σε πράξη. Άρα, είχαμε και σημείο εκκίνησης και αποτέλεσμα, και συνεπώς μια υπαρκτή παραγωγή πολιτικής. Πριν από μερικές εβδομάδες ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης μετέφερε το State of the Union στην κυπριακή σκηνή, δημιουργώντας την εντύπωση ότι εκπονήθηκε ένας κυβερνητικός σχεδιασμός, ανάλογος με αυτόν που δρομολογεί η Κομισιόν σε συντονισμό με τους επιτρόπους της. Έγινε όμως ουσιαστική δουλειά; Ας ξεκινήσουμε από τα πολύ βασικά παίρνοντας ένα απλό παράδειγμα, το οποίο εμπλέκει τέσσερα υπουργεία, Συγκοινωνιών, Περιβάλλοντος, Δικαιοσύνης και Οικονομικών:

• Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης που ταξιδεύει συχνά στις Βρυξέλλες, θα μπορούσε να πάει από το αεροδρόμιο μέχρι το κτίριο του Συμβουλίου, εάν το αυτοκίνητό του δεν ήταν τουλάχιστον Euro 6, σε ό,τι αφορά στην εκπομπή ρύπων; Η απάντηση είναι αρνητική. Την ίδια ώρα, στους κυπριακούς δρόμους κινούνται όχι μόνο οχήματα Euro 5, αλλά και Euro 4, Euro 3, ακόμη και παλαιότερης τεχνολογίας, εξαιρετικά ρυπογόνα και περιορισμένης ασφάλειας.

• Τι συνέπειες έχει αυτό στην οδική ασφάλεια; Μπήκε στον κόπο ο κ. Χριστοδουλίδης να διαβουλευθεί με το υπουργείο Συγκοινωνιών, το υπουργείο Δικαιοσύνης και την Αστυνομία πριν κομπάσει στο State of the Union, ότι αφαιρέθηκαν 400 αυτοκίνητα από τη Λευκωσία στο πλαίσιο του προγράμματος Pame Express; Το γεγονός ότι κυκλοφορούν 750.000 οχήματα στους κυπριακούς δρόμους, εκ των οποίων οχήματα 25 και 30 χρόνων, που σηκώνουν σύννεφα καυσαερίου και δεν μπορούν να προσφέρουν την απαραίτητη ασφάλεια σε αυτούς που τα οδηγούν, το αντιλαμβάνεται ο πρόεδρός μας; Και ότι κατά συνέπεια, δυστυχήματα που καταγράφονται καθημερινά είναι και αποτέλεσμα της ακαταλληλότητας μεγάλου αριθμού αυτοκινήτων που κυκλοφορούν;

• Ο πρόεδρος που μίλησε στο State of the Union για την «πράσινη μετάβαση», διαβουλεύθηκε με το υπουργεία Περιβάλλοντος και Συγκοινωνιών για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις και τα σύννεφα ρύπου που προκαλούν παλαιού τύπου αυτοκίνητα στα κέντρα των πόλεων; Οι πράσινοι στόχοι του προέδρου Χριστοδουλίδη και η κλιματική ουδετερότητα που αποτελεί ευρωπαϊκή υποχρέωση, ποια προοπτική έχουν όταν δεν κάνουμε καν τα βασικά;

• Πριν μιλήσει ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης στο State of the Union δεν όφειλε να διαβουλευθεί με τα υπουργεία Συγκοινωνιών και Οικονομικών, ώστε το νέο πρόγραμμα που εξήγγειλε ο Αλέξης Βαφεάδης να μη δίνει μόνο κίνητρα για αγορά ηλεκτρικών οχημάτων, αλλά να αποτελεί μέρος σχεδιασμού για οριστική απόσυρση όλων των παλαιών αυτοκινήτων, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, όπως έκαναν άλλα κράτη της Ε.Ε.; Στις Βρυξέλλες έδωσαν τέσσερα χρόνια για απόσυρση οχημάτων 15ετίας. Στην Κύπρο γιατί κάνουμε μισές δουλειές και κομπάζουμε κιόλας ότι έχουμε ολοκληρωμένο σχεδιασμό;

• Ο πρόεδρος δεν όφειλε να καλέσει όλα αυτά τα συναρμόδια υπουργεία να καθίσουν και να εκλογικεύσουν το σύστημα των πόντων; Η κυβέρνησή μας που κάνει βόλτα στις Βρυξέλλες, δεν μπορούσε να ενημερωθεί από κάποιον Ευρωπαίο επίσημο γιατί δεν είναι λογικό εάν κάποιος υπερβεί το όριο ταχύτητας κατά 11 χιλιόμετρα να εισπράττει δύο πόντους; Όπως επίσης, γιατί δεν είναι λογικό κάποιος που τρέχει 150 χιλιόμετρα στον αυτοκινητόδρομο να μη συλλαμβάνεται και να πηγαίνει αυτόφωρο, όπως γίνεται για παράδειγμα στη Γαλλία;

• Ή μήπως αυτή η κρατική ανεπάρκεια, που περιγράφεται πιο πάνω, γίνεται για να ενισχυθεί κι άλλο η χρυσή κότα των καμερών; Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης που λέει ότι είναι φίλος με τον Εμανουέλ Μακρόν (το οποίο δεν αμφισβητώ, αμφισβητώ μόνο το αντίθετο, ότι ο Μακρόν είναι φίλος του κ. Χριστοδουλίδη), δεν μπορεί να ρωτήσει τον «φίλο» του, πώς και γιατί η Γαλλία έχει επιβάλει πλαφόν στα κέρδη της εταιρείας που διαχειρίζεται τις κάμερες; Διότι προφανώς στην Κύπρο πλαφόν δεν υπάρχει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είναι προφανές, ότι ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης, αν θέλει να ξαναμιλήσει για το State of the Union, οφείλει να ξεκινήσει από τα πολύ βασικά. Διότι πολύ φοβάμαι ότι όλη αυτή η ανεπάρκεια που αντανακλούν συναρμόδια υπουργεία σε ένα απλό παράδειγμα, που αφορά σε θέματα οδικής ασφάλειας και περιβάλλοντος, τείνει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι από τα χρυσά διαβατήρια, περνούμε πλέον στις χρυσές κάμερες. Και πολύ περισσότερο στις κενές εξαγγελίες ενός προέδρου, στα χέρια του οποίου το κράτος τείνει να απωλέσει την ίδια του την υπόσταση.

Σημείωση: Δεν έχω πόντους.