Θράσος

Μπορεί η κυβέρνησή μας να μην αποδίδει τα αναμενόμενα, αλλά θεωρώ ότι θα ήταν αγνωμοσύνη να υπάρχει έστω και ένας σε αυτό τον τόπο, που να μην εκτιμά τη διασκέδαση που απλόχερα προσφέρει. Πιστή στο ραντεβού της, κάθε εβδομάδα, η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη πρωταγωνιστεί σε ένα διασκεδαστικό serial, ανοικτού τέλους, open ended. Και όπως όλα δείχνουν, έτσι θα βγάλουμε την πενταετία.

Ο Πρόεδρός μας, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα έχασε κατά κράτος από τους οργανωμένους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ, που του υποσχέθηκαν ότι αυτή θα είναι η πρώτη και η τελευταία του θητεία, αυτή την εβδομάδα δοκίμασε σε κάτι περισσότερο δόκιμο για τον ίδιο, με βάση την προϋπηρεσία του στο ΥΠΕΞ: Στη διπλωματία.

Έτσι, λοιπόν, ο Πρόεδρός μας συναντήθηκε με τον Τατάρ. Και όταν η συνάντηση ολοκληρώθηκε, στήθηκε μπροστά στα μικρόφωνα των τηλεοπτικών σταθμών, ανακοινώνοντας ότι υπέβαλε πρόταση οκτώ σημείων που, όπως δήλωσε, ήταν take it or leave it. Και όταν ξαναρωτήθηκε διευκρινιστικά, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, απάντησε καταφατικά ότι «έχει αυτή τη διάσταση». Η προεδρική τοποθέτηση άντεξε όμως λιγότερο από 24 ώρες, καθώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανέλαβε ρόλο «αποκρυπτογράφου», διευκρινίζοντας ότι «η διάσταση» take it or leave it, αφορούσε μόνο στα τέσσερα σημεία των προτάσεων Χριστοδουλίδη, σε σχέση με τα οδοφράγματα. Εύλογα θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς, κατά πόσον ο ίδιος ο Πρόεδρός μας, που υπέβαλε την πρότασή του στον Ερσίν Τατάρ, δεν ήξερε αν ήταν στο σύνολό της take it or leave it ή εάν «η διάσταση αυτή», περιοριζόταν μόνο στα τέσσερα από τα οκτώ σημεία που αφορούσαν στα οδοφράγματα. Δηλαδή, με κάθε σεβασμό στον θεσμό του Προέδρου, ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν θα έπρεπε να ήξερε τι έλεγε, όταν στεκόταν μπροστά από τις τηλεοπτικές κάμερες; Ή μήπως μαγνητίζεται τόσο πολύ στη θέα τους, με αποτέλεσμα να λέει ανακρίβειες;

Το πλέον αστείο είναι ότι κάποιοι συνάδελφοί μου υπαινίσσονταν ότι η πρόταση Χριστοδουλίδη βρήκε «απροετοίμαστο» τον Τατάρ και ότι γι’ αυτό επιφυλάχθηκε να απαντήσει. Δηλαδή, ο Πρόεδρός μας έκανε κίνηση ματ, βραχυκυκλώνοντας και βάζοντας στη γωνιά τον Τατάρ; Αυτός δηλαδή, ο ίδιος Πρόεδρος, ο οποίος δεν ήξερε τι ακριβώς προνοούσε η πρόταση που υπέβαλε και χρειάστηκε η αποκρυπτογράφησή της από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο την επόμενη μέρα, είναι σε θέση να βάζει κάποιον άλλο στη γωνιά, πλην του εαυτού του; Για να είμαστε σοβαροί, ο Τατάρ δεν θα απαντούσε σε καμιά περίπτωση και σε καμιά πρόταση. Γιατί ο κ. Τατάρ είναι απλώς ο παπαγάλος της Άγκυρας και τοποθετείται μόνο όταν λάβει γραμμή από το ΥΠΕΞ της Τουρκίας. Άρα, ας μη λέμε ό,τι θέλουμε.

Ενώ λοιπόν ο Πρόεδρός μας ενημέρωνε με μισές αλήθειες το εσωτερικό ακροατήριο, ένας ισοβίτης, καταδικασμένος για τετραπλό φονικό, ενημέρωνε από τις Κεντρικές Φυλακές την παγκόσμια κοινή γνώμη, στο πλαίσιο podcast που μεταδόθηκε από το κανάλι Not Guilty TV, στο YouTube, για διαφθορά στην Κύπρο, διατυπώνοντας μεταξύ άλλων, ισχυρισμούς για στημένη υπόθεση σε βάρος του. Προκαλώντας αμηχανία στην κυβέρνηση, που επέλεξε τη σιωπή. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Μάριος Χαρτσιώτης έχει πάντως δηλώσει, σε άλλες, ανάλογου κάλλους περιπτώσεις, ότι δεν είναι «δειλός» για να παραιτηθεί. Κάτι που προσωπικά με καλύπτει, διότι θεωρώ ότι απαιτείται «υπεράνθρωπο θάρρος» για να παραμείνει κανείς στη θέση του μετά από τέτοιες επιτυχίες!

Τη γραμμή αυτού του επιπέδου «θάρρους» την έχει άλλωστε χαράξει ο Πρόεδρός μας, ο οποίος έκανε «ατομικό ρεκόρ θάρρους», παρέχοντας εν λευκώ στήριξη στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για επανεκλογή στην προεδρία της Κομισιόν, χωρίς να απαιτήσει την απόσυρση της μοναδικής ευρωπαϊκής πρότασης που οδηγεί σε οριστική διχοτόμηση της Κύπρου: Του «απευθείας εμπορίου», που προνοεί εμπορικές συναλλαγές Ε.Ε.-ψευδοκράτους, με νομική βάση που εκλαμβάνει την κατεχόμενη Κύπρο ως «τρίτη χώρα». Ανάλογο «θάρρος» χαρακτηρίζει και τον ισχυρισμό της κυβέρνησης Χριστοδουλίδη ότι εξασφάλισε διασύνδεση των ευρωτουρκικών ντοσιέ με τη λύση του Κυπριακού. Όπως δημοσιεύει σήμερα η «Κ», φιλοξενώντας και δηλώσεις της Κομισιόν, η μοναδική υποχρέωση της Άγκυρας για την προώθηση του σημαντικότερου ευρωτουρκικού ντοσιέ, αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης, εξαντλείται σε ένα «ευνοϊκό κλίμα» για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, στο Κυπριακό. Απλώς, λοιπόν, ένα «ευνοϊκό» κλίμα προκειμένου να διαβουλευόμαστε! Και όχι λύση του Κυπριακού, όπως «θαρραλέα» ισχυρίζεται ότι εξασφάλισε η Λευκωσία, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα και καθιστώντας τα όρια μεταξύ θάρρους και θράσους εξαιρετικά ευδιάκριτα.