Του Παύλου Ξανθούλη
Ενα σοβαρό κράτος, όταν προβάλλει διεκδικήσεις που άπτονται της ίδιας της υπόστασής του, είθισται να κινείται συντεταγμένα και στοχευμένα για την υλοποίησή τους. Το ίδιο και οι ευρωβουλευτές του. Την περασμένη Δευτέρα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αποδείχθηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο η πολιτική γύμνια της Κυπριακής Δημοκρατίας, για ένα ζήτημα κεφαλαιώδους σημασίας, αυτό της υπόστασης του ψευδοκράτους. Η πρωτοβουλία ανήκε στο ΕΛΑΜ, ενώ τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα αναγκάστηκαν να συρθούν προς την κατεύθυνση που ήθελε το ακροδεξιό κόμμα, χωρίς μάλιστα καμιά δικαιολογία.
Και επίσης χωρίς καμιά προετοιμασία. Ως αποτέλεσμα, με τη σύμφωνο γνώμη όλων, εγγράφηκε στην ατζέντα της Ευρωβουλής θέμα συζήτησης για την αποσχιστική οντότητα του κατεχόμενου ψευδοκράτους στην Κύπρο. Ωστόσο, τα κενά ήταν μεγαλύτερα από την επικεφαλίδα και τους στόχους που τέθηκαν (σ.σ. εάν τέθηκαν):
• Αφενός, από τον τίτλο του θέματος απουσίαζε η Τουρκία. Δηλαδή, οι ευρωβουλευτές μας δεν διασφάλισαν, αν μη τι άλλο, ότι ο τίτλος του θέματος που οι ίδιοι ενέγραψαν, θα παρέπεμπε με κάποιον τρόπο και στην αναντίλεκτη ευθύνη της Άγκυρας για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ευθύνη, η οποία παραγράφηκε και στη συζήτηση, από την ίδια την Κομισιόν, καθώς ο εκπρόσωπός της, αντιπρόεδρος (τέως από σήμερα) Μαργαρίτης Σχοινάς, «ξέχασε» να αναφέρει την Τουρκία. Πόσο μάλλον να την επικρίνει.
• Και αφετέρου, οι φωστήρες μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν τόλμησαν να ζητήσουν την έκδοση ψηφίσματος, που είθισται να συνοδεύει την όποια συζήτηση για θέματα κεφαλαιώδους σημασίας. Κατά συνέπεια, περιόρισαν τη συζήτηση στη λογική μιας «κουβέντας», χωρίς καμιά πολιτική βαρύτητα. Άρα, θέμα πολιτικής κεφαλαιοποίησης δεν υφίστατο ποτέ, καθώς ούτε καν επιδιώχθηκε.
Η «κουβέντα», λοιπόν, έγινε με αυτά τα δύο τεράστια κενά, παραπέμποντας σε εύλογους συνειρμούς ότι ο στόχος ήταν απλώς η έκδοση ανακοινώσεων από ευρωβουλευτές μας, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Στα 36 συνολικά λεπτά της κουβέντας, ο Μαργαρίτης Σχοινάς, όχι μόνο δεν έθεσε την Τουρκία προ των ευθυνών της, αλλά προσγείωσε και αυτούς που βλέπουν κυρώσεις, αλλά και όσους βλέπουν διασύνδεση των ευρωτουρκικών ντοσιέ με τη λύση του Κυπριακού, περιλαμβανομένης της Λευκωσίας. Ούτε λέξη!
Την παράσταση όμως έκλεψαν οι «δικοί μας». Ο επικεφαλής του ΔΗΣΥ Λουκάς Φουρλάς τα έψαλε στην Ε.Ε., λέγοντας ότι «η Ευρώπη έχει αποτύχει να σταθεί στο ύψος της ιστορίας της», στο Κυπριακό. Η Ε.Ε., όμως, είναι και ο κ. Φουρλάς και κυρίως η ομάδα στην οποία συμμετέχει: Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα που έχει τη συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ελέγχει απόλυτα την Κομισιόν, αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Άρα, το εκ του ασφαλούς μαστίγωμα Φουρλά προς την Ε.Ε., προσλαμβάνει έννοια αυτομαστιγώματος και το εισπράττει και ο ΔΗΣΥ. Ο έτερος ευρωβουλευτής του κόμματος, Μιχάλης Χατζηπαντέλα, πήγε να καταδικάσει το ψευδοκράτος, αλλά αυτοπαρουσιάστηκε ως «Ελληνοκύπριος ευρωβουλευτής», από γραπτό μάλιστα κείμενο! Τέτοια γνώση! Πρόσθεσε δε ότι είναι «επιζών πολέμου» και ότι «πριν από 50 χρόνια, ήμουν ένα εκτοπισμένο βρέφος 40 ημερών», τοποθέτηση που θυμίζει Αντιγόνη (όχι του Σοφοκλέους). Ο δε ανεξάρτητος Φειδίας Παναγιώτου υποστήριξε ότι το Κυπριακό είναι λυμένο κατά 95%, κάτι που δεν εξήγησε και πολύ πιθανόν να είναι συνέπεια «γκουγκλαρίσματος». Και έτσι φτάσαμε στο σημείο όπου ο Γεάδης Γεάδη ευχαρίστησε όλες τις πολιτικές ομάδες που στήριξαν την πρωτοβουλία του ΕΛΑΜ, για να γίνει πραγματικότητα η καταδίκη του ψευδοκράτους. Στην οποία, η Τουρκία έμεινε εκτός κάδρου και συνεπώς, πήγαμε για μαλλί, αλλά φύγαμε κουρεμένοι. Με γενικό συμπέρασμα ότι η γραμμή της απόστασης κράτους και τσίρκου, καθορίζεται από τους ηγέτες και τους πολιτικούς μας εκπροσώπους. Γι’ αυτό και είναι μερικές φορές δυσδιάκριτη.
Υγ. Η Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή είπε στο LegalMatters ότι εάν δεν λυθεί το Κυπριακό μέχρι τις προεδρικές εκλογές και εάν το ΑΚΕΛ την επιλέξει ως υποψήφια πρόεδρο, τότε «θα το σκεφτεί», διότι οι θέσεις των δύο «συνταυτίζονται» στο Κυπριακό. Εάν λοιπόν τα δύο «αν» ευδοκιμήσουν, η Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, που όπως είναι τοις πάσι γνωστό δεν σκίζει τα ιμάτιά της και δεν καίγεται εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια να είναι υποψήφια του ΑΚΕΛ… «θα το σκεφτεί»! Όπως πληροφορούμαι, στην ίδια ακριβώς κατάσταση με την κα Μαρκουλλή, βρίσκεται και ο κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης. Εάν λοιπόν το ΑΚΕΛ τον επιλέξει ως υποψήφιο το 2028, τότε θα το σκεφτεί κι αυτός. Τυχερέ, Νίκο Χριστοδουλίδη (και στις δύο περιπτώσεις)!
