Του Παύλου Ξανθούλη
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες εμφανίζονται αμήχανοι και ταραγμένοι από τις πρώτες ακραίες, αν μη τι άλλο, πολιτικές πράξεις του Ντόναλντ Τραμπ. Και κάποιοι επικρίνουν δημοσίως, τόσο τη στάση που τηρεί έναντι στην Ε.Ε., όσο και τον τρόπο με τον οποίο εκλαμβάνει την έννοια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τελευταίο «επίτευγμα» του πλανητάρχη, ο σχεδιασμός για παραπομπή 30 χιλιάδων παράτυπων μεταναστών, στις φυλακές Γκουαντάναμο, εκεί όπου κρατούνταν τρομοκράτες, περιλαμβανομένων και αυτών της Αλ-Κάιντα.
Αν και η παράτυπη μετανάστευση είναι πρόβλημα, η φυλακή Γκουαντάναμο δεν μπορεί βεβαίως να θεωρείται λύση, ούτε και να προκρίνεται ως τέτοια. Κατά συνέπεια, η επίκριση τέτοιων «πολιτικών» κινήσεων είναι απολύτως αιτιολογημένη από Ευρωπαίους αξιωματούχους, οι οποίοι εμφανίστηκαν «αγχωμένοι» στο πρόσφατο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών, όταν συζητούνταν οι σχέσεις Ε.Ε.-ΗΠΑ, υπό το φως των ενεργειών Τραμπ. Ανάλογο «άγχος», ωστόσο, δεν διαπιστώνουμε να επικρατεί για τη μετατόπιση της Γερμανίας, που ηγείται του «φυσικού», ευρωπαϊκού μας χώρου, προς την κατεύθυνση της ρατσιστικής Ακροδεξιάς. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, καθώς για πρώτη φορά έσπασε και αποκαθηλώθηκε το «τείχος προστασίας», το «Cordon Sanitaire» ή «Brandmauer», που είχε εγκατασταθεί με πολιτική συμφωνία και χώριζε τις δημοκρατικές δυνάμεις από τη ρατσιστική ακροδεξιά του «AfD-Εναλλακτική για τη Γερμανία». Έτσι λοιπόν, μια μη δεσμευτική πρόταση ψηφίσματος του Φρίντριχ Μερτς, ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών, για κλείσιμο των συνόρων της Γερμανίας στους μετανάστες, που εάν υλοποιηθεί θα σημάνει και την κατάργηση της Συνθήκης Σένγκεν, υιοθετήθηκε στη Μπούντεσταγκ, με τη στήριξη του «AfD-Εναλλακτική για τη Γερμανία». Η συνεργασία των Χριστιανοδημοκρατών που μετέχουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (μαζί με τον ΔΗΣΥ και τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη), και του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία, δεν σπάζει μόνο ένα ταμπού. Αλλά, παράλληλα, ανοίγει δρόμο για συμπόρευση των «δύο», τόσο στο μεταναστευτικό, όσο και σε άλλα ζητήματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Την ίδια ώρα, η συνεργασία του ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών Φρίντριχ Μερτς, που προαλείφεται για τη θέση του επόμενου Γερμανού καγκελαρίου (ενόψει εκλογών στις 23 Φεβρουαρίου), με ένα κόμμα που βρίσκεται υπό το μικροσκόπιο των υπηρεσιών ασφαλείας της Γερμανίας, συμβάλλει εκ των πραγμάτων στην προσπάθεια του AfD για κανονικοποίηση, προκειμένου να αποτελεί πλέον αποδεικτό μέρος του πολιτικού συστήματος της ισχυρότερης χώρας της Ε.Ε., που ως γνωστόν «ρυθμίζει», σε βαθμό χειραγώγησης και τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Η εικόνα σχηματίζεται μπροστά μας και δεν είναι ευχάριστη για το μέλλον του «φυσικού μας χώρου». Πόσο μάλλον, αν αναλογιστούμε ότι στον έτερο «πυλώνα σταθερότητας» της Ε.Ε., στη Γαλλία, ο Ζορντάν Μπαρντελά, ηγέτης του κόμματος της Μαρίν Λε Πεν και πρόεδρος της ακροδεξιάς ομάδας Ευρωπαίοι Πατριώτες στην Ευρωβουλή, κάλεσε την ομάδα των «Ευρωπαίων Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών», να «εξολοθρεύσουν» μαζί την «Πράσινη Συμφωνία». Η ανταπόκριση ήταν άμεση! Οι Συντηρητικοί-Μεταρρυθμιστές, στους οποίους μετέχει και το κόμμα της Ιταλίδας πρωθυπουργού Τζόρτζιας Μελόνι, μαζί με το κυπριακό ΕΛΑΜ, απάντησε θετικά διά επιστολής, διαμηνύοντας ότι «είμαστε ανοικτοί σε ευρύτερες συζητήσεις μαζί σας και με εκείνους που συμμερίζονται τις ανησυχίες μας για τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της Πράσινης Συμφωνίας». Με πολύ απλά λόγια, η Ακροδεξιά στη Γερμανία και στη Γαλλία επιβάλλει τις πολιτικές της, οι οποίες μοιραία θα αγγίξουν τους σχεδιασμούς και τις αποφάσεις της Ε.Ε. Με αφετηρία την Πράσινη Συμφωνία και την παράνομη μετανάστευση (η οποία είναι πρόβλημα και πρέπει να ρυθμιστεί, αλλά όχι με ρατσιστικές μεθόδους και αποφάσεις που θα οδηγήσουν και σε κατάργηση της Συνθήκης Σένγκεν).
Όλως τυχαίως, οι δύο αυτοί άξονες της Πράσινης Συμφωνίας και της μετανάστευσης, στους οποίους επικεντρώνεται η υπό κανονικοποίηση ακροδεξιά στην Ε.Ε., βρίσκονται στο επίκεντρο των πρώτων ενεργειών του Ντόναλντ Τραμπ. Που έθεσε (ξανά) τις ΗΠΑ εκτός της συμφωνίας του Παρισιού για το κλίμα και δεσμεύτηκε να κυνηγήσει τους μετανάστες, τους οποίους προεκλογικά είχε κατηγορήσει ψευδώς ότι έτρωγαν κατοικίδια στο Οχάιο και μετεκλογικά προσανατολίζεται να στείλει –μερικές δεκάδες χιλιάδες– στο Γκουαντάναμο.
Αν όμως πρέπει κάποιον να μεμφόμαστε, δεν είναι μόνο τον Τραμπ που είναι και μακριά και είναι και εύκολος, ανέξοδος στόχος. Είναι τους «δικούς» μας, εδώ, πιο κοντά. Και στην Ευρώπη αλλά και ειδικότερα στην Κύπρο, που αποδείχθηκε μπροστάρης και απέκοψε πολύ πιο γρήγορα από τους Γερμανούς το «Cordon Sanitaire», κατά «κυπριακή αναλογία». Οδηγώντας σε συνεργασία ΔΗΣΥ-ΕΛΑΜ, όχι για ένα μη δεσμευτικό ψήφισμα όπως έγινε στην Μπούντεσταγκ, αλλά για την εκλογή προέδρου της κυπριακής Βουλής. Αμίμητο!
