Του Παύλου Ξανθούλη
«Στις προσπάθειές τους να προωθήσουν στενότερη συνεργασία μεταξύ των κοινοτήτων, οι τοπικοί και διεθνείς παράγοντες συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με προκλήσεις και εμπόδια που συνδέονται με το καθεστώς του βορρά και τις ανησυχίες που σχετίζονται με την “αναγνώριση”. Ενώ διατηρείται η πολιτική των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο και τηρούνται τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας επί του ζητήματος, επαναλαμβάνω ότι οι ανησυχίες για αναγνώριση δεν πρέπει να συνιστούν από μόνες τους εμπόδιο για ενισχυμένη συνεργασία».
Αυτή είναι η παράγραφος 72 της έκθεσης του γενικού γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, για την ανανέωση της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, την οποία έχουμε «κληρονομήσει» από τον περασμένο Ιούλιο και τώρα αποκτά ειδικό βάρος ενόψει της σύγκλησης πολυμερούς διάσκεψης και του κλίματος προτροπών και υποδείξεων που επιχειρείται να επιβληθεί.
Τι καταλαβαίνει κανείς αν τη διαβάσει; Η απάντηση δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις: Ο ΟΗΕ προτρέπει τη διεθνή κοινότητα να αναπτύξει «ενισχυμένη συνεργασία» με το «καθεστώς του βορρά», υποδεικνύοντας μάλιστα ότι οι ανησυχίες για «αναγνώριση» δεν πρέπει να συνιστούν εμπόδιο γι’ αυτή την ενισχυμένη συνεργασία!
Εξαιρετικά λοιπόν! Δηλαδή, σε απλά ελληνικά, η διεθνής κοινότητα οφείλει, σύμφωνα με τον ΟΗΕ να αναπτύξει «ενισχυμένη συνεργασία» με το «καθεστώς του βορρά», σφυρίζοντας αδιάφορα για το ζήτημα της αναγνώρισης. Το οποίο προφανώς για τον κ. Γκουτέρες και τον συγγραφέα της έκθεσής του, Κόλιν Στιούαρτ, είναι ήσσονος σημασίας. Αλλά για εμάς είναι μείζονος σημασίας και οδηγεί σε κλείσιμο του Κυπριακού, με τον τρόπο τον οποίο επιθυμεί και επιδιώκει η τουρκική πλευρά. Εξασφαλίζοντας, μέσω «ενισχυμένης συνεργασίας», καθεστώς ανάλογο με αυτό της Ταϊβάν και οδηγώντας τις εξελίξεις σε συνομοσπονδία, στην καλύτερη μάλιστα περίπτωση για την ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η οποία ελληνοκυπριακή πλευρά, δυστυχώς, δείχνει να είναι για ακόμη μία φορά κατώτερη των περιστάσεων, αποφεύγοντας να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αρκέστηκε να αναφέρει στο ΚΥΠΕ ότι η Λευκωσία «αναμένει» από τις εκθέσεις του γ.γ «να αντικατοπτρίζουν με ακρίβεια και αντικειμενικότητα τα πραγματικά δεδομένα». Ποια δεδομένα; Εδώ ο κ. Γκουτέρες, από τον οποίο ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης αναμένει να συγκαλέσει απευθείας διαπραγματεύσεις, με βάση δήθεν το «συμφωνημένο πλαίσιο» της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, καλεί δημοσίως και επισήμως τη διεθνή κοινότητα να προχωρήσει σε «ενισχυμένη συνεργασία» με το «καθεστώς του βορρά», αδιαφορώντας, εάν η υπόδειξή του αυτή θα συνδράμει τις προσπάθειες αναγνώρισης. Κι εμείς «χτενιζόμαστε»;
Την ουσία του ζητήματος την έχουμε κατανοήσει; Και δεν αναφέρομαι στον κυβερνητικό εκπρόσωπο που απλώς είναι αγγελιοφόρος της πολιτικής της κυβέρνησης. Αναφέρομαι σε αυτούς που έχουν επιφορτιστεί με τη λήψη αποφάσεων για το μέλλον μας. Έχει πιάσει το «υπονοούμενο» Γκουτέρες, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης; Γιατί αν το έχει πιάσει και η αντίδρασή του είναι αυτή που μας μετέφερε, κατ’ εντολή του, ο Κωνσταντίνος Λετυμπιώτης, πολύ φοβάμαι ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Εάν όμως δεν έγινε αντιληπτό το μήνυμα που έστειλε στη διεθνή κοινότητα ο Αντόνιο Γκουτέρες, ενόψει και της σύγκλησης πολυμερούς διάσκεψης, για «ενισχυμένη συνεργασία» με «το καθεστώς του βορρά», αδιαφορώντας για τη δημιουργία συνθηκών «αναγνώρισης», τότε απλώς είμαστε κρίμα.
Σε κάθε δε περίπτωση, η υπόδειξη Γκουτέρες προς τη «διεθνή κοινότητα» δεν είναι διακήρυξη κενού περιεχομένου, αλλά έχει και ουσία και έναν τουλάχιστον βασικό αποδέκτη: Ο οποίος δεν είναι άλλος από τις Βρυξέλλες, καθώς εξακολουθεί να εκκρεμεί η πρόταση Κανονισμού της Κομισιόν για το «απευθείας εμπόριο». Το πρώτο δηλαδή από τα «τρία άλφα» που επιδιώκουν να εξασφαλίσουν Άγκυρα και ψευδοκράτος, το οποίο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταϊβανοποίηση, ανοίγοντας εκ των πραγμάτων δρόμο και στο δεύτερο άλφα, αυτό των «απευθείας σχέσεων» της κατά τα λοιπά «αποσχιστικής οντότητας» με τη διεθνή κοινότητα. Και εάν αυτά τα «δύο άλφα» προχωρήσουν, ποιος θα μπορεί να σταματήσει το τρίτο άλφα, αυτό των απευθείας πτήσεων; Άλλωστε, στην ακριβώς προηγούμενη παράγραφο, 71, ο γ.γ. ΟΗΕ φροντίζει να υποδείξει την ανάγκη «αντιμετώπισης των μακροχρόνιων ανησυχιών των Τουρκοκυπρίων σε σχέση με την απομόνωσή τους».
Η συνταγή λοιπόν είναι μπροστά μας, καταγεγραμμένη στην έκθεση του ΟΗΕ. Και ζητάει «ενισχυμένη συνεργασία» της διεθνούς κοινότητας με το «καθεστώς του βορρά», διά χειρός του συγγραφέως Κόλιν Στιούαρτ και διά υπογραφής Αντόνιο Γκουτέρες. Ανεξαρτήτως των επιπτώσεων που αυτή η «ενισχυμένη συνεργασία» θα έχει για την εδραίωση και την αναγνώριση του «καθεστώτος του βορρά». Και εις ανώτερα!
