Του Παύλου Ξανθούλη
Ο πρόεδρος της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, ήλθε, είδε και απήλθε. Βλέποντας τηλεοπτικά ρεπορτάζ και διαβάζοντας τα «μηνύματα» του κ. Στάινμαγιερ κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο, θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι η Γερμανία στηρίζει Χριστοδουλίδη και ότι είναι πιθανόν να παρέμβει για τη λύση του Κυπριακού. Με τον τρόπο μάλιστα που εμείς δηλώνουμε ότι επιθυμούμε, δηλαδή στη βάση του «συμφωνημένου πλαισίου διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας». Για την εικόνα που δημιουργήθηκε ευθύνεται κατά κύριο λόγο το Προεδρικό, το οποίο ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τις εντυπώσεις και έχει δημιουργήσει μια «επιχείρηση παραγωγής ενημέρωσης» προσδοκώντας ότι σημαντική μερίδα δημοσιογράφων και κατ’ επέκταση η κοινωνία των πολιτών, «θα την καταπιούν αμάσητη».
Έτσι λοιπόν, υπερπροβλήθηκε μια χλιαρή δήλωση του Γερμανού προέδρου, σύμφωνα με την οποία, είναι αναγκαίο να γίνεται συχνά σαφές προς την Άγκυρα, ότι η συμπεριφορά της προς την επίλυση του Κυπριακού, θίγει και άλλα θέματα της Τουρκίας, όπως η προσέγγιση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κανείς δεν ασχολήθηκε με τις τεράστιες διαφορές Λευκωσίας-Βερολίνου στο πεδίο των ευρωτουρκικών σχέσεων ή με τις γερμανικές επιδιώξεις για συμμετοχή της Τουρκίας στα Συμβούλια της Ε.Ε. και για την αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης της χώρας, χωρίς καμιά διασύνδεση με τη λύση του Κυπριακού. Ή με τη συμμετοχή της Γερμανίας στην παραγωγή των τουρκικών drones Bayraktar που βρίσκονται στο κατεχόμενο Λευκόνοικο και έχουν λάβει μέρος στα τουρκικά πάρτι στην κυπριακή ΑΟΖ.
Και κυρίως, κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτά που όφειλε να είχε θέσει, αλλά δεν τόλμησε να αρθρώσει ο Νίκος Χριστοδουλίδης στη συνάντηση με τον κ. Στάινμαγιερ. Και εδώ ευθύνη έχει και η υποτυπώδης αντιπολίτευση του ΑΚΕΛ και η ανευθυνο-υπεύθυνη συμπολίτευση του ΔΗΣΥ, που έχουν κατορθώσει να διεκδικούν συμπρωταγωνιστικό ρόλο στη στρεβλή εικόνα που σχηματίζει μια ανύπαρκτη κυβέρνηση.
Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν τόλμησε, γιατί προφανώς θεώρησε ότι εάν τολμούσε ενδεχομένως να είχε υποστεί την ίδια ψυχρολουσία που είχε εισπράξει η Κυπριακή Δημοκρατία το 2006 από τον Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας. Να θυμίσουμε ότι τότε, η Κομισιόν, διά του επιτρόπου Όλι Ρεν, είχε προτείνει το πλήρες πάγωμα οκτώ διαπραγματευτικών κεφαλαίων της Τουρκίας και την απαγόρευση κλεισίματος των εναπομεινάντων 34 τουρκικών διαπραγματευτικών κεφαλαίων, λόγω της άρνησης της Άγκυρας να εφαρμόσει το Πρόσθετο Πρωτόκολλο Τελωνειακής Ένωσης έναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αλλά, η Λευκωσία, διά του τότε ΥΠΕΞ Γιώργου Λιλλήκα διεκδικούσε περισσότερα και διεμήνυε ότι μπορούσε να ζήσει χωρίς συμπεράσματα και ότι θα έσωζε την αξιοπρέπεια της Ευρώπης. Έτσι λοιπόν πορευθήκαμε στο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου 2006, με τη Λευκωσία όμως να παλεύει εν τέλει όχι για να εξασφαλίσει περισσότερα, αλλά για να διασφαλίσει αυτά που της είχαν προταθεί από τον Όλι Ρεν και της φαίνονταν λίγα. Ο Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, αυτός στον οποίο σήμερα η «παραγωγή ενημέρωσης» του Προεδρικού επενδύει για να παρέμβει το Βερολίνο προς την Άγκυρα, είχε πει στην Κυπριακή Δημοκρατία ευθέως ότι η προσφορά της Ε.Ε. είχε λήξει. Προσθέτοντας, ότι για να επανέλθει στο τραπέζι, θα έπρεπε η Λευκωσία να συγκατατεθεί στην έκδοση Συμπερασμάτων για έναρξη συζητήσεων γύρω από τον Κανονισμό για το «απευθείας εμπόριο» (Ταϊβανοποίηση της κατεχόμενης Κύπρου), που δικαίως αποτελούσε και αποτελεί κόκκινο πανί για την Κυπριακή Δημοκρατία. Η εμμονή του Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, οδήγησε τελικά τη Λευκωσία να αποδεχθεί αναφορά στα Συμπεράσματα της 8ης Ιανουαρίου 2007, η οποία παρέπεμπε στις αναφορές του Συμβουλίου του 2004 για τον «τερματισμό της απομόνωσης», με την επισήμανση μάλιστα ότι η εργασία για απευθείας εμπόριο από την κατεχόμενη Κύπρο «πρέπει να επαναρχίσει χωρίς καθυστέρηση». Και επειδή τίποτα δεν γίνεται τυχαία από τον Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ, λίγο αργότερα, η Μπούντεσταγκ πέρασε ψήφισμα υπέρ του τερματισμού της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, με τη σύμφωνο γνώμη Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλιστών που συγκυβερνούσαν τότε.
Αυτός λοιπόν είναι ο Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ «unveiled», ο οποίος ούτε κρύβεται, ούτε αλλάζει θέσεις, ούτε και πρόκειται να το πράξει για να μπορεί η «μηχανή παραγωγής ενημέρωσης» του Προεδρικού να δημιουργήσει την πλασματική εικόνα ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξασφάλισε στήριξη του Βερολίνου, είτε στα ευρωτουρκικά, είτε στη λύση του Κυπριακού. Τα κέρδη του προέδρου μας είναι δυστυχώς ανάλογα της διεκδικητικότητας που επέδειξε στη συνάντηση με τον Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγιερ. Μηδενικά.
