Του Παύλου Ξανθούλη
Oταν ο γ.γ. ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες καλούσε τους Χριστοδουλίδη και Τατάρ «να εξετάσουν πώς να γεφυρώσουν το χάσμα στις θέσεις τους», είχε ενώπιόν του επιστολή του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην οποία επιστολή, ο κ. Χριστοδουλίδης, μεταξύ άλλων, «υπενθύμισε τη μορφή της λύσης που προνοούν τα σχετικά ψηφίσματα», Σ.Α. ΟΗΕ, όπως αναφέρει ο Φιλελεύθερος που δημοσιοποίησε την προεδρική επιστολή.
Δηλαδή, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αισθάνθηκε την ανάγκη να υπενθυμίσει διά επιστολής στον κ. Γκουτέρες τη μορφή της λύσης του Κυπριακού. Και ο Αντόνιο Γκουτέρες, αφού έλαβε την προεδρική επιστολή με την υπόμνηση της μορφής της λύσης, ζήτησε «γεφύρωση του χάσματος των θέσεων» των δύο πλευρών, καλώντας ουσιαστικά τον Χριστοδουλίδη να μετακινηθεί από τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, προκειμένου να συναντήσει τον Τατάρ και αντίστροφα, τον Τατάρ να μετακινηθεί από τα δύο κράτη για να συναντήσει τον Χριστοδουλίδη. Σε μια «συνάντηση», η οποία κινείται στη λογική της «μέσης τιμής» και φωτογραφίζει συνομοσπονδία.
Άρα, ακόμη και εάν για λόγους τακτ, δεν επιλέξουμε να πούμε ότι ο Αντόνιο Γκουτέρες «άδειασε» την επιστολή Χριστοδουλίδη, είμαστε υποχρεωμένοι τουλάχιστον να αναφέρουμε ότι η προεδρική επιστολή δεν έπιασε τόπο. Για να μην πούμε ότι έπιασε πάτο. Και ότι η λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας στο Κυπριακό, όπως έχουν τα πράγματα σήμερα (σ.σ. δυστυχώς), στηρίζεται –φραστικά– μόνο από τη Λευκωσία. Και ήταν τέτοιο το στραπάτσο της δήλωσης Γκουτέρες, που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αναγκάστηκε να στείλει και δεύτερη επιστολή, μετά το τριμερές γεύμα, υπενθυμίζοντας και πάλι στον Γκουτέρες τη μορφή της λύσης, όπως αποκάλυψε ο Αντέννα.
Παράλληλα, όπως μαθαίνουμε, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης είχε μεγάλες προσδοκίες από την πρόσφατη επίσκεψη του Όλαφ Σολτς στην Τουρκία και θεωρούσε ότι ο καγκελάριος της Γερμανίας θα ήγειρε και το Κυπριακό, διασυνδέοντας την επίλυση του προβλήματος με τα ευρωτουρκικά ντοσιέ και δη με τη νέα σχέση Ε.Ε. –Τουρκίας. Ας δούμε όμως τι επέλεξε να πει ο κ. Σολτς στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Ερντογάν: «Θα ήθελα», είπε ο Γερμανός καγκελάριος, «να αναφερθώ στις σχέσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας. Είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω ότι οι σχέσεις αυτές εξελίσσονται προς μια πιο θετική κατεύθυνση», προσθέτοντας ότι «παράλληλα, επιθυμούμε να δούμε την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αισθάνθηκα επίσης πολύ ικανοποιημένος που ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών συμμετείχε στην άτυπη διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Αύγουστο, για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια».
Μάλιστα! Ο κ. Σολτς επέλεξε λοιπόν να αναφερθεί μόνο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, δίνοντας θετικό στίγμα, ενώ στο ευρωτουρκικό πεδίο, μίλησε για ανάπτυξη σχέσεων και την παρουσία του Τούρκου ΥΠΕΞ σε άτυπο Συμβούλιο της Ε.Ε., χωρίς να πει λέξη για το Κυπριακό και την επίλυσή του. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υποτιθέμενη διασύνδεση των ευρωτουρκικών ντοσιέ και του Κυπριακού.
Όλα τα πιο πάνω δεν αναδεικνύουν απλές προθέσεις. Αντανακλούν σαφείς θέσεις. Και μάλιστα ισχυρών παιχτών, περιλαμβανομένων της Γερμανίας με το γνωστό της εκτόπισμα στην Ε.Ε., αλλά και του ίδιου του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, από τον οποίο αναμένουμε να αναλάβει ουσιαστική πρωτοβουλία για λύση του Κυπριακού.
Και έτσι καταλήγουμε στα εύλογα συμπεράσματα ότι το Βερολίνο δεν διασυνδέει το Κυπριακό με τα ευρωτουρκικά ντοσιέ (περιλαμβανομένης και της αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης). Και ότι ο Αντόνιο Γκουτέρες, δεν υπέστη αμνησία και δεν χρειάζεται υπενθύμιση από τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη, τον οποίο (πρόεδρο της Κύπρου), καλεί να μετακινηθεί από τις θέσεις που ο ίδιος περιγράφει στις επιστολές του. Κι όλα αυτά συνιστούν τραγικές πολιτικές πραγματικότητες, τις οποίες εισπράττει η κυπριακή κυβέρνηση, αλλά τις προσπερνά. Σφυρίζει αδιάφορα και επαναλαμβάνει σε ένα ακροατήριο, που πιστεύει ότι εύκολα μπορεί να διαχειριστεί και συνεπώς να χειραγωγήσει, ότι πάμε για λύση του Κυπριακού στη βάση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας και ότι αρωγός είναι και η Ε.Ε., η οποία έχει δήθεν διασυνδέσει τη νέα μακρόπνοη ευρωτουρκική σχέση με την επίλυση του Κυπριακού, όπως ακριβώς εμείς επιθυμούμε.
Το δεδομένα που έχουμε ενώπιόν μας βοούν, η εικόνα που σχηματίζουν απέχει από τις προεδρικές διακηρύξεις και εξαγγελίες και δυστυχώς ούτε η χρήση ορού της αλήθειας δεν φαίνεται ικανή να αλλάξει την κατάσταση. Δεν φταίει όμως η κυβέρνηση, τα αντισώματα που έχει αναπτύξει στην έννοια της ειλικρίνειας, φταίνε.
