Του Παύλου Ξανθούλη
Η «έκθεση» της ζωής ή της υγείας ενός ανθρώπου σε κίνδυνο, από οποιοδήποτε πρόσωπο, είθισται να οδηγεί σε αυστηρές ποινές. Τι γίνεται όμως όταν ένα κράτος, που τυγχάνει να είναι και μέλος της Ε.Ε., προβαίνει σε τέτοιου είδους παραλείψεις, ώστε εν τέλει να «επιτυγχάνει» το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα με αυτό της «έκθεσης» πολιτών του, σε κίνδυνο;
Πόσοι διάβασαν το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας 2771 για την ανανέωση της Ειρηνευτικής Δύναμης Κύπρου (ΟΥΝΦΙΚΥΠ); Όχι σε περίληψη, αλλά αυτούσιο, από την αρχή μέχρι το τέλος; Όποιος το διάβασε και θεωρεί ότι το Σ.Α. ΟΗΕ εκφράζει μια κρυστάλλινη θέση υπέρ της λύσης του Κυπριακού στη βάση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), βάζοντας «μαξιλαράκι» στις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, τότε υποβάλλει τη νοημοσύνη μας σε βασανιστήρια και εξαναγκάζει την έννοια της ειλικρίνειας σε αυτοχειρία.