Του Παύλου Ξανθούλη
Δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεχάσει τις διθυραμβικού τύπου δηλώσεις του προέδρου Χριστοδουλίδη, στελεχών της κυβέρνησης και συνεργατών του, αναφορικά με τα υποτιθέμενα επιτεύγματα στη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Απριλίου, με επίκεντρο τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας διατύπωνε τον παντελώς αβάσιμο ισχυρισμό, ότι δήθεν εξασφάλισε τη διασύνδεση των ευρωτουρκικών ντοσιέ με το Κυπριακό και την επίλυσή του. Κάτι που αναπαρήγαγε η γνωστή χορωδία του Προεδρικού και κατάπιε αμάσητο η συντριπτική πλειονότητα των αγαπητών συναδέλφων, δημοσιογράφων, σερβίροντάς το στην κοινωνία των πολιτών, ως αναντίλεκτο γεγονός.
Η πραγματικότητα βεβαίως ήταν και εξακολουθεί να είναι πολύ διαφορετική, όπως επισημάναμε πολλές φορές στην «Κ», καθώς διασύνδεση ευρωτουρκικών και Κυπριακού ουδέποτε υπήρξε. Γιατί, ο Πρόεδρός μας αποδέχθηκε στις 17-18 Απριλίου την «προώθηση της εργασίας», επί όλων των ευρωτουρκικών ντοσιέ, σε επτά συνολικά πυλώνες, χωρίς το Κυπριακό να αποτελεί προϋπόθεση για την υλοποίησή τους. Η Ε.Ε. αρκέστηκε απλώς να ενθαρρύνει την Τουρκία να συμβάλει εποικοδομητικά στην επίλυση του Κυπριακού, η οποία ωστόσο δεν αποτελεί προαπαιτούμενο για κανένα ευρωτουρκικό ντοσιέ. Κάτι, άλλωστε, που αποδείχθηκε και στην πράξη, καθώς επανήρχισαν όλοι οι ευρωτουρκικοί υψηλοί διάλογοι, προσκλήθηκε ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας σε άτυπο Συμβούλιο της Ε.Ε. και μεταξύ άλλων δρομολογούνται πλέον η αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης, η εγκαθίδρυση Περιεκτικής Αεροπορικής Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και η πλήρης επαναδραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στη χώρα. Με τη Λευκωσία να εξακολουθεί να πουλάει το αφήγημα της διασύνδεσης, το οποίο εκ του αποτελέσματος και με δεδομένα όλα τα πιο πάνω, χωρίς μάλιστα να κουνιέται φύλλο στο Κυπριακό, αγγίζει τα όρια του εμπαιγμού.
Εμπαιγμός, ο οποίος εξαντλείται στα όρια της κοινής γνώμης στην Κύπρο, όπως αποδείχθηκε περίτρανα στην πρόσφατη προπαρασκευαστική συνάντηση των 27 κρατών-μελών, για την έκδοση των επικείμενων Συμπερασμάτων της Ε.Ε. (λεπτομέρειες στη σελίδα 3).
Εκεί, λοιπόν, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «Κ», καταγράφηκαν σημαντικές παρεμβάσεις και η Λευκωσία αντί «διασύνδεσης», εξασφάλισε ένα διπλό ράπισμα και μια προσγείωση στην πραγματικότητα:
• Το πρώτο που θα πρέπει να λεχθεί, καθώς έχει τη σημασία του, είναι ότι η κυβέρνηση που εξακολουθεί αναληθώς να ισχυρίζεται ότι έχει επιτύχει τη διασύνδεση ευρωτουρκικών και Κυπριακού, από τον περασμένο Απρίλιο, προσπάθησε να την… ξαναπετύχει! Και εύλογα διερωτάται κανείς, πώς μια κυβέρνηση που έχει εξασφαλίσει κάτι τέτοιο σε επίπεδο 27 κρατών-μελών και άρα θα έπρεπε να θεωρείται πλέον δεδομένο και να αποτελεί ως είθισται «συμπεφωνημένο λεκτικό», διεκδικεί εκ νέου την εξασφάλισή του; Η απάντηση είναι βεβαίως αυτονόητη.
• Δεύτερο, η Γερμανία είπε «όχι» στο κυπριακό αίτημα. Απορρίπτοντας μια τέτοια διασύνδεση, καθώς όπως εξήγησε θα ανέτρεπε την ισορροπία του κειμένου Συμπερασμάτων.
• Και τρίτο, η Ολλανδία εξήγησε σε όλους που συμμετείχαν στην κεκλεισμένων των θυρών προπαρασκευαστική συνεδρία των «27», σε διπλωματικό επίπεδο, ότι η διασύνδεση που ζητάει η Κύπρος βρίσκεται εκτός του πλαισίου των αποφάσεων που λήφθηκαν τον περασμένο Απρίλιο, ομόφωνα από τα κράτη-μέλη. Με την υπογραφή και του προέδρου Χριστοδουλίδη.
Η Ολλανδία, λοιπόν, εξήγησε και στη Λευκωσία, ενώπιον όλων των κρατών-μελών, αυτό που κάποιοι αντιλαμβανόμασταν από την πρώτη στιγμή έκδοσης των αποφάσεων του περασμένου Απριλίου. Ενώ η κυβέρνησή μας εξακολουθεί να έχει το δικό της αλφαβητάριο και να κάνει τη δική της ανάγνωση, διαβάζοντας ό,τι θέλει. Ασχέτως εάν αυτό εντάσσεται στη σφαίρα του ευσεβοποθισμού, επιστρατεύεται προς τέρψη του εσωτερικού ακροατηρίου και δεν υπήρξε ποτέ σε ευρωπαϊκό χαρτί.
Το άδειασμα που δέχθηκε η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη από τη Γερμανία ήταν αμιγώς πολιτικό. Και καταδεικνύει ότι το Βερολίνο δεν είναι διατεθειμένο να δεχθεί διασύνδεση της λύσης του Κυπριακού και της νέας μακρόπνοης σχέσης που επιθυμεί να οικοδομηθεί μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας. Το έτερο στραπάτσο, αυτό της Ολλανδίας, έχει όμως και εκπαιδευτικό περιεχόμενο. Και καλά θα κάνουν όσοι έχουν επιφορτιστεί με το καθήκον να διαπραγματεύονται Συμπεράσματα και να τα συμφωνούν, όπως ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, να τα διαβάζουν με φακούς ειλικρίνειας. Και προς αυτή την κατεύθυνση, αυτά που είπε η Ολλανδία στην κεκλεισμένων των θυρών συνεδρία της Ε.Ε., αποτελούν ένα καλό μάθημα. Ακόμη και για το αλφαβητάριο της κυβέρνησής μας, που δυστυχώς κινείται στις παρυφές ενός πολιτικού και διπλωματικού αναλφαβητισμού.
