Του Παναγιώτη Χριστιά
Αυτό που επιδιώκει πρωτίστως ένα πολιτικό υποκείμενο είναι να εντοπίσει τους πρωταγωνιστές σε μια δεδομένη πολιτική αρένα και να ανιχνεύσει τις τάσεις και τη δυναμική των συμμαχιών και των ανταγωνισμών τους, προκειμένου να σχεδιάσει έναν χάρτη του πολιτικού πεδίου στο οποίο αγωνίζεται και το ίδιο.
Αν κάτι έχει να μας διδάξει η ιστορία είναι ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στον δρόμο προς την ελευθερία. Πολλοί θα αναρωτηθούν ειρωνικά πώς ορίζεται η «ελευθερία». Πολλοί και σημαντικοί φιλόσοφοι από τον Πλάτωνα έως τον Μπερκ παρατήρησαν τη σχέση της άκρατης ελευθερίας με τη δουλεία: «Διότι η αχαλίνωτη ελευθερία [άγαν ελευθερία] φαίνεται πως δεν οδηγεί σε τίποτε άλλο παρά σε υπερβολική δουλεία και για τα άτομα και για την πόλη. […]