Του Παύλου Ξανθούλη
Πριν από μερικές μέρες διάβαζα στο Politico ότι «ο Εμανουέλ Μακρόν είναι νορμάλ και έχει πολλούς φίλους». Ο τίτλος είχε σκωπτική διάθεση, όπως άλλωστε και το κείμενο που υπέγραψε ο Jamil Anderlini. Όπως εξηγούσε ο δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης Ευρώπης του Politico, είχε δεχθεί μια πρωτοφανή φραστική επίθεση από το Ελιζέ και συγκεκριμένα από το Γραφείο Τύπου του Εμανουέλ Μακρόν, για ένα προηγούμενο του άρθρο, στο οποίο είχε επικρίνει τον πρόεδρο της Γαλλίας. Ο δημοσιογράφος του Politico έκανε λοιπόν αυτό που έπρεπε. Κατήγγειλε δημοσίως τη φραστική επίθεση του Γραφείου Τύπου του Γάλλου προέδρου, που, όπως αναφέρεται, περιελάμβανε ύβρεις, αμφισβήτηση δημοσιογραφικού ήθους και ισχυρισμούς ότι το επικριτικό για τον Μακρόν άρθρο ήταν προϊόν «κάποιου είδους προσωπικής βεντέτας». Και απάντησε προς το Γραφείο Τύπου του Γάλλου προέδρου, με σκωπτικό ύφος και χωρίς να αναιρεί λέξη επί της ουσίας των όσων ανέφερε.
Από τη στάση που τήρησε ο δημοσιογράφος προκύπτουν δύο στοιχεία. Πρώτον, ότι δεν πτοήθηκε από τη φραστική επίθεση του Γραφείου Τύπου του προέδρου της Γαλλίας. Και δεύτερον, εξίσου σημαντικό, ότι το έντυπο, στο οποίο εργάζεται, έβαλε «πλάτη» στο κείμενο που δημοσιεύθηκε και στον δημοσιογράφο που το υπέγραψε, εκθέτοντας τον ένοικο του Ελιζέ και μαζί και τον περίγυρό του.
Δυστυχώς όμως, αυτός δεν είναι ο κανόνας. Και δη στην Κύπρο, όπου δυστυχώς το Προεδρικό θεωρεί ότι ο Πρόεδρός μας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αναμένοντας ότι τα ΜΜΕ θα λειτουργούν ως διαφημιστές της πολιτικής του καμπάνιας. Βγαίνει λοιπόν ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης μετά τη Σύνοδο Κορυφής τού περασμένου Μαΐου και ισχυρίζεται –γιατί περί ισχυρισμού πρόκειται– ότι κατάφερε να διασυνδέσει το Κυπριακό με τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Και υπάρχουν άτομα, τα οποία ασκούν το δημοσιογραφικό λειτούργημα και καταπίνουν τον προεδρικό ισχυρισμό, αναπαράγοντάς τον. Όπως είχαν αναπαραγάγει τον εξίσου αβάσιμο ισχυρισμό, ότι στην πρώτη του Σύνοδο Κορυφής, τον Μάρτιο 2023, ο Νίκος Χριστοδουλίδης τα είχε πάει περίφημα στις Βρυξέλλες και ότι δήθεν κέρδιζε έδαφος η πρότασή του για «ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε. στο Κυπριακό και για διορισμό ισχυρής πολιτικής προσωπικότητας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο».
Οι δικές μας πληροφορίες ήταν εντελώς διαφορετικές. Και τις είχαμε δημοσιεύσει πολλές φορές. Κόντρα στο Γραφείο Τύπου του Προέδρου που επιχειρούσε να επιβάλει στρεβλή εικόνα, σύμφωνα με την οποία η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο Σαρλ Μισέλ «σφάζονταν» περίπου ποιος από τους δύο θα υιοθετούσε (endorse) και θα προωθούσε την πρόταση του κ. Χριστοδουλίδη. Έκτοτε πέρασε ενάμιση χρόνος και, παρά τη «σφαγή», δεν είδαμε κανένα να υιοθετεί την πρόταση του προέδρου της Δημοκρατίας. Διότι η μόνη «σφαγή» που στην πραγματικότητα επιχειρήθηκε, δεν ήταν της Ούρσουλας και του Μισέλ, αλλά της νοημοσύνης μας.
Αυτοί λοιπόν που αναπαρήγαγαν τις αστειότητες του Προεδρικού δεν μπήκαν καν στον κόπο να ρωτήσουν ή έστω να διερωτηθούν οι ίδιοι, γιατί οι εταίροι μας στην Ε.Ε., που σύμφωνα το Γραφείο Τύπου του Προεδρικού «σαγηνεύθηκαν» από τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη, δεν έχουν υιοθετήσει την εισήγησή του εδώ και ενάμιση χρόνο.
Γιατί λοιπόν δεν υιοθετήθηκε η προεδρική εισήγηση; Μήπως ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει λιγότερους φίλους από τον Εμανουέλ Μακρόν; Στο πρώτο ερώτημα, η απάντηση με δυο λόγια είναι γιατί δεν υπάρχει τέτοια πολιτική βούληση και γιατί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα. Στο δεύτερο ερώτημα και μετά την γκάφα στις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος έχει λιγότερους φίλους, ο Μακρόν ή ο Χριστοδουλίδης. Αυτό όμως που κάποιος μπορεί να πει με σιγουριά είναι ότι οι φίλοι του προέδρου μας είναι λιγότεροι από τους συγγενείς του. Κάτι που προκύπτει και από τους διορισμούς που έχει κάνει.
Όπως μάλιστα λέγεται στις Βρυξέλλες, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης «σκέφτεται και ξανασκέφτεται» να προτείνει ως επίτροπο στη νέα Κομισιόν, «τεχνοκράτη καριέρας στην Ε.Ε.» που «τυγχάνει» να έχει συγγένεια, με πρόσωπο που βρίσκεται στον στενότερο κύκλο συνεργατών του. Εάν τελικά ο πρόεδρός μας καταλήξει σε αυτή τη «σκέψη», δεν θα είμαστε σε θέση να εξαγάγουμε συμπεράσματα πόσους φίλους έχει ή δεν έχει. Θα μπορούμε όμως να θεωρήσουμε ότι τα δικά του συγγενικά πρόσωπα εξαντλούνται και ότι πλέον επενδύει σε συγγενικά πρόσωπα στενών του συνεργατών. Κάτι που καταδεικνύει ότι ο πρόεδρός μας δεν έχει ανασφάλειες. Ή μήπως έχει;
xanthoulis.pavlos@gmail.com
