Του Παύλου Ξανθούλη
Η «συγκατοίκηση» Χριστοδουλίδη-Αννίτας Δημητρίου στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) διέπεται από μια πρωτοφανή αντίφαση. Κανένα άλλο πολιτικό κόμμα που είναι συνδεδεμένο με το ΕΛΚ, εδώ και δεκαετίες, όπως ο ΔΗΣΥ, δεν έχει συγκατατεθεί στη συμμετοχή ηγέτη κράτους στο εν λόγω ευρωπαϊκό σχήμα, ενώ την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο, ασκεί αντιπολίτευση και μάλιστα δριμύτατη εναντίον του, σε εθνικό επίπεδο. Ως αποτέλεσμα, ο ΔΗΣΥ και η ηγεσία του έχουν δημιουργήσει μια πανευρωπαϊκή πατέντα. Εντός Κύπρου ασκούν αντιπολίτευση, προφορικώς και προσφάτως και γραπτώς, διά επιστολής. Και εκτός Κύπρου, συστεγάζονται, συγκατοικούν και συμπορεύονται, με αυτόν τον οποίο αντιπολιτεύονται. Τον Νίκο Χριστοδουλίδη.
Κι είναι αλήθεια δύσκολο να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του παραλογισμού, να λιθοβολείς πολιτικά κάποιον στη χώρα σου, αλλά την ίδια ώρα να του ανοίγεις το ευρωπαϊκό σου σπίτι και να του επιτρέπεις να το μοιράζεται μαζί σου. Κι όλα αυτό του αλαλούμ, δρομολογήθηκε από την ηγεσία του ΔΗΣΥ. Του «πικραμένου», Αβέρωφ Νεοφύτου, σύμφωνα με τον Νίκο Αναστασιάδη (Αντέννα). Αλλά και της «διαδόχου του πικραμένου», Αννίτας Δημητρίου.
Θα ήταν ορθό μάλιστα να υπενθυμίσουμε ότι «ο πικραμένος» και «η διάδοχος του πικραμένου» δεν τόλμησαν να πουν όχι στον Μάνφρεντ Βέμπερ που ήθελε διακαώς στην πολιτική του οικογένεια, τον Νίκο Χριστοδουλίδη, προκειμένου να αυξήσει τους αριθμούς των ηγετών, κρατών και κυβερνήσεων, που συμμετέχουν στο ΕΛΚ. Όπως θα ήταν εξίσου ορθό να θυμίσουμε ότι ο κ. Χριστοδουλίδης υποστηρίχθηκε από τον «νονό του πικραμένου», Νίκο Αναστασιάδη και στους δύο γύρους των προεδρικών εκλογών, αν και ο τέως πρόεδρος αφήνει να εννοηθεί ότι τον πρώτο γύρο ψήφισε τον βαφτισιμιό του, δηλαδή τον ίδιο τον «πικραμένο, αυτοπροσώπως».
Αυτό που έχει όμως πλέον σημασία δεν είναι τι κάνει, ο κάθε πικραμένος του παρελθόντος. Αλλά σημασία έχει τι κάνει «η διάδοχος του πικραμένου», η οποία αυτοαναιρείται καθημερινά. Διότι δεν μπορεί να επικρίνει στο εσωτερικό τον Νίκο Χριστοδουλίδη και την ίδια ώρα να συζεί μαζί του κάτω από την ίδια ευρωπαϊκή πολιτική στέγη, με δική της πρωτοβουλία ή έστω ανοχή.
Η πρόσφατη δε επικριτική επιστολή της Αννίτα Δημητρίου προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη προκαλεί αλγεινή εντύπωση. Όχι μόνον για τον τρόπο που τη δημοσιοποίησε, πριν καν τη λάβει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ή για το χρονικό σημείο που επέλεξε η κα Δημητρίου, εν μέσω των συζητήσεων στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τα επόμενα βήματα στο Κυπριακό. Αλλά και για το περιεχόμενό της, το οποίο δεν αντέχει σε καμιά κριτική. Αυτό που ξενίζει περισσότερο σε αυτή την επιτολή, είναι η άγνοια που επιδεικνύει η πρόεδρος του ΔΗΣΥ, για τις αποφάσεις που λαμβάνονται στην Ε.Ε. και αφορούν και το κυπριακό κράτος, του οποίου τυγχάνει να είναι η δεύτερη τη τάξει αξιωματούχος.
Στο πλαίσιο λοιπόν της επικριτικής της επιστολής προς τον Νίκο Χριστοδουλίδη, η κα Δημητρίου τον καλεί να αποδεχθεί την επανέναρξη των υψηλών ευρωτουρκικών διαλόγων και τη συμμετοχή της Τουρκίας στα Συμβούλια Gymnich. Είναι προφανές ότι ούτε η Αννίτα Δημητρίου, ούτε αυτοί που την περιστοιχίζουν, γνωρίζουν ότι στις 17-18 Απριλίου, στη Σύνοδο Κορυφής, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης συναίνεσε στην «προώθηση των εργασιών» επί του κοινού εγγράφου Μπορέλ/Κομισιόν, το οποίο περιλαμβάνει «επτά δώρα» προς την Τουρκία, μεταξύ των οποίων και την επανέναρξη όλων των υψηλών ευρωτουρκικών διαλόγων, καθώς και τη συμμετοχή του Τούρκου ΥΠΕΞ στα άτυπα Συμβούλια Gymnich*.
Κατά συνέπεια, το λιγότερο που θα μπορούσε να λεχθεί είναι ότι η επιστολή χαρακτηρίζεται από προχειρότητα. Και ότι αυτοί που την έγραψαν και πολύ περισσότερο η Αννίτα Δημητρίου που την υπέγραψε, εμφανίζουν σοβαρά κενά σε ουσιώδη ζητήματα και αποφάσεις της Ε.Ε. Ακόμη κι αν ο στόχος τους ήταν απλώς ο αποπροσανατολισμός από την αντιπαράθεση Αναστασιάδη-Αβέρωφ Νεοφύτου και η επικέντρωση της κοινής γνώμης στις όποιες ευθύνες της κυβέρνησης, στο Κυπριακό, το αποτέλεσμα αφήνει εκτεθειμένη την Αννίτα Δημητρίου, η οποία αρκείται να λειτουργεί ως η διάδοχος-διαχειρίστρια του κληροδοτήματος που της άφησε ο «πικραμένος προκάτοχός» της, καθιστώντας τον ΔΗΣΥ, ένα κόμμα demi-θέσεων και απόψεων, με το ένα πόδι αντιπολίτευση και το άλλο συμπολίτευση.
Σημ.: *Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης συναίνεσε στη «προώθηση των εργασιών» του εγγράφου Μπορέλ/Κομισιόν, χωρίς διασύνδεση με την επίλυση του Κυπριακού, γεγονός που έχουμε επισημάνει επανειλημμένα.
