Του Γιάννη Ιωάννου
Το πρώτο κύμα κυρώσεων, από ΗΒ και ΗΠΑ, σε κυπριακές οντότητες (πρόσωπα, δικηγορικά γραφεία, εταιρείες παροχής υπηρεσιών) για παροχή διευκολύνσεων σε επηρεαζόμενους από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία λόγω της εισβολής στην Ουκρανία δημιούργησε εκείνο το συγκείμενο ψιθυρολογίας που η αυριανή ανακοίνωση ενός νέου καταλόγου έχει καταντήσει κάτι σαν τις προβλέψεις του στοιχήματος. Η ονοματολογία κυκλοφορεί σε δημοσιογραφικά και πολιτικά πηγαδάκια και το σοκ των συνεπειών τόσο για την κυπριακή οικονομία όσο και για τους άμεσα επηρεαζόμενους δημιουργεί μια συζήτηση που ξεκινά από το, κυριολεκτικά, ξέπλυμα των εμπλεκομένων μέχρι την απαισιοδοξία για το πως η Κύπρος, ως κέντρο παροχής υπηρεσιών, ολοκληρώνει τον κύκλο της -συζήτηση που ξεκίνησε κι από το σκάνδαλο των «χρυσών διαβατηρίων».
Η προσέγγιση εδώ είναι απλή: Κάποιοι έχουν την αίσθηση πως παρακάμπτοντας τις διεθνείς κυρώσεις που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία, και στο ολιγαρχικό της Sistema, λόγω του πολέμου μπορούν να κοροϊδέψουν τις αρχές χωρών που, μαζί με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ξανασχεδιάζουν την αρχιτεκτονική ασφάλειας του διεθνούς συστήματος για τα επόμενα 50, ίσως, χρόνια. Θεωρούν δηλαδή πως ο ευκαιριακός πλουτισμός τους που καταβαραθρώνει την αξιοπιστία διεθνώς της υπό κατοχή Κυπριακής Δημοκρατίας -για ένα γεγονός που έχει να κάνει με την εισβολή και την κατοχή της Ουκρανίας- θα ωφελήσει και τον τομέα παροχής υπηρεσιών που έχτισε η Κύπρος αλλά θα περάσει κι απαρατήρητος.
Αδυναμίες ενός οικονομικού μοντέλου που για τους -εξίσου «τσιφορικούς»- Αμερικανούς εδράζεται στο “laugh now, cry later”
Προφανώς εκτός από απατεώνες οι εν λόγω τύποι είναι και ανόητοι. Γιατί ενώ επιλέγουν to live by the gun, που λένε και οι «τσιφορικοί Αγγλοσάξονες», όταν πιάνονται με την γίδα στη πλάτη και παγώνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία θυμούνται το κυπριακό σύστημα παροχής υπηρεσιών, τους εργαζόμενους που θα επηρεαστούν και τους κακούς ξένους που διαβουλεύονται, εν μέσω συνομωσιών, να πλήξουν τα λογιστικά και δικηγορικά γραφεία της Κύπρου. Είναι η ίδια υποκρισία, σε αυτό το επίπεδο, με την υπόθεση του υφυπουργείου Πολιτισμού που ενώ το, επίσημο, mail της την εμφάνισε να εργάζεται για αυτό το ίδιο το υφυπουργείο -υποτιμώντας την νοημοσύνη μας- ανέφερε πως είναι.. δοκιμαστικά που την πήραν.
Η υποκρισία αυτή των Κύπριων που καταχράστηκαν την καλή επαγγελματική πρακτική άλλων εργαζόμενων στον τομέα της παροχής υπηρεσιών και που τολμούν να κουνούν και το δάχτυλο είναι το κλειδί κατανόησης της διαφθοράς και της κουλτούρας κακιστοκρατίας που επικρατεί στη Κύπρο διαχρονικά. Και έχει να κάνει και με την αντίληψη του εύκολου πλουτισμού αλλά και με την έλλειψη πατριωτισμού -πραγματικού κι ανιδιοτελούς, όχι αυτού με τις φωνασκίες και την προβολή.
Εκτός απροόπτου οι κυρώσεις θα αγγίξουν ένα μεγάλο κομμάτι της παροχής υπηρεσιών. Και θα αναδείξουν και τις εγγενείς αδυναμίες ενός οικονομικού μοντέλου που για τους -εξίσου «τσιφορικούς»- Αμερικανούς εδράζεται στο “laugh now, cry later”. Οι κυρώσεις έχουν ξεγυμνώσει την υποκρισία μας και αυτοί που νομίζουν -πάλι κατά τον Νίκο Τσιφόρο- πως είναι τα παιδιά της πιάτσας (αλλά με κοστούμι και χαρτοφύλακα), δεν αντιλαμβάνονται πως υπάρχουν κι άλλα αντίστοιχα εκεί έξω. Που δεν αστειεύονται, γιατί κρατούν το… ντόλαρ.
Τwitter: @JohnPikpas
