Του Γιάννη Ιωάννου
Την περασμένη εβδομάδα συμπληρώθηκαν 1.000 ημέρες από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το 2022, και σχεδόν τρία χρόνια μετά ο λαός της Ουκρανίας εξακολουθεί να υφίσταται καρτερικά τις ρωσικές πυραυλικές επιθέσεις εντός πόλεών της – για τις οποίες, σχεδόν η ίδια μάζα πολιτών που ποτέ δεν έψεξε τον Πούτιν στη δημόσια σφαίρα για το Ουκρανικό, εξακολουθεί να αγνοεί εστιαζόμενη, πλέον, αμιγώς στο δράμα των Παλαιστινίων στη Γάζα.
Η ανησυχία ότι η νέα κυβέρνηση Τραμπ θα αγνοήσει τους Ουκρανούς και θα εγκαταλείψει το Κίεβο δεν αποτελεί μόνο ανησυχία της Δύσης –και κάθε παρατηρητή των εξελίξεων στο Ουκρανικό– αλλά και το απόλυτο litmus test για να διαφανεί, τελικά, αν ο Αμερικανός πρόεδρος και ορισμένες πολύ προβληματικές περιπτώσεις που μπορεί τελικά να συναπαρτίζουν την κυβέρνησή του, θα ξαναδωρίσουν στον Πούτιν ένα νέο Μινσκ ΙΙ, μετατρέποντας τη θυσία των Ουκρανών απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα σε ένα συμβιβασμό με εδαφικά, πολιτικά και διπλωματικά οφέλη στο Κρεμλίνο.
Ωστόσο, λίγες μέρες πριν η κυβέρνηση του απερχόμενου, τον Ιανουάριο, Μπάιντεν, ενέκρινε τη χρήση προηγμένων πυραυλικών όπλων μακράς ακτίνας σε ρωσικό έδαφος από την Ουκρανία – ακολούθησαν και οι Βρετανοί που επίσης έχουν παραδώσει τέτοια οπλικά συστήματα στις ουκρανικές δυνάμεις. Και ξαφνικά… μπουμ! Κατακλυστήκαμε –και στην Κύπρο– σε παραδοσιακά ΜΜΕ και ΜΚΔ το αφήγημα της κλιμάκωσης από τη Δύση, της χρήσης πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία ως αντίποινα και η σεναριολογία του Γ΄ ΠΠ.
Να σας πω κάτι ξεκάθαρα. Τίποτα δεν θα γίνει. Αυτή ήταν η 11η (!) φορά που η Δύση, συλλογικά, παραβιάζει την κόκκινη γραμμή της Ρωσίας του Πούτιν για χρήση πυρηνικών όπλων. Ένα αφήγημα παραπληροφόρησης που φυσικά ξεκίνησε στον Ψυχρό Πόλεμο και ακολούθησε τη Ρωσία μετά τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν και ο Πούτιν ξεκίνησε την επιθετικότητα απέναντι στον λεγόμενο μετασοβιετικό χώρο.
Η Ρωσία από τον Φεβρουάριο του 2022, οπότε και εισέβαλε στο Κίεβο, απείλησε για χρήση πυρηνικών όπλων άλλες δέκα φορές: Aν το ΝΑΤΟ στείλει φονική βοήθεια. Έστειλε. Αν το ΝΑΤΟ παράσχει στην Ουκρανία όπλα μακράς ακτίνας. Το ΝΑΤΟ τα έστειλε. Αν επιτεθούν σε «ρωσικό έδαφος».
Η Ουκρανία επανεκατέλαβε τη Χερσώνα. Αν η Ουκρανία επιτεθεί στην Κριμαία. Η Ουκρανία ανατίναξε στόχους επί της Κριμαίας και έκαψε πλοία του ρωσικού πολεμικού στόλου εκεί, συμπεριλαμβανομένης της ναυαρχίδας «Μόσχα». Αν το ΝΑΤΟ στείλει τανκς. Το ΝΑΤΟ έστειλε τανκς. Αν οι ΗΠΑ στείλουν πυραύλους Patriot. Η Ουκρανία παρέλαβε πυραύλους Patriot. Aν η Ουκρανία πλήξει (κανονικό) ρωσικό έδαφος. Η Ουκρανία άνοιξε δεύτερο μέτωπο στο Κουρσκ. Αν η Ολλανδία στείλει F-16.
Η Ολλανδία έστειλε F-16. Η Ρωσία συνεχίζει να απειλεί με χρήση πυρηνικών και ένα ολόκληρο δίκτυο οριζόντια στην Ε.Ε. αναπαράγει το αφήγημα για να τρομοκρατεί τον κόσμο και να διχάζει το debate πόλωσης και ακραίων αφηγημάτων στις κοινωνίες, ιδίως, της Ευρώπης. Αλλά για τη χρήση πυραύλων της Ρωσίας στην Οδησσό, προφανώς, δεν ακούγεται ούτε μισή κουβέντα. Ο ορισμός της παραπληροφόρησης.
Να υπενθυμίσουμε πως η αποτροπή, η πυρηνική μάλιστα, όχι μόνο οδήγησε στον Ψυχρό Πόλεμο σε εξισορρόπηση αλλά μας δίδαξε ακόμη ένα μάθημα: Στην τελική αναμέτρηση Δύσης-Σοβιετικής Ένωσης –αμφότερων πυρηνικών δυνάμεων– η Δύση επιβίωσε και η Σοβιετική Ένωση συνετρίβη. Διαλύθηκε. Ο Πούτιν, προφανώς, θέλει από μια άλλη ιδεολογική αφετηρία να επαναφέρει αυτή την ισχύ. Στην Ουκρανία μέχρι τώρα ωστόσο δεν τα κατάφερε. Ακόμη και αν ο Τραμπ προδώσει την Ουκρανία, οι 1.000 ημέρες αξιοπρέπειας των Ουκρανών αξίζουν του σεβασμού ολόκληρης της ανθρωπότητας.
