Το τρις εξαμαρτείν

Είθισται την τελευταία μέρα του έτους, να γίνεται ένας, κάποιος, απολογισμός. Τι πετύχαμε, πού βρισκόμαστε, πώς προχωρούμε. Ως άτομα, ως κοινωνικό σύνολο, ως κράτος. Άλλωστε, σήμερα συμπληρώνονται δέκα μήνες προεδρίας με τον Νίκο Χριστοδουλίδη, τον «τιμονιέρη» που «μπορεί να κουμαντάρει τη χώρα και να στηρίζεται στον Δημοκρατικό Συναγερμό» όπως του είχε πει ο Αβέρωφ Νεοφύτου, δημοσίως. Στην τελευταία από τις πολλές πολιτικές κωλοτούμπες που έκανε, πριν αποχωρήσει τελικά από την ηγεσία του ΔΗΣΥ, με την οποία ωστόσο εξακολουθεί να φλερτάρει εξ αποστάσεως… ποντάροντας προφανώς σε ενδεχόμενο αρνητικό αποτέλεσμα των επικείμενων ευρωεκλογών.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στους δέκα πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του, «ο τιμονιέρης» του Αβέρωφ, δεν «κουμάνταρε» στο Κυπριακό. Η «ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε. στο Κυπριακό» και κυρίως η διασύνδεση των ευρωτουρκικών ντοσιέ και δη της αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης με την επίλυση του προβλήματος της Κύπρου, όπως διακήρυττε ο Νίκος Χριστοδουλίδης προεκλογικά και μετεκλογικά, κατέρρευσαν και τυπικά στις 8 Νοεμβρίου. Τη μέρα κατά την οποία ο Γιοσέπ Μπορέλ, ο άνθρωπος στον οποίο βασίστηκε ο Νίκος Χριστοδουλίδης, εξέδωσε την έκθεσή του, προτείνοντας την παραχώρηση όλων των ευρωτουρκικών ντοσιέ, επτά στο σύνολό τους, ως δώρα προς την Άγκυρα. Χωρίς καμία, μα καμία διασύνδεση με το Κυπριακό, το οποίο πλέει μεσοπέλαγα, στα χέρια του «τιμονιέρη» (του Αβέρωφ Νεοφύτου).

Και δυστυχώς αυτή δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία ο «τιμονιέρης» βασίστηκε στον Γιοσέπ Μπορέλ. Υπήρξαν κι άλλες περιπτώσεις που ο ύπατος εκπρόσωπος της Ε.Ε., άλλα υποσχέθηκε στον «τιμονιέρη» και άλλα έκανε. Στο ιστολόγιό του για τον απολογισμό του 2021, ο κ. Μπορέλ είχε φροντίσει να αδειάσει τις όποιες προσδοκίες της Λευκωσίας για πειθαναγκασμό της Τουρκίας να επιλύσει το Κυπριακό και να αναστρέψει τις ενέργειές της στο Βαρώσι. «Ξέχασε» τόσο την τουρκική εμμονή για λύση δύο κρατών όσο και την περίκλειστη πόλη. Στη δε μοναδική γραμμή που αφιέρωσε στο ζήτημα, είχε διαμηνύσει ότι «οι εντάσεις με την Τουρκία στην ανατολική Μεσόγειο τείνουν προς εξομάλυνση». Άρα, όλα ήταν μια χαρά για τον κ. Μπορέλ που δεν δίστασε να εκδώσει λευκό φύλλο πορείας για την Άγκυρα.

Όλα βεβαίως ήταν μια χαρά για τον κ. Μπορέλ και λίγους μήνες νωρίτερα, όταν ο τότε ΥΠΕΞ και σημερινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, είχε και πάλι επενδύσει αποκλειστικά στον ύπατο εκπρόσωπο και στο «έγγραφο επιλογών», το πολυδιαφημιζόμενο «options paper», προσβλέποντας στην καταγραφή «ξεκάθαρης» εισήγησης για επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Για το Βαρώσι και το «πιλοτικό άνοιγμα». Ωστόσο, το «έγγραφο επιλογών» και ο κ. Μπορέλ είχαν άλλη διάθεση και διέψευσαν τις προσδοκίες του Νίκου Χριστοδουλίδη. Αντί μαστιγίου επέλεξε τακτική καρότου ο Γιοσέπ Μπορέλ. Και όχι μόνο δεν εισηγήθηκε κυρώσεις κατά της Άγκυρας, αλλά έθεσε προς τη Λευκωσία και τον Νίκο Χριστοδουλίδη θέμα υιοθέτησης ΜΟΕ για τη διαχείριση των υδρογονανθράκων, όπως ακριβώς ζητούν η Άγκυρα και το ψευδοκράτος. Με άλλα λόγια, και τις δύο φορές που είχαμε επενδύσει στον Γιοσέπ Μπορέλ, το 2021, πήγαμε για μαλλί, αλλά φύγαμε κουρεμένοι.

Αυτό όμως δεν εμπόδισε τον «τιμονιέρη» να προσφύγει και πάλι για βοήθεια στην Ε.Ε. Προσδοκώντας, άγνωστο γιατί, ότι ο κ. Μπορέλ που μας έκαψε κυριολεκτικά με το έγγραφο επιλογών του, θα ερχόταν δύο χρόνια αργότερα, το 2023, να μας παραχωρήσει την ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη ώστε να χρησιμοποιηθεί ως δέλεαρ προς τον Ερντογάν, προκειμένου να πειθαναγκαστεί ο Τούρκος πρόεδρος να λύσει το Κυπριακό. Με τον τρόπο μάλιστα που θέλουμε εμείς και όχι με τα δύο κράτη που θέλει εκείνος.

Ο κ. Μπορέλ –όπως εμείς αναμέναμε– διέψευσε τον κ. Χριστοδουλίδη για τρίτη φορά. Πρότεινε να διατεθεί προς την Άγκυρα όλη η ευρωπαϊκή εργαλειοθήκη, όλα τα ευρωτουρκικά ντοσιέ, περιλαμβανομένων της αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης και της Περιεκτικής Αεροπορικής Συμφωνίας, χωρίς να θέτει όρους και προϋποθέσεις για τη λύση του Κυπριακού.

Ευσεβοποθισμός, πολιτική αφέλεια ή έλλειψη άλλων επιλογών του «τιμονιέρη» (του Αβέρωφ Νεοφύτου); Σε κάθε περίπτωση, όταν ο εκλεγμένος ηγέτης ενός κράτους, δέχεται δύο πολιτικά ραπίσματα σε ισάριθμες προσπάθειες εξεύρεσης διεξόδου στο μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο τόπος του, αλλά εμμένει να επενδύει σε αυτούς που του μοίρασαν σφαλιάρες, για τρίτη κατά συνέχεια φορά, τότε δεν μπορείς να πεις πολλά. Άλλωστε, το τρις εξαμαρτείν είναι προφανώς χειρότερο από το δις εξαμαρτείν του Μενάνδρου.