Του Παύλου Ξανθούλη
Στα μέσα Νοεμβρίου, οι κοινοτικές αρχές σε περιοχή των κρασοχωριών στην ορεινή Λεμεσό, εντόπισαν έναν ακόμη εγκαταλελειμμένο σκύλο. Από αυτούς που θεωρούνται «κυνηγετικοί» και όταν κριθεί ότι δεν ανταποκρίνονται στα «καθήκοντά» τους, κάποιοι ασυνείδητοι τους εγκαταλείπουν σε βουνά και χαράδρες. Όπως όμως πληροφορηθήκαμε, ο συγκεκριμένος σκύλος, εκτός από το ζήτημα της εγκατάλειψης, έφερε και ένα μεγάλο τραύμα. Τον είχαν πυροβολήσει στα γεννητικά όργανα. Ναι, στα γεννητικά όργανα! Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες της «Κ», οι κοινοτικές αρχές ενημέρωσαν καθηκόντως τις κτηνιατρικές υπηρεσίες, οι οποίες πήγαν επιτόπου και προχώρησαν στη θανάτωση του τραυματισμένου σκύλου, δεδομένης της κατάστασής του.
Το περιστατικό καταδεικνύει μεν το «μεγαλείο» κάποιων ασυνείδητων, οι οποίοι είτε εσκεμμένα πυροβόλησαν τον σκύλο, είτε από αμέλεια και στη συνέχεια τον εγκατέλειψαν. Αλλά, περισσότερο αναδεικνύει τα κακώς έχοντα του κυπριακού κράτους. Κυβέρνησης και Βουλής, που με αναχρονιστικές νομοθεσίες και ποινές-χάδια επιτρέπουν σε ιδιοκτήτες ζώων, κυνηγούς και μη, να συμπεριφέρονται στα ζώα με τρόπο απάνθρωπο.
Ο εκ προθέσεως πυροβολισμός ενός σκύλου από τα σκάγια του όπλου ενός ασυνείδητου, στα γεννητικά όργανα θα έπρεπε να τιμωρείται με ποινή κάθειρξης πολλών χρόνων. Θα έπρεπε να θεωρείται ειδεχθές έγκλημα, δεδομένης της φρικτής συμπεριφοράς εις βάρος ενός αβοήθητου πλάσματος, η οποία σύμφωνα με ψυχολόγους παραπέμπει και στην εκδήλωση ανάλογων συμπεριφορών έναντι της ανθρώπινης υπόστασης.
Ωστόσο, το συντεταγμένο κυπριακό κράτος, σε επίπεδο κυβέρνησης και Βουλής, έχει θεσπίσει ποινές που δεν μπορούν να θεωρηθούν αποτρεπτικές. Για την κακομεταχείριση ζώου και την πρώτη καταδίκη, θα μπορούσε να επιβληθεί ποινή μέχρι 10.000 ευρώ και για δεύτερη καταδίκη μέχρι 20.000 ευρώ. Δηλαδή, εάν ο εν λόγω ασυνείδητος που πυροβόλησε τον σκύλο στα γεννητικά όργανα είχε συλληφθεί και είχε κριθεί από το δικαστήριο ότι το περιστατικό δεν οφειλόταν σε ένα απλό ατύχημα, αλλά στόχευε να σκοτώσει τον σκύλο, τότε θα μπορούσε να του επιβληθεί πρόστιμο μέχρι 10.000 ευρώ. Και αν το ξανακάνει την επόμενη φορά, θα κληθεί να πληρώσει 20.000 ευρώ.
Μπράβο μας! Τέτοιο κράτος είμαστε! Όποιος σκοτώσει ένα ζώο, με τον οποιοδήποτε φρικτό τρόπο επιλέξει, μπορεί να πληρώσει ένα πρόστιμο και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Ενώ στην Ελλάδα, που ακολουθούμε σε άλλα ζητήματα, ο βασανισμός ζώου και η θανάτωσή του θεωρούνται κακούργημα και τιμωρούνται με ποινή κάθειρξης μέχρι 10 έτη και με χρηματική ποινή από 25.000 ως 50.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί ο βασανισμός ζώων θεωρείται πλέον κακούργημα στην Ελλάδα.
Στην Κύπρο, «είμαστε αλλού». Σε όλα είμαστε δήθεν. Δεν καταθέτουμε ψυχή σε τίποτα από όσα κάνουμε. Θέλουμε να είμαστε απλώς τυπικά σωστοί. Και συνεπώς, αν και υποτίθεται ότι αγαπούμε τα σκυλιά, ωστόσο δεν κάνουμε τίποτα για να τα προφυλάξουμε, ως κράτος. Όχι μόνο στο ζήτημα των ποινών, αλλά και σε ζητήματα που άπτονται της διαβίωσής τους. Επιτρέπουμε σε κυνηγούς να έχουν όσους σκύλους θέλουν και να τους βάζουν σε κλουβιά, γνωρίζοντας ότι θα περάσουν όλη τους τη ζωή εκεί. Σ’ ένα κλουβί!
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο Στέφανος Στεφάνου, ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ο Μαρίνος Σιζόπουλος και ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου δεν μπορούν να καθίσουν μαζί με τον Κώστα Καδή και να βρουν λύσεις. Όλοι μαζί. Για το καλό των ζώων, αλλά και της εικόνας του κυπριακού κράτους. Όχι μόνο γιατί ο πολιτισμός ενός κράτους αντανακλάται στον τρόπο που συμπεριφέρεται στα ζώα, όπως σοφά είχε πει ο Γκάντι. Αλλά και γιατί, εάν κάποιος επιθυμεί να γνωρίζει πώς θα συμπεριφερόταν πριν από μερικές δεκαετίες έναντι της δουλείας, θα πρέπει να κοιτάξει πως συμπεριφέρεται σήμερα στα ζώα, όπως εύγλωττα έλεγε ένα πλακάτ που κρατούσε ένας μαύρος, σε μια διαδήλωση (if you want to know where you would have stood on slavery, look where you stand on animal rights).
Θα κάνουμε κάτι γι’ αυτό; Ή θα παραμείνουμε θεατές; Τι λένε η κυβέρνηση και τα κοινοβουλευτικά κόμματα;
Σημ.: Μπορεί κάποιος να εξηγήσει στο υπουργείο Υγείας ότι η γνωστοποίηση μόνο των κρουσμάτων από την έναρξη της πανδημίας δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις. Δεν λέμε να μη γνωστοποιούν τον συνολικό αριθμό, αλλά εάν θέλουν να γνωρίζουμε πόσα κρούσματα υπάρχουν, θα πρέπει να δίνουν τον αριθμό των «ενεργών κρουσμάτων». Εάν βεβαίως τον γνωρίζουν...
