Του Παύλου Ξανθούλη
Ο τίτλος δεν αφορά στα μυθιστορήματα του Έκτορος Μαλό, «Με οικογένεια», ή «Χωρίς οικογένεια». Αφορά στην απάντηση που όφειλε να δώσει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε ερώτηση της καλής συναδέλφου της «Κ», Μαρίνας Οικονομίδου, για την «οικογενειοκρατία» που επικρατεί στο Προεδρικό, συνεπεία των διορισμών που έκανε ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Όπως επίσης και για τους διορισμούς στο Υπουργικό του Συμβούλιο, συνέπεια συναλλαγών με τα κόμματα που τον στήριξαν, στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές.
Ο πρόεδρος άκουσε την ερώτηση και είχε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να επιχειρήσει ειλικρινή αυτοκριτική. Θα μπορούσε να είχε επιδείξει πολιτικό θάρρος και να αποσπάσει το χειροκρότημα της κοινής γνώμης. Ωστόσο, στο ένα λεπτό και εικοσιεννιά δευτερόλεπτα που διήρκησε η απάντησή του, επέλεξε απλώς να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα. Επιστράτευσε ένα –επιεικώς– άτοπο επιχείρημα, για να πείσει ότι δεν υπήρξαν συναλλαγές με τα κόμματα που τον στήριξαν, ενώ δεν είπε λέξη για τους κουμπάρους και τις κουμπάρες που συγκροτούν τον σκληρό πυρήνα των συνεργατών του. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, ο κ. Χριστοδουλίδης ανάλωσε τον χρόνο του υποστηρίζοντας ότι «εάν συνέβαινε αυτό που αναφέρετε, περί των κομμάτων, τότε τα κόμματα που στήριξαν την υποψηφιότητά μου θα συμφωνούσαν και στα θέματα που πηγαίνουν στη Βουλή των Αντιπροσώπων». Δηλαδή, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης μας είπε ότι δεν υπήρξε καμιά συναλλαγή με τα κόμματα που τον στήριξαν αναφορικά με την επιλογή των προσώπων που συγκροτούν την κυβέρνησή του, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο αποδεικνύεται από το γεγονός ότι σε κάποια νομοθετήματα έχουν διαφορετική άποψη.
Δεν λέω, η προσέγγιση του προέδρου και η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε επί του προκειμένου έχουν ενδιαφέρον. Με κάθε σεβασμό όμως προς τον θεσμό που εκπροσωπεί, φοβάμαι ότι τα όσα ανέφερε δεν είναι πειστικά. Άλλωστε, πέρασαν μόλις 100 μέρες και οι μνήμες είναι νωπές. Και για την εκπαραθύρωση της Αναστασίας Παπαδοπούλου από το υπουργείο Δικαιοσύνης, διά χειρός Καρογιάν, με τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη να λέει στον πρόεδρο της ΔΗΠΑ «με έσωσες». Και για την περίπτωση Γιασεμίδη στο υπουργείο Οικονομικών, για τον οποίο άσκησε βέτο ο Μαρίνος Σιζόπουλος. Ως επίσης και για τον ΥΠΑΜ Μιχάλη Γιωργάλλα, που ανήκε στην Αλληλεγγύη, αλλά προτάθηκε από τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ, χωρίς να ερωτηθεί η Ελένη Θεοχάρους.
Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης μπορεί βεβαίως να θεωρεί ότι όλα αυτά που έγιναν δεν έγιναν, περιλαμβανομένων και των ατυχών διορισμών στο Υπουργικό του Συμβούλιο. Κι αυτό απορρέει από την τοποθέτησή του στη συνέντευξη Τύπου, η οποία ήταν τόσο άστοχη, ώστε έδινε την εντύπωση ότι υποτιμά τη νοημοσύνη όλων όσοι παρακολούθησαν τον απολογισμό των πρώτων 100 ημερών της διακυβέρνησής του. Και συναλλαγές υπήρξαν με τα κόμματα που στήριξαν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και «οικογενειακοί» διορισμοί έγιναν. Άλλωστε, εάν ένας ανατρέξει στους στενότερους των συνεργατών του προέδρου Χριστοδουλίδη, θα βρει και κουμπάρες και σύγαμπρους και άτομα που διατηρούν στενή σχέση με την προεδρική οικογένεια, ως αυτό να αποτελεί προαπαιτούμενο για κάθε διορισμό.
Μέσα σε όλα αυτά, ο πρόεδρος εμφανίζεται έτοιμος να «αξιολογήσει» το έργο των υπουργών του στις αρχές Σεπτεμβρίου, 180 μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω ποιοι είναι οι στόχοι της εν λόγω εξαγγελίας «αξιολόγησης» του προέδρου Χριστοδουλίδη, αλλά στενοί του συνεργάτες αφήνουν να διαρρεύσει ότι δεν θα διστάσει να κάνει ένα πρώτο λίφτινγκ στο κυβερνητικό σχήμα, προβαίνοντας σε ανασχηματισμό.
Δικαίωμά του και υποχρέωσή του, αν αντιλαμβάνεται ότι το υπουργικό σχήμα χωλαίνει. Αυτό ωστόσο που θα πρέπει πρώτα να υποστεί λίφτινγκ, δεν είναι τα πρόσωπα του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά η πολιτική νοοτροπία που επικρατεί. Ώστε το όποιο νέο σχήμα, να μην είναι αποτέλεσμα συναλλαγών του προέδρου με τους κομματικούς του εταίρους. Ανάλογα θα πρέπει να ενεργήσει ο κ. Χριστοδουλίδης και στο ζήτημα των στενών του συνεργατών, απορρίπτοντας φαινόμενα οικογενειοκρατίας.
Στον ίδιο λοιπόν τον πρόεδρο εναπόκειται να αποφασίσει εάν ο στενός του περίγυρος θα αποτελεί παράφραση του βιβλίου του Μαλό, «Με οικογένειά». Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας, ασκώντας τη δέουσα κριτική και προσβλέποντας ότι ο πρόεδρος θα είναι σε θέση να συνθέσει τον σκληρό πυρήνα των συνεργατών του «χωρίς οικογένεια» και να τοποθετείται στις συνεντεύξεις Τύπου «με απαντήσεις» και «χωρίς υπεκφυγές».
