Του Παύλου Ξανθούλη
Το ερώτημα που τίθεται στον τίτλο δεν είναι ρητορικό και η απάντηση θα μπορούσε εύκολα να είναι μονολεκτική και καταφατική. Ναι, η Ε.Ε. κινδυνεύει από την Κίνα. Όχι τόσο λόγω της ανεξέλεγκτης κατάστασης που προκλήθηκε με τα κρούσματα Covid, αλλά κυρίως λόγω των παραπλανητικών στοιχείων που διοχετεύει το Πεκίνο και τα οποία καταδεικνύουν ότι οι κινεζικές Αρχές, όσο κομψά και να το θέσουμε, δεν αποτελούν ούτε πορτρέτο συνεργασίας, αλλά ούτε και πορτρέτο ειλικρίνειας, για αναχαίτιση της πανδημίας.
Η Κίνα, ενώ γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχε «παραδεχθεί» επισήμως ότι από τις 7 Δεκεμβρίου μέχρι τα τέλη του 2022, είχαν χάσει τη ζωή τους, λόγω Covid, 15 άνθρωποι, στη χώρα. Στη συνέχεια και αφού ήταν σαφές ότι υποτιμούσε τη νοημοσύνη του υπόλοιπου πλανήτη, αναγκάστηκε να αφήσει να διαρρεύσει ότι οι αριθμοί των κρουσμάτων και των θυμάτων είναι μεγαλύτεροι, χωρίς όμως να δώσει ακριβή στοιχεία. Οι εικόνες που έκαναν τον γύρο του κόσμου, τα ασφυκτικά γεμάτα νοσοκομεία της χώρας και η συνεχής λειτουργία των αποτεφρωτηρίων, σε συνδυασμό με τις εκτιμήσεις έγκυρων εταιριών ιατρικών αναλύσεων, είχαν καταδείξει ότι δυστυχώς η εμπιστοσύνη είναι έννοια που δεν μπορεί να αποδοθεί στο Πεκίνο, το οποίο δείχνει να αδιαφορεί για τις συνέπειες των παραπλανητικών στοιχειών που διοχετεύει, αλλά και των αποφάσεων που λαμβάνει. Σύμφωνα λοιπόν με τη βρετανική εταιρεία ιατρικών αναλύσεων Airfinity, τα δεδομένα δεν είναι αυτά που μας έχει σερβίρει η κυβέρνηση του Πεκίνου, καθώς στην Κίνα καταγράφονται καθημερινά 1,8 εκατ. μολύνσεις και 11.000 θάνατοι από covid, ενώ αναμένονται 1,7 εκατομμύρια θάνατοι, έως το τέλος Απριλίου. Κάτι που ενισχύεται από πληροφορίες που φέρουν το 70% των 25 εκατομμυρίων ανθρώπων που διαβιούν στη Σαγκάη να έχουν μολυνθεί, όπως και σε άλλες πόλεις και επαρχίες της Κίνας. Όλα αυτά απέχουν έτη φωτός από την τακτική συσκότισης που επεχείρησε να επιβάλει το Πεκίνο, ως επίσης και από τα ανακριβή στοιχεία, τα οποία εμμένουν να διοχετεύουν οι κινεζικές Αρχές. Οι οποίες, στα μέσα της εβδομάδας που πέρασε, αρνούνταν ακόμη και τη δωρεάν βοήθεια της Ε.Ε., περιλαμβανομένων και εμβολίων, υποστηρίζοντας ότι μπορούσαν μόνες τους να διαχειριστούν την κατάσταση.
Αυτή λοιπόν η δραματική κατάσταση που αντιμετωπίζει σήμερα η Κίνα, αποτελεί εκ των πραγμάτων μια εστία κινδύνου. Ενός κινδύνου, ο οποίος ενισχύεται και αγγίζει τον υπόλοιπο πλανήτη, περιλαμβανομένης και της Ε.Ε., εξαιτίας της άρνησης του Πεκίνου να παραδεχθεί το πρόβλημα και να τοποθετηθεί με απόλυτη ειλικρίνεια. Και εξαιτίας της άνεσης με την οποία η κυβέρνηση της Κίνας διοχετεύει δεδομένα και αριθμούς που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η κριτική λοιπόν προς το Πεκίνο δεν αφορά την επιδείνωση της κατάστασης στη χώρα, η οποία ακόμη και εάν αποδοθεί σε άγαρμπους χειρισμούς, θα πρέπει να μας βρει όλους ενωμένους και υποστηρικτικούς. Αφορά σε αυτά καθεαυτά τα παραπλανητικά στοιχεία που παρέχει κατ’ εξακολούθηση η χώρα προς τον υπόλοιπο πλανήτη, από το πρώτο κύμα, πριν από τρία χρόνια μέχρι και σήμερα, τα οποία δημιουργούν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση του Πεκίνου αδιαφορεί για τις επιπτώσεις που δύνανται να προκαλέσουν.
Όπως μάλιστα γίνεται κατανοητό, η Κίνα, προκειμένου να παραπλανήσει και να κρατήσει χαμηλά τους αριθμούς των θανάτων από Covid, καταγράφει μόνον όσους προκλήθηκαν από πνευμονία ή από αναπνευστική ανεπάρκεια, ενώ αποδίδει σε άλλα αίτια όσους προκλήθηκαν από επιπλοκές συνεπεία του Covid και λόγω υποκείμενων νοσημάτων. Ως αποτέλεσμα, ο αριθμός των αυστηρώς επιβεβαιωμένων θανάτων από Covid παραμένει εξαιρετικά μικρός, δημιουργώντας αφενός λανθασμένες εντυπώσεις και καθιστώντας αφετέρου τις κινεζικές Αρχές αναξιόπιστες. Άλλωστε, η μάχη κατά του Covid δεν είναι θέμα δημόσιας εικόνας. Ειδικά εάν βασίζεται σε ψευδή στοιχεία. Αλλά, προϋποθέτει συνεργασία σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Και οι κινέζικές Αρχές, οι οποίες ευθύνονται για τη διασπορά του ιού πριν από τρία χρόνια, φλομώνοντας με ψέματα την παγκόσμια κοινότητα, οφείλουν έστω και τώρα, ν’ αλλάξουν ρότα, να συντονιστούν και να συνεργαστούν με απόλυτη ειλικρίνεια με τον υπόλοιπο πλανήτη.
Και να κατανοήσουν ότι η λογική των απειλών και των αντιποίνων, δεν εξυπηρετεί. Και ότι η Ε.Ε. οφείλει να διασφαλίσει τη δημόσια υγεία των πολιτών της και να επιβάλει όσα μέτρα απαιτηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι υποχρέωση.
