Του Παύλου Ξανθούλη
Οι βροχές των τελευταίων ημερών δεν ευθύνονται για τα ολισθήματα των τριών βασικών διεκδικητών της προεδρίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έχουν αποδείξει ότι τα καταφέρνουν πολύ καλά και μόνοι τους.
● Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, σε συνέντευξη στην «Κ», δήλωσε ότι συζητά με συναγερμικά στελέχη, τα οποία «ασπάζονται την ανάγκη την επομένη των εκλογών να κινηθούμε στο πλαίσιο μiας κυβέρνησης ευρείας αποδοχής με τη συμμετοχή και του ΔΗΣΥ». Μια τοποθέτηση, η οποία μόνο ως πολιτικό ολίσθημα θα μπορούσε να εκληφθεί. Γιατί με τον αέρα της παράστασης νίκης και των ποσοστών που τον φέρουν μπροστά με διαφορά ασφαλείας, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, θα ανέμενε κανείς ότι ο κ. Χριστοδουλίδης δεν θα έμπαινε στη διαδικασία να ρισκάρει, «τσιγκλώντας» και άρα προκαλώντας τον συναγερμικό χώρο. Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι ο κ. Χριστοδουλίδης εκτιμά ότι η δημοσιοποίηση της θέσης περί συζήτησης με στελέχη του ΔΗΣΥ και για συμμετοχή του κόμματος σε μια ενδεχόμενη υπό τον ίδιο κυβέρνηση, θα μπορούσε να αποτελέσει το τελειωτικό κτύπημα για τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Αλλά, ακόμη κι αν αυτή είναι η εκτίμηση, η εκτέλεση της προσπάθειας δεν παύει να είναι πολιτικά άκομψη, χρονικά άτοπη, ως επίσης και ενδεχομένως αχρείαστη δεδομένου και του ρίσκου που ενέχει. Τα πράγματα έγιναν ακόμη πιο δύσκολα, όταν ο Νικόλας Παπαδόπουλος, που σε πολιτικό επίπεδο, αποτελεί κόκκινο πανί για τους συναγερμικούς, προέβη σε έκκληση (Σίγμα) προς τους «φίλους της Δεξιάς» να ψηφίσουν Χριστοδουλίδη, λανσάροντας το δίλημμα «Χριστοδουλίδης ή ΑΚΕΛ». Μια τοποθέτηση που σίγουρα δεν προσθέτει αλλά μάλλον αφαιρεί από τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ακόμη και εάν αυτή έγινε στοχευμένα, στο πλαίσιο μιας υπόθεσης, ότι Νίκος και Νικόλας προτιμούν να τελειώνουν με τον Αβέρωφ από τον πρώτο γύρο και να έχουν απέναντι τον Μαυρογιάννη, στον δεύτερο γύρο.
● Σε ό,τι αφορά στον Αβέρωφ Νεοφύτου, η δήλωση-αντίδραση 37 υπουργών, ευρωβουλευτών, βουλευτών και στελεχών, οι οποίοι απορρίπτουν κάθε συζήτηση για συμμετοχή σε κυβέρνηση υπό τον κ. Χριστοδουλίδη, ήταν ενδεχομένως αναγκαία, αλλά αμφιβόλου αποτελεσματικότητας. Αν και οι «37» αποτελούν αναμφισβήτητα την πρώτη γραμμή του κόμματος, ο ΔΗΣΥ δεν εξαντλείται στα στελέχη αυτά και έχουμε άλλωστε δει αρκετούς, γνωστούς συναγερμικούς, να στηρίζουν την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Η δήλωση των «37» πάντως, έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς επιχειρεί για πρώτη φορά να δημιουργήσει εικόνα συσπείρωσης όλων των υπουργών της κυβέρνησης γύρω από την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου. Κάτι που θα είχε προστιθέμενη αξία, εάν το πρώτο όνομα στη δήλωση ήταν αυτό του Προέδρου Αναστασιάδη. Και κυρίως, εάν η εν λόγω δήλωση είχε πέσει στο τραπέζι του προεκλογικού, αρκετούς μήνες νωρίτερα, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες συσπείρωσης όλου του συναγερμικού κόσμου και όχι μόνο των 37 στελεχών που την υπέγραψαν, 25 μέρες πριν από τις εκλογές. Όπως πάντως είναι προφανές, ο Αβέρωφ Νεοφύτου παίζει τα ρέστα του, ανασύροντας το χαρτί του κομματικού πατριωτισμού, στον οποίο (κομματικό πατριωτισμό) αποδίδονται και οι πρόσφατες διαγραφές, αν και ο ίδιος, δήλωνε ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν είναι κόμμα διαγραφών. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι ο κ. Νεοφύτου έχει καταστήσει τον ΔΗΣΥ κόμμα διαγραφών. Είναι βεβαίως κι αυτό. Αλλά κατά κύριο λόγο, είναι το γεγονός ότι ο Αβέρωφ Νεοφύτου μπορεί με άνεση να παίρνει πίσω τις δημόσιες του τοποθετήσεις/δεσμεύσεις, θεωρώντας ότι όλοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου (και όχι καρχαρία). Κάτι που δεν αντανακλά το πορτρέτο αξιοπιστίας, το οποίο επιθυμεί να αποδίδει στον εαυτό του.
● Στο ΑΚΕΛ δηλώνουν ότι ο Ανδρέας Μαυρογιάννης περνάει στον δεύτερο γύρο, ως αυτό να είναι το διακύβευμα των δικών τους εκλογών. Και εμφανίζονται επί του παρόντος να διατηρούν την ψυχραιμία τους, σε αντίθεση με τον κ. Μαυρογιάννη, ο οποίος στην τελική ευθεία των προεδρικών, την απώλεσε, άλλαξε χρώμα και έκανε μια πρωτοφανή (για κάποιους) έκρηξη στο ντιμπέιτ κατά του Αχιλλέα Δημητριάδη, στον οποίο απέδωσε «προσωπικό συμφέρον στην επιτροπή περιουσιών των Κατεχομένων». Έδειξε και αδυναμία να απαντήσει (Κανάλι 6) πώς προσαρμόζεται τόσο εύκολα, υπηρετώντας εντελώς διαφορετικές φιλοσοφίες στο Κυπριακό, τριών διαφορετικών προέδρων, περιλαμβανομένου και του Προέδρου Αναστασιάδη, που σύμφωνα με βιβλίο του Μακάριου Δρουσιώτη, θεωρούσε τον κ. Μαυρογιάννη «υποτακτικό». Ψυχραιμία λοιπόν. Άλλωστε, ο κ. Μαυρογιάννης δείχνει να μην έχει ανάγκη τις ψήφους του Αχιλλέα Δημητριάδη στον δεύτερο γύρο. Επενδύει στο Ακελικό στρατόπεδο να τον ψηφίσει και να τον εκλέξει, αν και ο ίδιος ξεκαθάρισε (Άλφα) ότι δεν ψήφισε ποτέ ΑΚΕΛ.
