Του Παύλου Ξανθούλη
Το «φαινόμενο» Φειδίας, ο Youtuber που «έστειλε αδιάβαστα τα κόμματα», τα «χαστούκια» ενός 24χρονου που «ταρακούνησαν» την πολιτική ηγεσία, η κομματική «απαξίωση», είναι μερικοί από τους τίτλους που παρέλασαν μπροστά μας, τις τελευταίες μέρες. Ο κ. Φειδίας Παναγιώτου έλαβε σχεδόν 20% των ψήφων, που σε πραγματικούς αριθμούς ξεπερνούν τις 71 χιλιάδες πολιτών, του κυπριακού εκλογικού σώματος.
Ποιο όμως είναι το βασικό χαρακτηριστικό του κ. Φειδία Παναγιώτου; Προφανώς δεν είναι ούτε το νεαρό της ηλικίας του, ούτε και η έλλειψη τυπικών πανεπιστημιακών προσόντων, στοιχεία τα οποία παρουσιάζουν κι άλλοι που κάνουν καριέρα στις Βρυξέλλες. Αυτό που κυρίως χαρακτηρίζει τον εκλεγέντα Κύπριο ευρωβουλευτή είναι το απολιτίκ καθεστώς που κουβαλά. Δεδηλωμένα, καθώς ο ίδιος ανέφερε ότι δεν γνωρίζει τίποτα γύρω από την πολιτική, ούτε σε σχέση με τις Βρυξέλλες, ούτε σε σχέση με τη λειτουργία τής Ε.Ε. και δη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Αυτό λοιπόν το απολιτίκ καθεστώς, με όλα τα χαρακτηριστικά του σε πλήρη έξαρση, θα έπρεπε μήπως να είχε λειτουργήσει αποτρεπτικά για την παροχή ψήφου από το 20% των ψηφοφόρων, προς τον κ. Φειδία Παναγιώτου; Αν και αυτό υπαινίχθηκαν τα κόμματα, και αυτή άλλωστε είναι η έννοια του «φαινομένου», όπως βαπτίστηκε από πολλούς νονούς ο κ. Φειδίας Παναγιώτου, προσωπικά θα διαφωνήσω. Η απολιτίκ κατάσταση του κ. Παναγιώτου και όποιου άλλου συγκεντρώνει τέτοια χαρακτηριστικά, δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει αποτρεπτικά για την υπερψήφιση και την εκλογή του από το κυπριακό εκλογικό σώμα. Γιατί, απλούστατα, το απολιτίκ καθεστώς έχει κανονικοποιηθεί και βρίσκεται ήδη «κάτω από το δέρμα μας». Το έχει κανονικοποιήσει το ίδιο το κυπριακό σύστημα. Το κυπριακό κράτος και τα κυπριακά πολιτικά κόμματα, τα οποία δεν νομιμοποιούνται να μέμφονται ούτε τον κ. Παναγιώτου για την εκλογή του, ούτε τις 71.330 πολίτες που τον ψήφισαν. Άλλωστε, το καθεστώς απολιτίκ υιοθετήθηκε στην προεκλογική εκστρατεία και κανονικοποιήθηκε από τον πρώτο πολίτη του κράτους, τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Πλασάροντας ένα ατσαλάκωτο προφίλ που μόνο πολιτικό δεν ήταν και χαρακτηριζόταν από την απουσία ουσιαστικού πολιτικού λόγου. Βεβαίως, ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης δεν είναι εκ φύσεως απολιτίκ και δεν τίθεται θέμα σύγκρισής του με τον κ. Φειδία Παναγιώτου. Ωστόσο, το μοντέλο απολιτίκ τον βόλεψε και το υιοθέτησε, επιτρέποντάς του να μη συγκρούεται και να μην αναγκάζεται να τοποθετείται επί αιχμηρών ζητημάτων, συλλέγοντας απλώς ψήφους από όλους τους χώρους. Και με αυτό το μοντέλο, ο κ. Χριστοδουλίδης εκλέχθηκε, πανηγυρικά. Όχι ως απλός ευρωβουλευτής, αλλά στο ύπατο αξίωμα του τόπου.
Όπως βεβαίως εκλέχθηκε και στο δεύτερο τη τάξει αξίωμα του κυπριακού κράτους, η κα Αννίτα Δημητρίου, ηγέτιδα και του μεγαλύτερου κόμματος, του ΔΗΣΥ. Σε αντίθεση με τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη που «αξιοποιεί» το απολιτίκ καθεστώς, για ψηφοθηρικούς λόγους, η κα Δημητρίου το ενσαρκώνει απολύτως, με ιδιαίτερη ομολογουμένως επιτυχία. Στις 2-3 περιπτώσεις που επιχείρησε να τοποθετηθεί πολιτικά, όπως για παράδειγμα όταν χρειάστηκε να απαντήσει στον πρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης για το Κυπριακό, άφησε την ουσία και τον επέκρινε για σεξιστικό σχόλιο, το οποίο ουδέποτε είχε γίνει. Η κα Δημητρίου κάθεται ήδη στις δύο από τις τρεις καρέκλες που έχει καθίσει ο Γλαύκος Κληρίδης και από τη συλλογή της απουσιάζει μόνο αυτή του προέδρου της Δημοκρατίας. Παρά το γεγονός ότι οι γνώσεις της στο Κυπριακό, το μεταναστευτικό και την οικονομία, είναι επιεικώς ανεπαρκείς.
Όμως, το κανονικοποιημένο καθεστώς των απολιτίκ τα επιτρέπει όλα, όπως και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και, είτε κάποιος λειτουργεί σε ρυθμούς καθεστώτος απολιτίκ, γιατί τον εξυπηρετεί, όπως ο Νίκος Χριστοδουλίδης, είτε κάποιος άλλος το έχει κάνει βίωμά του, όπως η Αννίτα Δημητρίου, το μόνο βέβαιο είναι ότι οι «2» που βρίσκονται στις ψηλότερες βαθμίδες του κυπριακού κράτους έχουν εργαστεί σκληρά για την κανονικοποίησή του.
Με την ανοχή των πολιτικών κομμάτων που μέμφονται σήμερα τον κ. Φειδία Παναγιώτου ή/και αυτούς που τον ψήφισαν, θεωρώντας ότι βρίσκονται μπροστά σε ένα «φαινόμενο». Όχι λοιπόν, ο κ. Φειδίας Παναγιώτου δεν είναι φαινόμενο. Είναι απλώς ο συνεχιστής μιας απολιτίκ πορείας που χαράχθηκε και εδραιώθηκε από τους εκπροσώπους των δύο ισχυρότερων θεσμών του κυπριακού κράτους. Υπό τα σπινθηροβόλα βλέμματα της αγελάδας*, όπως αυτά αντανακλώνται στην ανοχή των κυπριακών κομμάτων, που μόνο αμέτοχα δεν είναι στην εκκόλαψη του «φαινομένου Φειδία».
Σημ.: *Με κάθε συμπάθεια προς το αξιαγάπητο τετράποδο.
