Του Παύλου Ξανθούλη
Παρακολουθήσεις, υποκλοπές και κατασκοπεία αποδόθηκαν στη Ρωσία, στις αρχές του 2022 με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός κρατών-μελών της Ε.Ε. να προχωρήσει στην απέλαση Ρώσων πολιτών που διέθεταν διπλωματικό καθεστώς. Το Βέλγιο, το οποίο αποτελεί την έδρα της Ε.Ε. και το οποίο απεκάλυψε το μεγάλο σκάνδαλο Qatar gate, είχε ζητήσει στα τέλη του περασμένου Μαρτίου, από 21 Ρώσους διπλωμάτες να εγκαταλείψουν τη χώρα, αποδίδοντάς τους δραστηριότητες που σχετίζονται με την κατασκοπεία. Ομοίως και η χώρα που «καθοδηγεί» τις αποφάσεις της Ε.Ε., η Γερμανία, η οποία απέλασε 40 Ρώσους διπλωμάτες, με την υπουργό Εξωτερικών Αναλένα Μπέρμποκ να τους χαρακτηρίζει «ανεπιθύμητα πρόσωπα», δηλώνοντας ότι «οι δραστηριότητές τους είναι αντίθετες με τα συμφέροντα ασφαλείας μας». Καλά έκαναν λοιπόν και το Βέλγιο και η Γερμανία, καθώς και πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που απέλασαν όσους επιδίδονται σε υποκλοπές και παρακολουθήσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Όμως, την ίδια ώρα, δεν θα έπρεπε να γίνουν παρόμοιες ενέργειες και στην περίπτωση του Κατάρ; Υπό το φως της «δραστηριοποίησης» της χώρας του Κόλπου στην καρδιά της Ευρώπης, όχι για να παρακολουθήσει ή για να υποκλέψει πληροφορίες, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο. Για να χειραγωγήσει πολιτικές του συνόλου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, πρωταγωνιστώντας σ’ ένα σκάνδαλο χρηματισμού και διαφθοράς. Και χρησιμοποιώντας πολιτικούς νυν και πρώην, ως επίσης και μέλη του προσωπικού του Ευρωπαϊκού Κοινοβούλιου.
Για το Κατάρ λοιπόν φαίνεται να επιφυλάσσεται διαφορετική αντιμετώπιση από τη Ρωσία, τουλάχιστον μέχρι στιγμής (η σύγκριση αφορά διαφθορά και υποκλοπές και όχι την εισβολή στην Ουκρανία). Και αυτό προκύπτει σε δύο επίπεδα:
● Σε επίπεδο βελγικών αρχών, οι οποίες μετά από ένα ολόκληρο ημερολογιακό έτος στη διάρκεια του οποίου παρακολουθούσαν την υπόθεση Qatar gate, δεν ήταν σε θέση να ζητήσουν παράλληλα με τη σύλληψη των «4» (Καϊλή, Τζόρτζι, Παντσέρι και ενός λομπίστα), την απέλαση αν μη τι άλλο, προσώπων που δρομολόγησαν σε ευρωπαϊκό έδαφος το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία της Ε.Ε. Διότι οι «4» και όσοι άλλοι ενδεχομένως εμπλέκονται στην εν λόγω υπόθεση, δεν ενεργούσαν ιδία πρωτοβουλία. Ούτε βεβαίως χρησιμοποιούσαν δικά τους χρήματα για να εξασφαλίσουν την προώθηση των συμφερόντων του Κατάρ. Κάποιος τους τα έδινε, πιθανότατα ενεργώντας εκ μέρους της χώρας του Κόλπου στην οποία αποδίδεται μια τέτοια πρόθεση από τον βελγικό Τύπο, κατ’ επίκληση των διωκτικών αρχών του Βελγίου, που δεν διαψεύδουν.
● Σε επίπεδο Ε.Ε., όπου η Κομισιόν και ειδικότερα η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν που έχει μια πολύ έντονη θέση έναντι στη Ρωσία, για υποκλοπές, παρακολουθήσεις και παραπληροφόρηση και οι οποίες οδήγησαν και σε κυρώσεις, εμφανίζεται να υιοθετεί μια εξαιρετικά στωική στάση έναντι στο Κατάρ, οι ενέργειες του οποίου έχουν ρεζιλέψει ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τη συνεργασία Ε.Ε.-Κατάρ, είπε ότι «εργαζόμαστε με το Κατάρ… σε διμερή ζητήματα, όπως η απεξάρτηση από τα ρωσικά ορυκτά καύσιμα». Δηλαδή, η κ. φον ντερ Λάιεν θεωρεί όλα όσα έγιναν σε σχέση με το Qatar gate ως ένα συνηθισμένο περιστατικό, business as usual; Την ίδια ώρα και η χώρα από την οποία προέρχεται η κα φον ντερ Λάιεν, η Γερμανία δεν λειτούργησε με τα ίδια αντανακλαστικά στην περίπτωση του Κατάρ, σε σύγκριση με τις ρωσικές παρακολουθήσεις. Στις 29 Νοεμβρίου υπέγραψε με τη χώρα του Κόλπου συμφωνία με χρονικό ορίζοντα 15ετίας, για την προμήθεια υγροποιημένου φυσικού αερίου, μέσω της αμερικανικής εταιρίας Conoco Phillips, η οποία εν συνεχεία θα το παραδώσει στη γερμανική εταιρία Brunsbuttel. Η πρώτη παράδοση έχει προγραμματιστεί για το 2026 και ο υπουργός Ενέργειας του Κατάρ, Σαρίντα Αλ Κααμπί, δήλωσε ότι η κρατική Qatar Energy βρίσκεται σε συνομιλίες και με άλλες γερμανικές εταιρίες, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «έχουμε καλές σχέσεις με τις γερμανικές εταιρίες και με τη γερμανική κυβέρνηση».
Θα ανέμενε λοιπόν κανείς ότι τόσο η Κομισιόν και η Γερμανίδα επικεφαλής της, όσο και η ίδια η Γερμανία, θα επεδείκνυαν ανάλογη ευαισθησία για όλες τις τρίτες χώρες που παρεμβαίνουν στα εσωτερικά κρατών-μελών και της Ε.Ε. και θα έβαζαν στον πάγο τις σχέσεις και την όποια συνεργασία με το Κατάρ. Τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσει το σκηνικό. Διότι η προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτικών της Ε.Ε. μέσω χρηματισμού, στην οποία εμπλέκεται το Κατάρ, θα έπρεπε να τυγχάνει τουλάχιστον ανάλογης αντίδρασης με τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές στις οποίες εμπλέκεται η Ρωσία. Ή μήπως, άλλο το Κατάρ κι άλλο η Ρωσία;
