Του Γιώργου Κακούρη
Από τις Βρυξέλλες στην Μπανγκόκ και από την Αθήνα στη Μινεάπολη, υπάρχει ένας απλός τρόπος να κινηθείς με τις δημόσιες συγκοινωνίες. Μπαίνεις στην υπηρεσία της Google Maps, ορίζεις τον προορισμό σου, και η εφαρμογή αναζητά και παρουσιάζει την καλύτερη διαδρομή με λεωφορείο, μετρό ή τραίνο που είναι διαθέσιμη στην περιοχή.
Είναι μια εύκολη και γρήγορη λύση για όσους δεν ξέρουν πού να βρουν τα ωράρια των λεωφορείων ή δεν έχουν τον χρόνο ή την ευχέρεια να το κάνουν, και ειδικά για όσους επισκέπτονται μια πόλη. Μια από τις μόνες επικράτειες για τις οποίες αυτή η επιλογή δεν υπάρχει είναι η Κύπρος.
Το εργαλείο της πλοήγησης μέσω τηλεφώνου άλλαξε την καθημερινότητα και στην Κύπρο, καθώς μπορείς ευκολότερα να βρεις το δρόμο σου χωρίς τη διήγηση «που τζαμέ αριστερά, τζαι μετά δεξιά απέναντι που το περίπτερο που ήταν κομμωτήριο», και να εντοπίσεις την κατάλληλη διαδρομή για να αποφύγεις την αυξημένη κίνηση.
Όταν όμως φτάνεις με το αεροπλάνο στο αεροδρόμιο της Πάφου, και θέλεις να πας στη Λευκωσία (τυχαίο παράδειγμα), πρέπει να είσαι αρκετά τυχερός να υπάρχει shuttle του Καπνού εκείνη την ώρα. Αλλιώς θα πρέπει να ψάξεις τα ωράρια και τις στάσεις στις ιστοσελίδες του ΟΣΥΠΑ και του Intercity και να κάνεις ένα μίνι δοκτοράτο στις κυπριακές συγκοινωνίες πριν δεις αν έχεις επιλογές.
Οι διαδρομές των δημόσιων συγκοινωνιών είναι διαθέσιμες σε άλλες εφαρμογές, όπως την Cyprus Bus ή την pame της Cyprus Public Transport (για τη Λευκωσία και τη Λάρνακα), ακόμα και από παγκόσμιες όπως η εφαρμογή της σελίδας Rome2Rio. Αλλά αρκετές φορές δεν παρουσιάζουν όλες τις επιλογές, και οι χρήστες δεν έχουν την ίδια εξοικείωση που έχουν ήδη με το Google Maps.
Το ερώτημα πώς και πότε θα δούμε τις δημόσιες συγκοινωνίες στην εφαρμογή επανέρχεται συχνά στο διαδίκτυο, και ιδιαίτερα στο Reddit όπου αρκετοί χρήστες είναι ξένοι που μετακόμισαν στην Κύπρο για να εργαστούν και θεωρούν πως κάποια πράγματα θα ήταν δεδομένα. Αν ο στόχος των αρχών είναι να αυξήσουν τη χρήση των δημόσιων συγκοινωνιών στις οποίες έχουν επενδύσει τόσο χρήμα και χρόνο, γιατί δεν αξιοποιούνται τα εργαλεία που ήδη υπάρχουν;
Το πρώτο μέρος της απάντησης είναι ότι τα δεδομένα για τις διαδρομές των δημόσιων συγκοινωνιών υπάρχουν, και είναι διαθέσιμα σε ψηφιακή μορφή. Ο καθένας μπορεί να τα βρει στην εθνική πύλη ανοικτών δεδομένων data.gov.cy, αναζητώντας τα με τη φράση «Δεδομένα Δημόσιων Μεταφορών σε Πραγματικό Χρόνο».
Τα δεδομένα αυτά δεν είναι χρήσιμα από μόνα τους σε εμάς τους απλούς χρήστες. Όμως είναι η πρώτη ύλη για όποιον θέλει να δημιουργήσει χάρτες και εφαρμογές, και για χρήση από παγκόσμιες ιστοσελίδες (ένα παράδειγμα είναι η Rome2Rio), κάτι που γίνεται ήδη. Αυτά είναι και τα δεδομένα που χρειάζεται η Google ώστε να παρέχει αυτή την υπηρεσία και στην Κύπρο.
Εκτός από τα αστικά και τα υπεραστικά λεωφορεία, καθώς και τα shuttles για τα αεροδρόμια, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν και τα δεδομένα για τις θαλάσσιες συνδέσεις. Γιατί αυτή τη στιγμή αν αναζητήσει κανείς πώς να ταξιδέψει από τη Λεμεσό στην Πειραιά, δεν θα εντοπίσει ως επιλογή την ατμοπλοϊκή σύνδεση, αλλά θα του προταθεί να πάρει το φέρι μποτ από την Κερύνεια στην Αλάνια της Τουρκίας και να περάσει στην Ελλάδα από τη Σμύρνη ή από τον Έβρο.
Το δεύτερο μέρος της απάντησης στο ερώτημα γιατί τα δεδομένα αυτά δεν είναι διαθέσιμα για χρήση μέσω της πλέον διαδεδομένης πλατφόρμας, βρίσκεται στο ότι η Google δέχεται πληροφορίες και δεδομένα μέσω του προγράμματος Transit Partners μόνο από τις αρμόδιες υπηρεσίες που παρέχουν τις δημόσιες μεταφορές.
Όπως φαίνεται, το Τμήμα Δημοσίων Έργων του Υπουργείου Μεταφορών, και οι εταιρίες που διαχειρίζονται τα αστικά λεωφορεία των πόλων, τα υπεραστικά λεωφορεία και τα shuttles, είναι οι αρμόδιοι που μπορούν να προωθήσουν τα δεδομένα αυτά στην εταιρία ώστε να μπορούν να αξιοποιηθούν.
Το όλο θέμα μοιάζει αστείο, και είναι, γιατί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο είναι μια διαδικαστική πράξη που χωρίς ιδιαίτερο κόπο (ή πιο σωστά με κόπο που ήδη έγινε έτσι ώστε να υπάρχουν αυτά τα στοιχεία) έχει αλλάξει την καθημερινότητα των πολιτών με ορατό, μετρήσιμο και συγκεκριμένο τρόπο. Ίσως πρέπει να αρχίσουμε να ζητούμε τα προφανή για να δούμε πόσο απλά μπορούν να δοθούν λύσεις.
