Του Γιώργου Κακούρη
Όσα λέχθηκαν την περασμένη Τετάρτη στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το Κυπριακό, μετά την πολυδιαφημισμένη δήλωση της Ρομπέρτα Μέτσολα, δεν ήταν συζήτηση αλλά μια απλή παράθεση τοποθετήσεων, 13 λεπτών.
Σε επίπεδο συμβολισμών είδαμε ωστόσο για πρώτη (ίσως) φορά, δύο από τις επτά πολιτικές ομάδες να απορρίπτουν τη βάση λύσης την οποία στηρίζει η Ε.Ε., η κυπριακή κυβέρνηση και η πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων και στις δύο κυπριακές κοινότητες.
Στην περίπτωση της Αφροδίτης Λατινοπούλου, η οποία κάπου διάβασε πως η Τουρκία κατέχει το 38% του εδάφους της Κύπρου (παιδιόθεν θυμάμαι 37%) και θεωρεί πως οι σημαίες «ατενίζουν», μια περιθωριακή φωνή από την Ελλάδα βρέθηκε να μιλά τρίτη στη σειρά χάρη στο ότι προσκολλήθηκε στα κόμματα Λεπέν, Ορμπάν και Σαλβίνι. Στην περίπτωση του Γεάδη Γεάδη, ο οποίος όχι μόνο είδε «επανέναρξη των διαπραγματεύσεων» αλλά αγχώθηκε και για το ότι «καμία πρόοδος δεν έχει επιτευχθεί στο Κυπριακό» (ίσως φταίει και το ότι δεν είχαμε επανέναρξη των διαπραγματεύσεων) η αλήθεια είναι πιο ανησυχητική καθώς το ΕΛΑΜ έρχεται τρίτο στις δημοσκοπήσεις στην ε/κ κοινότητα. Γι’ αυτό φταίει η υποκρισία της πολιτικής τάξης που μεγάλωσε γενιές με ανέφικτες και ανόητες ρητορικές φιοριτούρες για το Κυπριακό που δεν συνάδουν με το τι έκαναν στην πράξη. Και συνέβαλε σε αυτό η απόφαση του ΕΛΑΜ να πάρει τον συστημικό δρόμο της εξουσίας (όπως φάνηκε εδώ και από την ένταξή του στην ομάδα του ECR). Πέρα από τα σόου της Ακροδεξιάς (η οποία άλλωστε σαν καλός κομπιναδόρος καριέρας πουλά στους ψηφοφόρους εντυπώσεις), η Ρομπέρτα Μέτσολα είπε τα δικά της, χωρίς μεν την προσφιλή ατάκα πως η Ευρώπη δεν θα είναι ενωμένη όσο η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη, αλλά και χωρίς ρητή αναφορά στη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Άλλωστε χάρη στην πρόσφατη προφορική τροποποίηση Γεάδη σε ψήφισμα για την ευρωπαϊκή άμυνα αφαιρέθηκε αναφορά στη ΔΔΟ από τροποποίηση του ΑΚΕΛ για τον ρόλο που πρέπει να παίξει η Τουρκία στο Κυπριακό.
Πέρα από όσους (στην πράξη) ταυτίζονται με το ακραίο όνειρο του σημερινού Τ/κ ηγέτη για αλλαγή της βάσης λύσης, οι άλλες πολιτικές ομάδες που έχουν Κύπριους ευρωβουλευτές τοποθετήθηκαν λίγο πολύ όπως αναμενόταν, με τον Λ. Φουρλά (ΔΗΣΥ, ΕΛΚ) να επιμένει να παρουσιάζει την παρέμβαση Μέτσολα ως δική του ιδέα (δεν μίλησε για τη βάση λύσης αλλά παρέπεμψε εμμέσως σε αυτήν), τον Κώστα Μαυρίδη (ΔΗΚΟ, S&D) να κατηγορεί την Κομισιόν για την προώθηση της συμμετοχής της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα (και να επικαλείται λύση βάσει ψηφισμάτων ΟΗΕ), και τον Γιώργο Γεωργίου (ΑΚΕΛ, Αριστερά) να είναι ο πιο συγκεκριμένος όσον αφορά το τι θεωρεί το κόμμα και η ομάδα του πώς πρέπει να γίνει στο Κυπριακό (με αναφορά στη βάση λύσης) και να ζητάει διασύνδεση όποιας προόδου στα ευρωτουρκικά με το Κυπριακό. Ενδιαφέρον είχαν οι τοποθετήσεις των τριών ευρωβουλευτών από άλλες χώρες, πέραν της Ελλάδας. Όπως και η κ. Λατινοπούλου, δεν ήξεραν κάποια βασικά στοιχεία του Κυπριακού (όπως και οι τέσσερις δεν ήξεραν την ελληνική γλώσσα).
Η Βελγίδα Χίλντε Βάουτμανς της φιλελεύθερης ομάδας Renew (όπου κάποτε μας ενημέρωνε πως συμμετέχει η ΔΗΠΑ) αναφέρθηκε σε «ένα μοιρασμένο νησί, μια μοιρασμένη πρωτεύουσα, οικογένειες μοιρασμένες», αγνοώντας πως οι μικτοί γάμοι ήταν κάτι σπάνιο στην τότε Κύπρο.
Ο Ράινερ βαν Λάνσοτ των Πρασίνων και του ολλανδικού Volt ήταν πιο διαβασμένος για το μήκος της Πράσινης Γραμμής (180 χιλιόμετρα). Όμως λόγω της προθυμίας του να παρουσιάσει μια πιο συναρπαστική εξέλιξη για να καταδείξει το παράλογο της ύπαρξης οδοφραγμάτων, ανακοίνωσε τη συμφωνία ανοίγματος τεσσάρων σημείων διέλευσης (οι ηγέτες συμφώνησαν προς το παρόν μόνο να συζητήσουν τέσσερα νέα σημεία διέλευσης). Και οι δύο μίλησαν για τη βάση λύσης, με τον Ολλανδό ευρωβουλευτή μάλιστα να επικαλείται και δηλώσεις μελών του Volt στην Κύπρο.
Ο Γερμανός Ρενέ Άουστ του ακροδεξιού AfD έκανε εκ μέρους της ομάδας του ESN τον πιο παράδοξο συνδυασμό. Δεν αναφέρθηκε στη βάση λύσης, αλλά ζήτησε την εμπλοκή της Ε.Ε. στη διαδικασία, με κριτήριό του όμως την… προστασία της Ε.Ε. από τη μετανάστευση καθώς η Κύπρος είναι εξωτερικό σύνορο της Ε.Ε. Το χάλασε πάντως υποστηρίζοντας πως η αδυναμία της Ε.Ε. βάζει σε κίνδυνο… την ελληνική κυριαρχία, μπερδεύοντας ίσως κάπου το πού φτάνουν τα σύνορα της Ελλάδας. Πρόκειται για αστοχίες σε λεπτομέρειες των παρεμβάσεων; Ναι. Ψειρίζω; Βεβαίως. Ατενίζω; Δεν είμαι σίγουρος πλέον τι σημαίνει αυτή η λέξη. Αλλά οι παρεμβάσεις της Τετάρτης μάς έδειξαν ξανά πόσο μακριά από την πολιτική καθημερινότητα των Βρυξελλών βρίσκεται το Κυπριακό.
