Του Γιώργου Κακούρη
Πριν από μερικούς μήνες ο Φ. Παναγιώτου, σε ένα από τα πρώτα βίντεό του από το Ευρ. Κοινοβούλιο, παρουσίασε γεμάτος ενθουσιασμό την αίθουσα και προσπάθησε να εξηγήσει τι συμβαίνει εκεί και τις διαδικασίες των οποίων θα ήταν πλέον μέρος. Στα σχόλια κάποιος, επίσης ενθουσιασμένος, ευχαρίστησε τον κ. Παναγιώτου που επιτέλους εξηγεί στον κόσμο τι είναι η ΕΕ. Αφήνω προς το παρόν το κατά πόσο η παρουσίαση της ΕΕ από τον συγκεκριμένο ευρωβουλευτή είναι ακριβής και με ειλικρινή πρόθεση ενημέρωσης, ή αν είναι προϊόν ανεύθυνου λαϊκισμού για παραγωγή engagement (βλέπε: το πρόσφατο παραπλανητικό βίντεο όπου συνδύασε δύο διαφορετικές ψηφοφορίες χωρίς να τις εντάσσει στο πλαίσιο της συζήτησης). Είναι λίγο αποκαρδιωτικό για όσους σε διάφορους τομείς προσπαθούμε να εξηγήσουμε και να καταστήσουμε καθημερινότητα την ΕΕ, έναν περίπου χρόνο πριν η χώρα αναλάβει την Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, το ότι δεν μπορούμε αποτελεσματικά να «πουλήσουμε» την ΕΕ στο κοινό. Για αυτό ευθυνόμαστε σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ, λόγω ευρύτερων παθογενειών. Αλλά ευθύνες έχει και το πολιτικό μας προσωπικό, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης.
Θα μου πείτε μπαίνω υπερβολικά σε λεπτομέρειες για κάτι που δεν ενδιαφέρει το ευρύ κοινό, αλλά άμα διαβάσατε ώς εδώ υπάρχει ένα σοβαρό ενδεχόμενο να σας κόφτει. Here goes λοιπόν.
Η κυβέρνηση θα πρέπει να βάλει συγκεκριμένο πλάνο όσον αφορά την επικοινωνία για τα θέματα ΕΕ, όχι σε επίπεδο Υπουργείων, ίσως ούτε καν σε επίπεδο Γραμματείας για την Κυπριακή Προεδρία. Η κατεύθυνση πρέπει μάλλον να δοθεί από τον ΠτΔ, γιατί στο συγκεντρωτικό κυπριακό πολιτικό σύστημα, η κρατική μηχανή εργάζεται καλύτερα όταν υπάρχει άνωθεν εντολή. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις λειτουργών και αξιωματούχων να συντονίσουν υπουργεία, υφυπουργεία και λειτουργούς σε κάθε επίπεδο, ειδικά όταν πολλοί σε κάθε επίπεδο δεν θέλουν να αναλάβουν (κάποτε δικαίως) την ευθύνη.
Τη Δευτέρα 16/12, στη συζήτηση των ΥΠΕΞ στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις Βρυξέλλες, η Κύπρος παρουσίασε με άλλες δύο χώρες non-paper για τη Συρία, με καλές εισηγήσεις. Στην ύπαρξή του είχαν αναφερθεί από το Σαββατοκύριακο ο ΠτΔ και ο ΥΠΕΞ, όμως δεν είχε κυκλοφορήσει κάτι πιο συγκεκριμένο – αν όχι στη Λευκωσία όπου πολλά άλλα ζητήματα απασχολούσαν την επικαιρότητα, τουλάχιστον στις Βρυξέλλες όπου τα μάτια του Τύπου ήταν στραμμένα στο σε ποια στάση θα κατέληγαν οι 27 ΥΠΕΞ για την επόμενη ημέρα στη Συρία.
Την Τρίτη 17/12, το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων έκλεινε τη συζήτηση για τα συμπεράσματα για τη διεύρυνση, με τις παραγράφους για την Τουρκία να περιέχουν θετικές αναφορές για το Κυπριακό. Το θέμα έπαιξε στα ΜΜΕ, αλλά χάθηκε κάπως από την επικαιρότητα. Στην ειδησεογραφία στην Κύπρο κυριαρχούσε η συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, ενώ από τις Βρυξέλλες το υπ. Γεωργίας αποφάσιζε την ίδια ημέρα να στείλει συνολικά τέσσερις ανακοινώσεις και δηλώσεις, μονοπωλώντας το περιορισμένο bandwidth που έχουν ΜΜΕ και κοινό για ευρωπαϊκά θέματα.
Μερικές ημέρες μετά, κυβερνητικές πηγές έκαναν έντονη προσπάθεια να αναδείξουν τα Συμπεράσματα (τα οποία είχαν ήδη μεταδοθεί από τα ΜΜΕ), τη στιγμή που θα έπρεπε να είχαν περάσει στο επόμενο θέμα και να ενημερώνουν ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 19/12. Τελικά, το θέμα ιδιαίτερου κυπριακού ενδιαφέροντος που θα μπορούσαν να είχαν παίξει τα κυπριακά ΜΜΕ, αυτό της ανησυχίας της Κύπρου για τυχόν συμφωνία Τουρκίας - Συρίας για καθορισμό ΑΟΖ, βγήκε από δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη (στα ελληνόφωνα ΜΜΕ). Αυτό είχε γίνει και με την είδηση πως οι εταίροι είδαν θετικά την «Αμάλθεια», που βγήκε στα διεθνή ΜΜΕ από δηλώσεις του Ε. Μακρόν μετά το Ευρ. Συμβούλιο (η πρόταση είχε μεταδοθεί το ίδιο πρωί μετά από δήλωση του ΠτΔ, όμως η αποδοχή της οποίας έτυχε η πρόταση ήταν χρονικά και ποιοτικά μια άλλη είδηση).
Αντιλαμβάνομαι πως βρίσκεται σε εξέλιξη χάραξη της επικοινωνιακής στρατηγικής, και ότι κάποιες σκέψεις ήδη γίνονται. Με δεδομένο ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί (και δεν πρέπει να μπορεί) να ελέγξει πλήρως το πώς το έργο της θα παρουσιαστεί από τα ΜΜΕ, μπορεί και είναι θεμιτό να έχει μια οργανωμένη, διαφανή στρατηγική για να δώσει έμφαση σε αυτά που η ίδια θεωρεί σημαντικά. Και να μην αφήνει αντικειμενικά σοβαρές ειδήσεις να χάνονται, και να τρέχει μετά να τις προωθήσει.
