Του Γιώργου Κακούρη
Η ελληνοκυπριακή πολιτική τάξη καθυστέρησε μια ολόκληρη ημέρα μέχρι να καταλήξει σε δηλώσεις για την αναγνώριση δύο ψευδοκρατών στην ανατολική Ουκρανία και την συγκεκαλυμμένη εισβολή της Ρωσίας στη χώρα μέσω μιας επιχείρησης που αποκαλεί «ειρηνευτική», με την προοπτική οι «ειρηνευτικές» δυνάμεις αυτές να καταστούν μακροπρόθεσμα κατοχικές.
Η σιωπή το βράδυ της συγκεκαλυμμένης εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, καθώς Ευρωπαίοι ηγέτες και οι ηγέτες των θεσμών της ΕΕ καταδίκαζαν την παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ήταν εκκωφαντική.
Για τους Κύπριους πολίτες, θέλω να πιστεύω, η σιωπή αυτή θα προκάλεσε και αμηχανία, ντροπή και ίσως και θυμό, τη στιγμή που στη χώρας μας ζουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι έζησαν μια πολύ παρόμοια κατάσταση. Τότε, όταν μια ξένη δύναμη, επικαλούμενη τα δικαιώματα ομοεθνών πολιτών της χώρας, εισέβαλε στρατιωτικά και σταδιακά άρχισε να χτίζει μια αποσχιστική οντότητα στα κατεχόμενα εδάφη μας.
Και αν το γεγονός ότι οι εξελίξεις ήρθαν αργά τη νύχτα θα μπορούσε να αποτελέσει ελαφρυντικό για την κυβέρνηση, πέρασαν ώρες από το ξημέρωμα της Τρίτης 22 Φεβρουαρίου χωρίς το Προεδρικό και τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να έχουν πει την παραμικρή λέξη να πουν για το θέμα.
Η αρχή έγινε τελικά από το Υπουργείο Εξωτερικών, με μια ανακοίνωση και μια δήλωση του Ιωάννη Κασουλίδη που συνέδεσε την κατάλυση της κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας από τη Ρωσία, με την κατάλυση των ίδιων αρχών όσον αφορά την Κύπρο από την Τουρκία.
Καθώς είμαστε η μια από τις δύο χώρες της ΕΕ στην εξωτερική πολιτική των οποίων εντάσσεται η αντίθεση στην απόσχιση (η άλλη είναι η Ισπανία), στην ανακοίνωση του ΥΠΕΞ κάναμε αναφορά και σε αυτή την παράμετρο. Από το κείμενο, πάντως, έλειπε η λέξη «Ρωσία».
Σιγά σιγά τα πλείστα κόμματα και οι κομματικές ηγεσίες κατάφεραν να πουν κάτι για την εισβολή στην Ουκρανία, με διάφορες ουρές και αστερίσκους. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου επέμεινε πως φυσικά και η Κύπρος τάσσεται με την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και πως πρέπει να ληφθούν υπόψη οι οικονομικές επιπτώσεις στην Κύπρο από τις κυρώσεις και πιθανά αντίμετρα (τη στιγμή που ακόμα και η Γερμανία πλέον θυσίασε το αυγό του Nord Stream 2 για την ομελέτα της κοινής στάσης της ΕΕ) και φυσικά «τις επιπτώσεις στο εθνικό μας θέμα». Το ΑΚΕΛ, όπως και το ΥΠΕΞ, κατάφερε να πάρει θέση υπέρ της σταθερότητας, της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Ουκρανίας χωρίς να πει τη λέξη «Ρωσία». Και οι Οικολόγοι, αλλά και η ΔΗΠΑ μίλησαν για την ανάγκη η Κύπρος να τηρήσει στάση αρχών (με τον Μάριο Καρογιάν να βάζει στη σούπα και λίγο από υποχρέωση να προστατευθούν τα «εθνικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα» της Κυπριακής Δημοκρατίας). Μόνο η ΕΔΕΚ υιοθέτησε ουσιαστικά το ρωσικό αφήγημα για αποσταθεροποίηση της περιοχής από το ΝΑΤΟ, αν και πρόσθεσε πως «κατανοούμε πλήρως τα αιτήματα της Ουκρανίας».
Τα κόμματα λοιπόν βρήκαν κάτι να πουν για τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία, όπως και το επίσημο κράτος. Κανένας από τους πιο πάνω ωστόσο δεν αξίζει συγχαρητηρίων για το ότι έκανε αυτό το οποίο θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο, ειδικά εφόσον αυτό έγινε... με αστερίσκους.
Ο μεγαλύτερος αστερίσκος ήταν και παραμένει ωστόσο η στάση του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος μέχρι αργά το απόγευμα της Τετάρτης δεν βρήκε το παραμικρό να πει για την κατάσταση στην Ουκρανία. Κανείς στο Προεδρικό δεν μπήκε στον κόπο να καταγράψει μια έστω γενική θέση για το ζήτημα που απασχολεί ολόκληρο τον πλανήτη και την κοινή γνώμη.
Μετά από σχεδόν 48 ώρες, η αναπληρώτρια κυβερνητική εκπρόσωπος μας ενημέρωσε με μια λιτή ανακοίνωση πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν θα μεταβεί στις Βρυξέλλες για τον συντονισμό των ηγετών για την απάντηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Ο λόγος, όπως αναφέρεται, η υποχρέωση του Προέδρου να δώσει ομιλία στο πλαίσιο διεθνούς επιχειρηματικού φόρουμ στο Ντουμπάι στο πλαίσιο της Ημέρας της Κύπρου.
Δεν είναι ασυνήθιστο ένας ηγέτης κράτους μέλους να μην μπορεί να παρευρεθεί και να εκπροσωπείται από κάποιον άλλο, ειδικά όταν η Σύνοδος στην οποία κλήθηκε σχεδιάστηκε ουσιαστικά την τελευταία στιγμή.
Όμως η απόφαση να μην παρευρεθεί έρχεται τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μιας χώρας στην οποία υπάρχει ζήτημα αποσχισθείσας περιοχής που προέκυψε μετά από στρατιωτική εισβολή, δεν έχει εδώ και 48 ώρες πει το παραμικρό για το ζήτημα αυτό.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσω ποια εικόνα εκπέμπεται από το Προεδρικό αυτή τη στιγμή, ούτε πώς θα την «διαβάσουν» καλοθελητές, αλλά και όσοι έχουν τις καλύτερες των προθέσεων, στις Βρυξέλλες.
