Του Γιώργου Κακούρη
Υπάρχουν αρκετές παρανοήσεις για το πολιτικό σκηνικό στις Βρυξέλλες, παρανοήσεις που είχα κι εγώ πριν αρχίσω να παρακολουθώ καθημερινά διαδικασίες, συζητήσεις, κόντρες και συμφέροντα, προεκλογικά και μικροπολιτικά. Κάποιοι θεωρούν πως οι πολιτικοί στις Βρυξέλλες ασκούν ευρωπαϊκό πρωταθλητισμό, πως πρόκειται μόνο για ιδεολόγους της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αγγελικά πλασμένους ψύχραιμους τεχνοκράτες που προσπαθούν να βρουν λύσεις, ενώ οι ιθαγενείς ξεσκιζόμαστε για τα μικροσυμφέροντα των οργανωμένων συνόλων, το ρουσφέτι, ή τη διαφθορά της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Άλλοι θεωρούν πως πρόκειται για μια κλειστή κάστα μη εκλεγμένων ψυχρών τεχνοκρατών ή αδίστακτων υπερασπιστών των συμφερόντων των μεγάλων (κάποτε και τα δύο) που πατούν στον λαιμό τους αδύνατους και βρίσκουν δίκαιο μόνο στους δικτάτορες και στους πρίγκιπες του κόσμου τούτου, από τους οποίους ανέχονται τα πάντα - παραδόξως ταυτόχρονα αδίστακτοι και μαλθακοί. Υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ των δύο ακραίων αυτών προσεγγίσεων. Όμως ο κάθε αξιωματούχος εντάσσει στη συμπεριφορά της/του διαφορετικά και αντικρουόμενα στοιχεία κατά περίπτωση και σε διαφορετικούς χρόνους. Γιατί είναι άνθρωποι, κάποτε καλοί και κάποτε κακοί, σε κάποια έτσι, σε άλλα αλλιώς.
Η υψηλή θέση στους θεσμούς δεν συνεπάγεται παντελή απουσία των πολιτικών παθογενειών για τις οποίες γκρινιάζουμε στις χώρες μας. Και οι παθογένειες δεν περιορίζονται στους Κύπριους, ή στους συγγενείς Έλληνες, ή στους γνώριμους μας Βαλκάνιους και ανατολικούς. Τις έχουν και οι Γερμανοί, οι Βέλγοι και οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί και ακόμα και αυτοί οι Σουηδοί. Όλη αυτή την εισαγωγή την κάνω για να βάλω στο σωστό πλαίσιο αυτό: ένας πολιτικός δεν προφυλάσσεται από τα γνώριμα, «ντόπια» λάθη επειδή βρίσκεται στις Βρυξέλλες.
Ένα τέτοιο λάθος, θεωρώ, έκανε και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς όταν, στο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας τον Μάιο, έριξε σπόντες για να στηρίξει την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου, λέγοντας πως «αυτούς δεν θα τους αφήσουμε να παίξουν παιχνίδια στην Κύπρο, στην προεδρική εκλογή της Κύπρου». Αναφερόμενος γενικά στους Ρώσους και την εισβολή στην Ουκρανία, και ειδικά και... αόριστα στο εσωτερικό. Τα παραπολιτικά δημοσιεύματα πήραν φωτιά στη Λευκωσία και στην Αθήνα, με τους αρθρογράφους να μεταφέρουν τα περί σπόντας για τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Ο κ. Σχοινάς πάντως απέφυγε να πει περισσότερα, αφήνοντας την αναφορά να αιωρείται. Όταν μάλιστα ρωτήσαμε το περιβάλλον του αντιπροέδρου, αν ο ίδιος ή οι Βρυξέλλες έχουν κάτι υπόψη συγκεκριμένο για κάποιους, η απάντηση ήταν η παραπομπή στο κείμενο της ομιλίας.
Τις μέρες που ακολούθησαν το ΑΚΕΛ τσίμπησε και έθεσε θέμα παρέμβασης Ευρωπαίου αξιωματούχου στις προεδρικές εκλογές. Ο κ. Σχοινάς έδωσε συνέχεια αυτή τη φορά στο συνέδριο του ΔΗΣΥ, με μια δήλωση αντάξια των μικροπολιτικών ρεσιτάλ του διδύμου ΔΗΣΥ - ΑΚΕΛ, για να πει πως «όποιος έχει μούγια μουγιάζεται». Μιας και ο κ. Νεοφύτου μαθαίνει στον αντιπρόεδρο κυπριακές φράσεις, θα μπορούσε να του εξηγήσει και πως με τη σπόντα για ρωσόφιλους υποψήφιους έσυρε όφτζαιρη για να πιάσει γεμάτη. Εφόσον ο αντιπρόεδρος δεν τοποθετείται για την ουσία της αναφοράς, αναγκαζόμαστε και εμείς να μαντεύουμε. Και μαντεύουμε πως ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ μετέφερε στον κ. Σχοινά κάποιο ψίθυρο για τον κ. Χριστοδουλίδη, και αυτός τον αναπαρήγαγε.
Γιατί, θα μου πείτε, θυμάμαι αυτή την υπόθεση κάτι εβδομάδες μετά; Μα επειδή ακόμα και τώρα, μετά από τέτοιες σοβαρές κουβέντες και υπόνοιες, δεν υπήρξε καμία στοιχειοθέτηση και καμία συνέχεια. Κάτι που δίνει κάθε λόγο στους υποστηρικτές και ψηφοφόρους του κ. Χριστοδουλίδη (με τους οποίους για να εξηγούμαστε δεν ταυτίζομαι) να θεωρήσουν πως ο «διεφθαρμένος» κ. Νεοφύτου προσπαθεί να χτυπήσει τον «αδιάφθορο» αντίπαλό του. Κάνοντας δηλαδή άθελά του την καλύτερη διαφήμιση στον κ. Χριστοδουλίδη.
Αντίθετα από το ΑΚΕΛ, δεν περιμένω πως Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, πόσο μάλλον Έλληνες αξιωματούχοι, θα αποφύγουν να εμπλακούν στις κυπριακές εκλογές - άσχετα αν θεωρώ πως και η μία και η άλλη κατηγορία δεν πρέπει να το κάνουν. Ακόμα και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν είχε εμπλακεί με μήνυμά της το 2020 στις εκλογές στην Κροατία, προκαλώντας αντιδράσεις και οδηγώντας την Κομισιόν να ζητήσει συγγνώμη.
Ο πειρασμός όμως της εμπλοκής, και μάλιστα στη βάση γενικόλογων πληροφοριών, καλό είναι να αποφεύγεται. Γιατί δεν πλήττει μόνο τη θεσμική θέση Ευρωπαίων αξιωματούχων, αλλά και την ποιότητα της δημοκρατίας στην Κυπριακή Δημοκρατία.
