Του Γιώργου Κακούρη
Την Πέμπτη, η μεγαλύτερη πολιτική ομάδα της Ευρώπης, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ανέβασε στο Twitter ανάρτηση η οποία υποστήριζε πως η νομοθεσία για την αποκατάσταση της φύσης την οποία προσπαθεί να μπλοκάρει «έχει καλές προθέσεις αλλά κακό σχεδιασμό», με αποτέλεσμα, για παράδειγμα, να μετατρέψει το Ροβανιέμι της Φινλανδίας σε δάσος. Το εν λόγω tweet ξεκινούσε με έκκληση Φινλαδού ευρωβουλευτή προς τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν για την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία: «Μη διώξετε τον Άη Βασίλη από το σπίτι του».
Την προηγούμενη, σε άλλη ανάρτηση, το ΕΛΚ είχε υποστηρίξει πως ο νόμος για την αποκατάσταση της φύσης θα οδηγήσει σε μετατροπή του... Ελσίνκι σε δάσος (χωρίς να αναγνωρίζει πως τα κριτήρια διαφέρουν από πόλη σε πόλη ανάλογα με το πόσο πράσινο περιέχει ήδη). Τα προεόρτια της προεκλογικής περιόδου για τις ευρωεκλογές έχουν λοιπόν ξεκινήσει ήδη στις Βρυξέλλες, και το ΕΛΚ ήδη καθησυχάζει άθελά του τους Κύπριους που έχουν παράπονο για την έλλειψη σοβαρότητας στην κυπριακή πολιτική, δείχνοντας πως τα φαιδρά συμβαίνουν και στις καλύτερες (πολιτικές) οικογένειας.
Μετά τις καλοκαιρινές διακοπές η προεκλογική θα αρχίσει όλο και περισσότερο να μεταλλάσσεται και να συνδυάζεται με τα θέματα που απασχολούν τους ψηφοφόρους στα κράτη μέλη, οι πολιτικές θέσεις των κομμάτων θα γίνουν ψηφοδέλτια, και τα πρόσωπα στα ψηφοδέλτια αυτά θα κληθούν να ισορροπήσουν μεταξύ των θεμάτων πάνω στα οποία θα δουλέψουν αν εκλεγούν και των θεμάτων που θεωρούν πως είναι πιο εύκολα αναγνωρίσιμα από τους ψηφοφόρους. Οπότε θα είμαστε τυχεροί αν δεν ακούσουμε και χειρότερα. Όσοι ενδιαφερόμαστε για τις ευρωπαϊκές εκλογές (που ίσως θα αυξηθούμε, αν οι τοπικές εκλογές τραβήξουν κόσμο στις κάλπες) καλό είναι να βλέπουμε τις προεκτάσεις των επιλογών μας στο επίπεδο της Ε.Ε., και της πολιτικής στην Ε.Ε. στα καθ’ ημάς. Το παιχνίδι στις Βρυξέλλες λοιπόν έχει ξεκινήσει, με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του Μάνφρεντ Βέμπερ, όπου ανήκει ο ΔΗΣΥ, να επιχειρεί να στείλει πίσω στο μηδέν τις διεργασίες για τη νομοθεσία για την αποκατάσταση της φύσης, επενδύοντας στις ψήφους των αγροτών, υποστηρίζοντας πως θα επηρεαστούν από την απώλεια καλλιεργήσιμης γης.
Την επόμενη εβδομάδα στην Ολομέλεια θα κριθεί αν η νομοθεσία θα προχωρήσει σε κάποια μορφή ή αν η Κομισιόν θα αναγκαστεί να επιστρέψει με νέα πρόταση, κάτι που δεν αναμένεται να γίνει πριν τις ευρωεκλογές.
Ανεξάρτητα από την ουσία της διαφωνίας, οι επικριτές του ΕΛΚ συνδέουν τη στάση του με την εμμονή του κ. Βέμπερ να υποσκάψει την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και τις (μη επιβεβαιωμένες) φιλοδοξίες της για δεύτερη θητεία ως Προέδρου της Κομισιόν. Ακόμα και άτομα που συνδέονται με το ΕΛΚ και θεωρούν πως υπάρχουν αδυναμίες στο νομοσχέδιο, αναγνωρίζουν πως παίζουν τον δικό τους ρόλο και οι φιλοδοξίες Βέμπερ, ο οποίος είχε επιδιώξει την εκλογή του στην προεδρία της Κομισιόν το 2019 ως υποψήφιος της μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας. Η νομοθεσία για την αποκατάσταση της φύσης παραμένει μια περίπλοκη συζήτηση που δύσκολα τραβά πάνω της τα φώτα των ΜΜΕ. Την ίδια στιγμή ξεκινά στις Βρυξέλλες η συζήτηση μεταξύ των θεσμών για μια νέα αρχή ελέγχου και λογοδοσίας για τους πολιτικούς αξιωματούχους, ως συνέχεια του σοκ που προκάλεσε το σκάνδαλο Qatargate, που έχει παίξει πολύ στις τηλεοράσεις μας λόγω της true crime θεματολογίας και της γκλάμουρ αισθητικής του.
Και σε αυτή την περίπτωση, οι πολιτικές ομάδες ξεκίνησαν την προεκλογική, με τους Renew (Φιλελεύθεροι) να διαφωνούν με την πρόταση της Κομισιόν λόγω της απουσίας ισχυρών μηχανισμών λογοδοσίας, καθώς πρόκειται περισσότερο για έναν μηχανισμό συντονισμού και λιγότερο για τον αυστηρό θεσμό ελέγχου που πολλοί θεωρούν πως χρειάζεται. Η έκκληση των Φιλελευθέρων στην Κομισιόν να φέρει μια διαφορετική πρόταση θα ήταν κάτι απλό σε άλλες χρονικές περιόδου, όμως τώρα έγινε αφορμή για το ΕΛΚ να απαντήσει με ένα whataboutism που θυμίζει κυπριακό κόμμα, υποστηρίζοντας πως το Renew κάνει αυτό για το οποίο κατηγορεί την κεντροδεξιά.
Φυσικά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε κάτι στον κ. Βέμπερ και τους εμπνευστές της καμπάνιας για τη νομοθεσία της αποκατάστασης της φύσης. Δίνουν την ευκαιρία στους ψηφοφόρους να δουν τις Βρυξέλλες όχι ως ένα βαρετό και γκρίζο τοπίο αγέλαστων γραφειοκρατών, αλλά ως πολιτικής αρένας όπου υπάρχει χώρος και για χιούμορ.
