Το σύστημα ζη!

Ένα καλό reality check για το αν το πολιτικό σύστημα, διαχρονικά στη Κύπρο, ζει ή αλλάζει είναι η δημόσια συζήτηση με την αντικατοχική εκδήλωση του Δήμου Αμμοχώστου με αφορμή την απόφαση του δημάρχου, Σίμου Ιωάννου, καθώς και του δημοτικού συμβουλίου, να προσκαλέσουν στην εκδήλωση τον λεγόμενο δήμαρχο Αμμοχώστου, Σουλεϊμάν Ουλουτσάι. Η ιδέα της παρουσίας ενός Τουρκοκύπριου -που έχει αντιδράσει για τις τουρκικές ενέργειες στο Βαρώσι- σε μια εκδήλωση που καταδικάζει την τουρκική κατοχή, ιδανικά, θα έμοιαζε με μια υψηλού συμβολισμού πολιτική κίνηση σε μια συγκυρία μάλιστα που η Λευκωσία προσπαθεί να επανεκκινήσει τον διάλογο στο Κυπριακό μετά από έξι χρόνια απουσίας -και σειρά τετελεσμένων που αφορούν και την πτυχή της Αμμοχώστου. Παράλληλα, θα έστελνε σινιάλα και προς όλα τα μέρη (ΟΗΕ, ΕΕ, διεθνή παράγοντα)

Τουναντίον η αντίδραση ορισμένων κομμάτων (ΕΔΕΚ, ΕΛΑΜ, ΔΗΚΟ) και μερίδας της κοινωνίας που, διαχρονικά, τηρεί σκληρή στάση στο Κυπριακό απέναντι στον.. ψευδοδήμαρχο που εξισώνει το de jure με το de facto ήταν τυπική: Να μην τον καλέσετε! Κι εδώ ενώ θα μπορούσε κανείς να εστιάσει σε επιμέρους πτυχές για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς -με το «δίκιο» εδώ να αφορά στην ορθή απόφαση του Δήμου Αμμοχώστου, για την οποία μάλιστα ήταν ενήμερος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αξίζει κανείς να αναστοχαστεί σε κάτι σπουδαιότερο από το debate αυτό καθ’ εαυτό για να συνειδητοποιήσει πως δουλεύει το σύστημα.

Η δημόσια συζήτηση τικάρει όλα τα κουτάκια ενός πολιτικού συστήματος που εντάσσει το Κυπριακό με τον πιο στερεοτυπικό τρόπο στο operandi με τον οποίο λειτουργεί, παράγει πολιτική, σκέφτεται και κινείται. Ο Τουρκοκύπριος και η παρουσία του σε μια αντικατοχική εκδήλωση ενισχύει την παραπαίουσα, πολιτικά, απορριπτική ΕΔΕΚ, διατηρεί τον λόγο ύπαρξης του ΕΛΑΜ δεξιότερα της Δεξιάς και επαναλαμβάνει εαυτόν στη περίπτωση του ΔΗΚΟ που μιλά για λύση με σωστό περιεχόμενο. Ο Συναγερμός και το ΑΚΕΛ ανταλλάσουν, στις παρυφές αυτής της πολιτικής κόντρας, πυρά με τους υπόλοιπους για να κεφαλαιοποιήσουν κι αυτοί πολιτικά κάτι και στο τέλος ακόμη κι αν στην αντικατοχική του δήμου Αμμοχώστου κάνεις τρία Woodstock και πέντε Live Aid του 85’ μαζί φέρνοντας τους U2, κι έχοντας αναστήσει τoυς Queen για να τραγουδάνε τρεις μέρες κατά της κατοχής, την επόμενη ούτε η κατοχή θα φύγει ούτε το Κυπριακό θα λυθεί. Ούτε αν φέρεις 30 βουλευτές από 15 ευρωπαϊκές χώρες ή τον γερουσιαστή, φιλέλληνα, Μενέντεζ. Γιατί αυτό ακριβώς έχει γίνει με το πολιτικό σύστημα στη Κύπρο και το ίδιο το άλυτο πρόβλημα: Συνυπάρχουν σε βαθμό που δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο χωρίς τα στερεότυπα της πολιτικής ανωριμότητας, των συνθημάτων και της αντιπαράθεσης προς χάριν της αντιπαράθεσης. Την ίδια στιγμή το πολιτικό σύστημα και δη στην Αμμόχωστο το προσπερνούν, από την γρήγορη λωρίδα, τα τετελεσμένα επί του εδάφους, κάτι ατσίδες επιχειρηματίες από το Ισραήλ που ξεπουλούν την περιουσία Ελληνοκυπρίων στα Κατεχόμενα, η εξ’ ορισμού δύσκολη εξίσωση για την επανεκκίνηση των συνομιλιών και οι ίδιες οι αντιφάσεις της ηγεσίας που συγκυβερνά -στη προκείμενη- με την ΕΔΕΚ που αντιδρά αλλά επαναλαμβάνει το να απαλλαγούμε από το απαράδεκτο στάτους κβο της κατοχής. Εδώ βάλτε και τον ρεπορταζιακό αστερίσκο για το μέχρι πότε θα παραμείνει η ΕΔΕΚ στη συγκυβέρνηση. Ίσως και το ΔΗΚΟ αργότερα, λόγω εξελίξεων στο Κυπριακό.
Το σύστημα ζη! Κι αν επιθυμούμε όντως ως ενεργοί πολίτες να το επανασχεδιάσουμε θα πρέπει στο Κυπριακό να συνάψουμε ένα απαραβίαστο συμβόλαιο για το τι θέλουμε να κάνουμε με αυτό.

Twitter: @JohnPikpas