Του Γιάννη Ιωάννου
Το να βάζεις επικοινωνιακά αυτογκόλ είναι ένα σύνηθες φαινόμενο όταν δίνεις πολύ μεγάλη έμφαση στη πολιτική επικοινωνία έναντι της ουσίας. Ερωτηθείς, από το ΚΥΠΕ, εάν μελλοντικά υπήρχε κάποια εξέλιξη στα ενεργειακά, κατά πόσο θα το συζητούσε η Κυβέρνηση (ως κίνητρο), ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Λετυμπιώτης, απάντησε ότι δεν το βλέπουν μονοδιάστατα, σημειώνοντας ότι η διασύνδεση των ευρωτουρκικών είναι μια ολιστική προσέγγιση, «αφορά όλο αυτό το ζήτημα. Ακόμη και σ’ ένα βαθμό και τα ενεργειακά. Αντιλαμβάνεστε ότι είναι πολύ διαφορετικοί οι ενεργειακοί σχεδιασμοί με επιλυμένο το Κυπριακό».
Αυτό που έγινε αντιληπτό το τελευταίο διήμερο είναι πως το εργαστήριο για την ενέργεια έθεσε υπερβολικά ψηλά τον πήχη της κυβέρνησης -τουλάχιστον στο κομμάτι της επικοινωνίας σε σχέση με τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Λευκωσίας στην περιοχή. Η διασύνδεση ωστόσο της ενέργειας, και του στάτους-κβο της περιοχής που προσπαθεί να αναμοχλεύσει, ενεργειακά, η Λευκωσία εμπεριέχει και παγίδες.
Προφανώς και οι ενεργειακοί σχεδιασμοί με επιλυμένο το Κυπριακό είναι πολύ διαφορετικοί. Ωστόσο και σε αυτό το σενάριο πάλι οι εταιρείες και τα κόστη της αγοράς θα αποφανθούν για τον καλύτερο εμπορικά τρόπο αξιοποίησης της ενέργειας, την καλύτερη όδευση και την καλύτερη πρακτική. Η δήλωση του κ. Λετυμπιώτη που δίνει την διάσταση της ολιστικής προσέγγισης σε σχέση με την αναμόχλευση των συνομιλιών του Κυπριακού μέσω της ΕΕ είναι ατυχής ως προς την υποθετική προκείμενη της ενέργειας. Γιατί, ακριβώς, είναι σαν να δικαιώνει την προσέγγιση της Τουρκίας που όχι μόνο έχει προβεί σε έκνομες γεωτρήσεις επί της κυπριακής ΑΟΖ αλλά και που εργαλειοποιεί το φυσικό αέριο ως κεφάλαιο του Κυπριακού για να τονίσει το επιχείρημα περί αποκλεισμού των Τ/κ -αλλά και της ίδιας- από τις ενεργειακές συνέργειες στην περιοχή. Επιχείρημα που αν κι αυτό ιδωθεί ολιστικά, δυστυχώς, περπατάει για σειρά δρώντων σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο.
Τόσο η πρόταση για την ευρωπαϊκή διαμεσολάβηση στο Κυπριακό όσο και το συνέδριο για την ενέργεια στη Κύπρο καλλιεργούν τεράστιες προσδοκίες που ωστόσο δεν δείχνουν, προς το παρόν, να επαληθεύονται από τις σκληρές «επί του εδάφους» πραγματικότητες. Και μένει να διαφανούν τόσο στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και στο πως θα κινηθούν οι ενεργειακές εξελίξεις στη περιοχή ως προς το delivery τους και την δημιουργία απτών αποτελεσμάτων. Παράλληλα, αποτελούν κι ένα ισχυρό τεστάρισμα σε κάτι που παρακολουθεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας τους τελευταίους μήνες: Την έμφαση που δίνεται περισσότερο στην πολιτική επικοινωνία παρά στο στιβαρό policy making & implementation.
Eίτε με το κυπριακό λυμένο είτε με το τρέχον στάτους κβο (άλυτο) η ενέργεια δεν έχει καταστεί, από το 2011, ούτε καταλύτης για την πίεση στη Τουρκία, ούτε κίνητρο επίλυσης του Κυπριακού. Κι επιπλέον δεν έχει καταστεί ούτε εργαλείο για την εσωτερική αγορά της Κύπρου -όπου ο ηλεκτρισμός παραμένει ένα… πανάκριβο σπορ. Ας ελπίσουμε πως κάτι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια, γιατί οι ζέστες έρχονται και το aircondition είναι ακριβό.
Twitter: @JohnPikpas
