Του Παύλου Ξανθούλη
Εάν ένας κυβερνητικός συνασπισμός, σε κράτος που επιθυμεί να θεωρείται ευρωπαϊκό, υπέπιπτε σε τόσα λάθη και παραλείψεις, όσα «έχει κατορθώσει να πετύχει» η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη, σε ένα μόνο εξάμηνο, τότε θα βρισκόταν αντιμέτωπος με μια πολύ πιεστική αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που απαιτείται σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα, ώστε η όποια κυβέρνηση να τυγχάνει ελέγχου και να πειθαναγκάζεται να λειτουργεί με ευνομία και με προσανατολισμό την προάσπιση των συμφερόντων του κράτους. Όχι με λογική νεποτισμού. Και σίγουρα όχι με την πρακτική ενός μονίμου παραμυθιάσματος επί παντός επιστητού, ακόμη και για ζητήματα που αγγίζουν και αυτή την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.
Η κυβέρνηση είναι αυτή που είναι. Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης υπεξαίρεσε την ομιλία Κασουλίδη και εξελέγη με σημαία τον διορισμό ισχυρής πολιτικής προσωπικότητας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και τη διασύνδεση των ευρωτουρκικών ντοσιέ και δη της αναβάθμισης της Τελωνειακής Ένωσης με το Κυπριακό, γνωρίζοντας ότι δεν θα υλοποιηθούν ποτέ. Οι υπουργοί του είναι επίσης γνωστοί. Η υπουργός Δικαιοσύνης Άννα Κουκκίδη Προκοπίου που τα έκανε θάλασσα στη διαχείριση των αντιδράσεων γύρω από το μεταναστευτικό, στη Χλώρακα και στη Λεμεσό. Η υπουργός Υγείας Πόπη Κανάρη που θεωρεί ότι το κυπριακό σύνταγμα έχει ραφτεί στα μέτρα της και της επιτρέπει να υποκαταστήσει τις αρμόδιες αρχές του κράτους, ώστε να προβεί σε έρευνες για τη γνησιότητα των πτυχίων της γενικής της διευθύντριας. Ο υφυπουργός Τουρισμού Κώστας Κουμής που επέλεξε παράτυπα μια 19χρονη ως συνεργάτιδά του, η οποία όλως τυχαίως συμμετείχε στην προεκλογική εκστρατεία του Νίκου Χριστοδουλίδη. Ο υφυπουργός Καινοτομίας Φίλιππος Χατζηζαχαρίας που δεν έχει σχέση με το χαρτοφυλάκιο που του ανατέθηκε, ενώ σε αυτούς θα πρέπει να προσθέσουμε τον Μιχάλη Χατζηγιάννη που παραιτήθηκε από το υφυπουργείο Πολιτισμού και τη Δόξα Κωμοδρόμου που επίσης παραιτήθηκε από τη θέση της αναπληρώτριας κυβερνητικής εκπροσώπου, μετά τη γνωστοποίηση των υπερωριών που λάμβανε ακόμη και για να παραστεί σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Να μη λησμονήσουμε όμως και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Κωνσταντίνο Λετυμπιώτη που υπέγραφε τις υπερωρίες και την εξίσου αξέχαστη αντιδημοκρατική υπόδειξή του ότι δεν κρατούμε «επιτυχιόμετρο» και συνεπώς, κατά την άποψή του, δεν έχουμε δικαίωμα να ασκήσουμε κριτική στους υπουργούς.
Αν λοιπόν όλα αυτά γίνονταν σε ένα άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε., σε ένα μόλις εξάμηνο, η καρέκλα του κυβερνητικού συνασπισμού θα έτριζε. Οι εταίροι της κυβέρνησης θα διαχώριζαν τη θέση τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακόμη και ο αντίστοιχος Μάριος Καρογιάν (ενός άλλου κράτους-μέλους), θα πήγαινε σπίτι του. Έστω κι αν θα χρειαζόταν να κάνει τον κόπο και να φωτογραφηθεί στην εξέδρα του επόμενου νικητή των προεδρικών εκλογών. Ομοίως θα αποχωρούσε και ο αντίστοιχος Νικόλας Παπαδόπουλος, παίρνοντας μαζί του και την ατάκα που είπε στον Νίκο Χριστοδουλίδη ότι «εάν δεν έβαζες υποψηφιότητα θα έπρεπε να σε είχαμε εφεύρει».
Μεγάλη βεβαίως είναι και η ευθύνη της αντιπολίτευσης, η οποία σε ένα άλλο κράτος-μέλος δεν θα κοιμόταν όρθια. Ο αντίστοιχος Στέφανος Στεφάνου θα ξυπνούσε και θα τολμούσε να υπερβεί τις καταστατικές ρήτρες του ΑΚΕΛ, προβαίνοντας σε ανοίγματα προς την κοινωνία των πολιτών και προσφέροντας ένα σύγχρονο, ανοικτόμυαλο αριστερό κόμμα, το οποίο σήμερα απουσιάζει από το πολιτικό σύστημα του τόπου. Με προτάσεις που υπερβαίνουν κομματικές αγκυλώσεις και φαινόμενα Μαυρογιάννη. Και που οδηγούν σε πραγματικό εκσυγχρονισμό.
Στην περίπτωση πάντως της Αννίτας Δημητρίου, η αλήθεια είναι ότι η αφύπνιση δεν είναι αρκετή. Απαιτούνται φροντιστήρια και δη ταχύρρυθμα, ώστε η πρόεδρος του ΔΗΣΥ και της Βουλής (με τη στήριξη και του ΕΛΑΜ) να αντιληφθεί ότι για να μπορέσει να αρθρώσει πολιτικό λόγο, θα πρέπει πρώτα να διαβάσει. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι τα λογοτεχνικά βιβλία της Χρυσηίδας Δημουλίδου, δεν είναι διαφωτιστικά ούτε στο Κυπριακό, ούτε στα ευρωτουρκικά, όπου η κ. Δημητρίου εμφανίζει τέτοια κενά και αδυναμίες, σε βαθμό που προσβάλλουν την εικόνα του κόμματος, του οποίου ηγείται. Κατά τα λοιπά, στην Κυπριακή Δημοκρατία, που γιορτάζει σήμερα, έχουμε μια πολύ ωραία πολιτική οικογένεια! Χρόνια πολλά!
Σημείωση: Ο εταίρος του προέδρου Χριστοδουλίδη, Μαρίνος Σιζόπουλος, ο οποίος πρότεινε στο κράτος να παραβιάσει την ευρωπαϊκή νομοθεσία (που υπερτερεί του κυπριακού συντάγματος) και να επιβάλει πρόστιμο 500 ευρώ σε όσους γεμίσουν τα οχήματά τους με καύσιμα από τα κατεχόμενα, θα μπορούσε να διεκδικήσει τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης (σε αυτή την κυβέρνηση, σε άλλη θα έτρωγε πόρτα).
