Του Παύλου Ξανθούλη
«Μπορείτε να θεωρείτε την Κύπρο, κράτος-μέλος της Ε.Ε., ως τον πρέσβη σας στις Βρυξέλλες και προσβλέπω στις διαβουλεύσεις μας, έτσι ώστε να ενδυναμώσουμε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις μας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης προβαίνοντας σε ένα πρωτοφανές άνοιγμα προς τον εμίρη του Κατάρ, στο πλαίσιο του οποίου θέτει ουσιαστικά το κυπριακό κράτος στις υπηρεσίες του Ταμίμ μπιν Χαμάντ Αλ Θανί, προκειμένου να λειτουργήσει ως στήριγμα στις όποιες, εντός της Ε.Ε., φιλοδοξίες της Ντόχα.
Η Κύπρος λοιπόν επί των ημερών Χριστοδουλίδη είναι έτοιμη να καταστεί ο πρεσβευτής του Κατάρ στην Ε.Ε. Του γνωστού Κατάρ, αυτού που πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο Κατάργκεϊτ, με τους εξίσου γνωστούς χρηματισμούς ευρωβουλευτών και επισήμων της Ε.Ε., τις πολύκροτες συλλήψεις και τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι το επίσημο Κατάρ, σε πολιτικό επίπεδο, ήταν αυτό που μοίραζε πετροδόλαρα και πετροευρώ στις Βρυξέλλες, δωροδοκώντας και εξευτελίζοντας το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης είναι προφανώς έτοιμος να ξεχάσει την Εύα Καϊλή, τον σύντροφό της Φραντσέσκο Τζόρτζι και τον Αντόνιο Παντσέρι, μερικούς από τους πρωταγωνιστές του Κατάργκεϊτ. Αλλά και να παραγράψει το σκάνδαλο που ταρακούνησε ολόκληρη την Ε.Ε. και τους θεσμούς της, προκειμένου να ενσαρκώσει εκ μέρους ολόκληρου του κυπριακού κράτους τον ρόλο του πρεσβευτή του Κατάρ στην Ε.Ε.
Κι αυτό είναι ακριβώς το πλέον μεμπτό στοιχείο που απορρέει μέσα από την τοποθέτηση του κ. Χριστοδουλίδη. Το γεγονός ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος της Κύπρου δεν διστάζει να θέσει το κυπριακό κράτος στις υπηρεσίες του κάθε εμίρη. Αυτό άλλωστε πρότεινε. Και μάλιστα δημοσίως. Θέτοντας το κυπριακό κράτος στη διάθεση του Κατάρ και φλερτάροντας ουσιαστικά με την ανάληψη ρόλου «πρέσβη» των Καταριανών στην Ε.Ε. Αυτών που είναι σε θέση να μοιράζουν πετροδόλαρα και θα μπορούσαν, εάν επιθυμούσαν, να ρίξουν μερικά και στην Κύπρο. Αν και πιθανότατα ούτε αυτό θα μπορούσε να σώσει την παρούσα κυβέρνηση από την πολιτική της μιζέρια.
Εάν λοιπόν ο κ. Χριστοδουλίδης αναλάβει τελικά ρόλο πρεσβευτή του Κατάρ στην Ε.Ε., όπως προθυμοποιήθηκε, τι να υποθέσουμε ότι θα κάνει; Μήπως θα τον δούμε σε ρόλο Καϊλή, να υπερασπίζεται στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο το Κατάρ, το οποίο έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με αποκορύφωμα την περίοδο του Μουντιάλ; Ο πρόεδρός μας θυμάται ότι η Διεθνής Αμνηστία κατηγόρησε το Κατάρ ότι υπέβαλε εργάτες σε «καταναγκαστική εργασία»; Ή μήπως ξέχασε τις αναφορές για τις απάνθρωπες συνθήκες που επέβαλε το κράτος του Κατάρ και σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 6.500 εργάτες από Ινδία, Πακιστάν, Νεπάλ, Μπαγκλαντές και Σρι Λάνκα, στη διάρκεια των ετών 2010-2020;
Και πώς ακριβώς θα ενσαρκώσει ο πρόεδρός μας τον πρεσβευτή του Κατάρ στην Ε.Ε. και τι θα πει για τον ρόλο της Ντόχα; Για τα 220 και πλέον δισεκατομμύρια που ξόδεψε η χώρα για το Μουντιάλ, τη δωροδοκία επισήμων της Ε.Ε., ενώ την ίδια ώρα διέθετε μόλις 275 δολάρια μηνιαίο μισθό στους ξένους εργάτες, χιλιάδες εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους, καθώς υποβάλλονταν σε «καταναγκαστική εργασία», εργαζόμενοι νυχθημερόν στα μουντιαλικά έργα των Καταριανών.
Ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης θα έπρεπε να γνωρίζει ότι κάποιες οντότητες και κάποιες συμπεριφορές δεν μπορούν να τυγχάνουν υπεράσπισης, ούτε και εξωραϊσμού, ανεξαρτήτως ανταλλαγμάτων που θα μπορούσαν να δοθούν. Και μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι το Κατάρ. Το οποίο έχει τόσο λερωμένη τη φωλιά του, που όποιος επιθυμεί να καταστεί πρεσβευτής του, εκτίθεται αυτομάτως και ο ίδιος.
Και δυστυχώς, ο κ. Χριστοδουλίδης εκτέθηκε. Όχι μόνο προσωπικά, γιατί αυτό δεν θα μας ενοχλούσε ιδιαίτερα. Αλλά, ως εκπρόσωπος του ύπατου θεσμού. Ως εκλεγμένος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, καθώς επέδειξε, στο ανώτατο επίπεδο, προθυμία να θέσει το κυπριακό κράτος στις υπηρεσίες του κάθε εμίρη, ανεξαρτήτως του «μαύρου ρόλου» του Κατάρ και της ηγεσίας του. Ο κ. Χριστοδουλίδης, λοιπόν, μπορεί να ονειρεύεται να καταστεί ο πρεσβευτής του Κατάρ στην Ε.Ε., αλλά οι αναφορές του δίπλα στον εμίρη δημιούργησαν την εικόνα ενός κυπριακού κράτους που βρίσκεται στα όρια της πολιτικής κακομοιριάς. Έχοντας έναν ηγέτη που δεν θα διστάσει να υπερασπίσει την καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη δωροδοκία αξιωματούχων της Ε.Ε., απλώς και μόνο γιατί προσβλέπει σε κρατικές οικονομικές συμφωνίες με τους Καταριανούς. Η λέξη ντροπή είναι λίγη.
