Του Παύλου Ξανθούλη
Όσα «τρέχουν» στην κυπριακή πολιτική σκηνή τις τελευταίες μέρες απέχουν έτη φωτός από οποιανδήποτε ουσιαστική συζήτηση και τείνουν να ενισχύσουν την αρνητική εικόνα γύρω από τις τρεις εκλέξιμες υποψηφιότητες (στη βάση δημοσκοπήσεων). Ο ΔΗΣΥ και ο Αβέρωφ Νεοφύτου εξαντλούνται σε μια προσπάθεια κεφαλαιοποίησης του σημειώματος που δημοσίευσε ο «Πολίτης», περί «μυστικής συμφωνίας» ΔΗΚΟ - Χριστοδουλίδη… σαν να το περίμεναν από καιρό. Επενδύουν σ’ ένα χαρτί που έχει αμφισβητηθεί, ως να παίζουν «τα ρέστα τους», τη μοναδική πλέον επιλογή που τους έχει απομείνει. Και γενικότερα, δημιουργούν την εντύπωση ότι παλεύουν μόνοι τους με τα κύματα, αναζητώντας οποιοδήποτε σωσίβιο, ακόμη και τρυπημένο για να κρατηθούν στην επιφάνεια. Κάτι που για να επιτευχθεί, θα πρέπει πρώτα ο Αβέρωφ Νεοφύτου να διασφαλίσει ότι οι «δικοί του», του ανήκουν. Εκεί άλλωστε εντοπίζονται οι μεγάλες απώλειες. Και όχι στα όποια σωσίβια αναζητούν ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ και ο περίγυρός του.
Το δε ΔΗΚΟ, που στηρίζει τον Νίκο Χριστοδουλίδη, διαχειρίστηκε το ίδιο ζήτημα… καταφέρνοντας να το μεγεθύνει και να εκθέσει σε σημαντικό βαθμό και τον υποψήφιο που στηρίζει. Η ηγεσία του ΔΗΚΟ ανέβασε τους τόνους, μίλησε για «χαλκευμένο» σημείωμα, παρέπεμψε στο ενδεχόμενο λήψης νομικών μέτρων και τελικά «κατάπιε» την αρχική της αντίδραση και μαζί και το σημείωμα, υπαναχωρώντας ατάκτως και δημιουργώντας εντυπώσεις, οι οποίες δεν είναι και οι καλύτερες, για να το θέσουμε κομψά. Και μιλάμε για ένα χαρτί, το οποίο σύμφωνα με το ίδιο το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, «αποτελεί ad hoc σημείωμα που ετοιμάστηκε κατά τη φάση έναρξης της διαπραγμάτευσης των δύο πλευρών, με στόχο την επίτευξη συνεργασίας στις προεδρικές εκλογές». Άρα, δεν αποτελεί το τέλος του δρόμου και συνεπώς, σύμφωνα με την κοινή λογική, δεν μπορεί να καλείται συμφωνία. Αλλά, στην καλύτερη περίπτωση, καταγράφει τις θέσεις κάποιου που επιδιώκει συμφωνία, χωρίς όμως να προκύπτει εάν αυτή η επιδιωκόμενη συμφωνία έχει συνομολογηθεί στη βάση του σημειώματος. Νοουμένου βέβαια ότι το σημείωμα είναι γνήσιο, όπως θεωρεί η εφημερίδα και δεν είναι «χαλκευμένο», όπως υποστηρίζει το ΔΗΚΟ.
Την ίδια ώρα, ο έτερος της ομάδας των «3», ο Ανδρέας Μαυρογιάννης έδινε την εντύπωση ότι θα έσπαζε αβγά και θα τολμούσε να συγκρουστεί μετωπικά με τον Νίκο Αναστασιάδη, καταγγέλλοντας διαφθορά, στη βάση ενός βιβλίου του Μακάριου Δρουσιώτη. Ωστόσο, ύστερα «τα μάζεψε» και κάλεσε την Αρχή κατά της Διαφθοράς να προβεί σε «αυτεπάγγελτη έρευνα». Κάτι που σημαίνει ότι ο κ. Μαυρογιάννης δεν έχει την υποχρέωση να αποδείξει τίποτα, αλλά ούτε καν να καταδείξει ποια σημεία του εν λόγω βιβλίου στοιχειοθετούν ενδεχομένως «αποχρώσες ενδείξεις ενοχής» κατά του Νίκου Αναστασιάδη ή/και μελών της κυβέρνησής του. Και ως εκ τούτου, απλώς καλεί την Αρχή να διαβάσει, όποτε βρει τον χρόνο το βιβλίο ή/και όλα τα βιβλία του κ. Δρουσιώτη και να αποφασίσει. Άρα, καταγγελία με την έννοια της καταγγελίας που κάποιος φέρει και το ανάλογο βάρος της απόδειξης, ουδέποτε υπήρξε. Και συνεπώς, η κίνηση Μαυρογιάννη συνιστά μια «μετέωρη πρόσκληση» προς την Αρχή κατά της Διαφθοράς να κάνει τη δουλειά της, όποτε βρει τον χρόνο. Αν και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο ήταν το κίνητρο της καταγγελίας Μαυρογιάννη –που τελικά δεν έγινε ποτέ– αυτό που μπορεί κάποιος να θυμηθεί εύκολα, είναι ότι μερικές μέρες νωρίτερα, ο υποψήφιος είχε ισοπεδώσει δημοσίως το αφήγημα του ΑΚΕΛ για το Κραν Μοντανά, στηρίζοντας τα όσα λέει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Δηλώνοντας παράλληλα ότι δεν ψήφισε ποτέ το κόμμα της Αριστεράς (Άλφα), από το οποίο πάντως περιμένει να τον οδηγήσει στον δεύτερο γύρο και να στηρίξει την προσπάθειά του να εκλεγεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Αν αυτή η υποτιθέμενη καταγγελία και ο ντόρος για τα ζητήματα διαφθοράς που αρχικά προκάλεσε ο κ. Μαυρογιάννης επιστρατεύθηκαν για να τον βοηθήσουν να ισορροπήσει μεταξύ της στήριξης που παρέχει στον Νίκο Αναστασιάδη για το Κραν Μοντανά και του ΑΚΕΛ, από το οποίο αναμένει στήριξη, πολύ φοβάμαι ότι η εικόνα που εκπέμπεται απέχει πολύ από την επιδιωκόμενη εξισορρόπηση. Άλλωστε, το να αδειάζεις το αφήγημα με το οποίο πορεύθηκε το ΑΚΕΛ για πέντε ολόκληρα χρόνια στο Κυπριακό, δύσκολα μπορεί να εξισορροπηθεί με μια καταγγελία, από την οποία μάλιστα υπαναχωρείς απευθύνοντας πρόσκληση για αυτεπάγγελτη έρευνα, όταν αυτό καταστεί δυνατόν.
