Τροφή για τα θηρία

Την εβδομάδα που πέρασε, ο Νίκος Αναστασιάδης ζητούσε μέσω του δικηγόρου του την απόσυρση των βιβλίων του Μακάριου Δρουσιώτη, απολογία και αποζημιώσεις. Υποδείκνυε στον συγγραφέα ότι θα πρέπει να τον φοβίζουν «οι εκ προθέσεως διαστρεβλώσεις κειμένων, αντιφατικών και αναληθών ισχυρισμών και αυτοδιαψεύσεων» και υπογράμμιζε πως θα καταρριφθούν, «ένα προς ένα τα κακόβουλα και συκοφαντικά ψεύδη του».

Ήταν μία ανακοίνωση από την οποία ξεχείλιζε το συναίσθημα, η οργή και η αίσθηση πως ο Νίκος Αναστασιάδης έφτανε στα όρια της ανοχής του. Μόνο που «τα κακόβουλα και συκοφαντικά ψεύδη» τα διαπίστωσε παραδόξως τρία ολόκληρα χρόνια μετά. Για τρία χρόνια και ενόσω αποσπάσματα των βιβλίων διακινούνταν, εμπεδώνοντας την αντίληψη πως ένα τεράστιο φαγοπότι είχε στηθεί κατά τη διακυβέρνησή του, με τον ίδιο σε ρόλο πρωταγωνιστή, αυτός απαγόρευε σχετικές ερωτήσεις και υποβάθμιζε όσα εξέθεταν τον ίδιο και το κράτος.

Παρόμοια έξαρση «ευθιξίας», όμως, δεν έδειξε έστω και τώρα για όσα αποκαλύπτονταν τα τελευταία πέντε χρόνια γύρω από τη βολιδοσκόπηση λύσης δύο κρατών. Λογικά, αν κάτι θα έπρεπε να θίξει την πολιτική του αξιοπρέπεια, είναι η καταγγελία ότι επί διακυβέρνησής του οδήγησε τα πράγματα ένα βήμα πριν από τη διχοτόμηση. Αντιθέτως, ένα πέπλο σιωπής ακολούθησε εκείνες τις αποκαλύψεις. Ήταν άραγε ήσσονος σημασίας η φημολογία ότι ο πρόεδρος συζητούσε δεξιά και αριστερά μία άλλη μορφή λύσης, που στην ουσία χαρίζει τη μισή πατρίδα στην Τουρκία; Οι καχύποπτοι θα μπορούσαν να πουν πως η διαφορά με τα βιβλία του Μακάριου Δρουσιώτη και με τη βολιδοσκόπηση για λύση δύο κρατών ήταν πως στην πρώτη περίπτωση περιλαμβάνονται μαρτυρίες ντόπιων πολιτικών των οποίων η καριέρα εξαρτάται ακόμα από τον ίδιο και οι οποίες θα μπορούσαν εύκολα να ανατραπούν. Βιβλία των οποίων τα στοιχεία θα κριθούν από θεσμούς που ήδη απαξιώνονται από την κοινωνία, είναι ίσως καταδικασμένα. Στην περίπτωση βολιδοσκόπησης για λύση δύο κρατών εμπλέκονταν ξένοι αξιωματούχοι που θα μπορούσαν εύκολα να αδειάσουν τον πρόεδρο, αν επιχειρούσε να το διαψεύσει.

Όμως το εκπληκτικό είναι πως δέκτες των νέων ιδεών του Νίκου Αναστασιάδη ήταν και Κύπριοι πολιτικοί. Επιβεβαιώθηκε, όταν το αποκάλυψαν δημοσίως ο πρώην αναπληρωτής πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών, Παναγιώτης Σαββίδης, και ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄. Μαζί με αυτούς και πολιτικοί αρχηγοί προφανώς έγιναν κοινωνοί της πρότασης. Κανένας δεν είχε την τόλμη να αποκαλύψει τι εκτυλισσόταν στο παρασκήνιο. Όχι για να κερδίσει αντιπολιτευτικούς πόντους, αλλά για να αποτρέψει την προδοσία.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος για παράδειγμα, δεν άκουσε για τις νέες ιδέες; Ο Νικόλας Παπαδόπουλος ο οποίος, υποβαθμίζοντας τη σημασία της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και του αγώνα διάσωσής της, μας προέτρεπε να μπούμε στο Google Earth για να διαπιστώσουμε πως η περίκλειστη Αμμόχωστος δεν είναι παρά ένα μέρος του Πρωταρά, μια περιοχή ίση με την Αλυκή της Λάρνακας. Τη σιωπή επέλεξε όμως και ο Μαρίνος Σιζόπουλος μπροστά στις βολιδοσκοπήσεις. Ο Μαρίνος Σιζόπουλος που όταν υπήρχε κινητικότητα στο Κυπριακό την υπέσκαπτε, διαρρέοντας δημοσίως τα πρακτικά του Εθνικού Συμβουλίου.

Και ενώ για το φλερτ με τα δύο κράτη δεν είπαν λέξη, σήμερα, οι Νικόλας Παπαδόπουλος, Μαρίνος Σιζόπουλος και το ΕΛΑΜ, θεωρούν πως τη ζημιά στο Κυπριακό την έκανε ο Χρήστος Στυλιανίδης, όταν από το βήμα της ελληνικής Βουλής είπε πως η μισή Κύπρος είναι ήδη τουρκική. Αντέδρασε και ο Μιχάλης Χατζηπαντέλα, που πρόθυμα δέχτηκε διορισμό από τον Νίκο Αναστασιάδη μετά τις περιβόητες βολιδοσκοπήσεις. Ο Χρήστος Στυλιανίδης έγινε αμέσως βορά στα χέρια λαϊκιστών στην Ελλάδα. Έγινε και βορά στα χέρια των λαϊκιστών της Κύπρου.

Οι σημερινοί επικριτές, όμως, έκλειναν τα μάτια και το στόμα όταν η τουρκοποίηση επιχειρείτο μέσω βολιδοσκοπήσεων. Εκδήλωναν μόνο την ανησυχία τους κάθε φορά που υπήρχε η όποια χαραμάδα ελπίδας για λύση. Οι θιασώτες της πρόταξης και της συνέχισης του στάτους κβο έσπευσαν να αποδομήσουν τον Χρήστο Στυλιανίδη χωρίς να ακούσουν την ομιλία του. Μία ομιλία που προειδοποιούσε για τους κινδύνους της τουρκοποίησης. Μία ομιλία που τόσο η ίδια όσο και οι ακραίες αντιδράσεις που προκάλεσε, επιβεβαίωσαν αυτό που πράγματι συμβαίνει στην Κύπρο: Πως ενόσω το Βαρώσι χάνεται, η παράνομη ανάπτυξη στο Τρίκωμο συνεχίζει και τα τετελεσμένα οδηγούν στη διχοτόμηση, κάποιοι για να διατηρήσουν την πολιτική τους καριέρα, παίζουν με τις λέξεις, αναπαράγουν συνθήματα και βρίσκουν νέα πρόσωπα να ρίξουν ως τροφή για τα θηρία. Επιβεβαιώνοντας πως η ύπαρξή τους είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με fake αγώνες. Fake αγώνες και πατριωτικές κορώνες, αγνοώντας πως στις κρίσιμες στιγμές του τόπου τους, η σιωπή τους ήταν ως και εγκληματική.