Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον Σεπτέμβριο του 2023, οι κάτοικοι της Λεμεσού έβλεπαν την πόλη τους να καίγεται, καθώς σε πορεία κατά των μεταναστών, κουκουλοφόροι έκαιγαν καταστήματα, έσπαζαν βιτρίνες περιπτέρων και κυνηγούσαν όποιον και ό,τι θύμιζε ξένο. Σε ένα σκηνικό βίας και ανασφάλειας, κάτοικοι της περιοχής ανέλαβαν να φυγαδέψουν τους ξένους που έτυχε να βρεθούν τυχαία στον Μόλο. Και στην ουσία να αναλάβουν τον ρόλο της Αστυνομίας, η οποία παρακολουθούσε αμήχανα τα έκτροπα ρατσιστών. Δεν ήθελαν άραγε οι αστυνομικοί να κάνουν τη δουλειά τους; Δεν υπολόγισαν μήπως το μέγεθος της ζημιάς που θα προκαλείτο από μία πορεία με ρατσιστικό χαρακτήρα; Αδιαφόρησαν ή ήταν απλώς ανίκανοι να διαχειριστούν την κατάσταση; Ό,τι κι αν ίσχυε, το σίγουρο είναι πως εκείνη η ημέρα σε συνδυασμό με τα επεισόδια που είχαν προηγηθεί στη Χλώρακα, είχαν αφήσει εκτεθειμένο το Σώμα. Και έφερνε βεβαίως την ίδια την κυβέρνηση σε πολύ δύσκολη θέση, καθώς η ίδια ατολμία και ανεπάρκεια είχε επιδειχθεί μήνες προηγουμένως στα επεισόδια που είχαν εκτυλιχθεί έξω από το Τάσσος Παπαδόπουλος. Για την Αστυνομία οι ρατσιστικές πορείες, τα ρατσιστικά συνθήματα, τα πογκρόμ κουκουλοφόρων, τα έκτροπα στα γήπεδα δεν αποτελούσαν ποτέ αιτία για να διασαλευθεί η ειρήνη. Ούτε επικρατούσε αναστάτωση, όταν κυνηγούνταν από παλικάρια με κουκούλες, ξένοι και αδύναμοι.
Μόνο όταν οι ίδιοι επικρίνονται για την ανεπάρκειά τους ευαισθητοποιούνται αυτομάτως και επικαλούνται τη διασφάλιση της ειρήνης. Εξαντλώντας την όποια αυστηρότητα του νόμου, σε ακτιβιστές, σε συμβολικές κινήσεις και σε ειρηνικές πορείες των εκατό ατόμων. Ήταν πρώτα η περίπτωση της Αναστασίας που για να συμμορφωθεί, έχασε μέρος της όρασής της από τον περιβόητο Αίαντα. Ήταν και στη συνέχεια η περίπτωση του Γιώργου Τάττη και του Οζ Καραχάν που συνελήφθησαν για εξύβριση αστυνομικών, όταν αντιστάθηκαν και διερωτήθηκαν γιατί έπρεπε να κατεβάσουν το πανό τους στο οποίο αναγραφόταν το σύνθημα «Κυπριακή Δημοκρατία: Η μόνη λύση», σε παρέλαση.
Σήμερα, την ειρήνη μας διασάλευσε κατά την Αστυνομία, η διαμαρτυρία κάποιων πολιτών για τον θάνατο του 24χρονου Shoaib Khan που προκλήθηκε από πυροβολισμούς αστυνομικών. Σε αυτή την ειρηνική εκδήλωση, συνελήφθησαν δύο άτομα για συνθήματα που φώναξαν και ένας τρίτος για παραβίαση προσωπικών δεδομένων των αστυνομικών επειδή με τη χρήση του τηλεφώνου του κατέγραψε τους αστυνομικούς εν ώρα δράσης. Και ενώ η πορεία ολοκληρώθηκε χωρίς έκτροπα, 20 μέρες μετά κλήθηκαν στον αστυνομικό σταθμό άλλα πρόσωπα που συμμετείχαν για να τους προσάψουν νέες κατηγορίες.
Για την Αστυνομία, προφανώς, πανό ή συνθήματα που περιέχουν τη λέξη «μπάτσος» σε πορείες πολιτών ή συμβολικές κινήσεις κάποιων εξ αυτών που ανησυχούν για όσα εκτυλίσσονται στον τόπο τους, αποτελούν τη νέα μορφή τρομοκρατίας. Εκεί εξαντλείται και η ανοχή της. Από πότε όμως η Αστυνομία θεωρείται υπεράνω κριτικής; Και πώς ονομάζεται, αν όχι κατάχρηση εξουσίας, φίμωση στην ελευθερία της έκφρασης, η σύλληψη ακτιβιστών που θέλουν να περάσουν το μήνυμά τους σε πανό ή σε ειρηνικές πορείες;
Ζούμε σε μία περίοδο που όσα θεωρούσαμε κεκτημένα ξαφνικά δεν είναι. Η δημοκρατία δοκιμάζεται έντονα και η μόνη μορφή αντίστασης μπορεί να προέλθει από τους ίδιους τους πολίτες που αντιδρούν ειρηνικά. Είτε για το αιματοκύλισμα στην περιοχή μας, είτε για τα σκάνδαλα που συνεχώς αυξάνονται. Πολίτες που ζητούν απαντήσεις από τις κυβερνήσεις τους, όπως φάνηκε με το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη και ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να δώσει απαντήσεις, έστω και αργοπορημένα. Πολίτες που αντιστέκονται στους δρόμους για την επέλαση της Ακροδεξιάς και την κάθε μορφή ανελευθερίας.
Η διασάλευση της ειρήνης δεν κινδυνεύει από τους πολίτες που ανησυχούν και οργανώνονται σε πορείες. Αντιθέτως, η ειρήνη και η δημοκρατία επιβιώνουν όσο υπάρχουν φωνές αντίστασης στην αδικία, τη βία και την ασυδοσία. Η ειρήνη και κυρίως η δημοκρατία υπονομεύεται όσο κανείς δεν αντιδρά απέναντι σε τέτοιες ενέργειες φίμωσης. Όσο εμπεδώνεται μεθοδικά στην κοινωνία, πως ο καθένας θα πρέπει να βλέπει τη δουλειά του και το συμφέρον του. Και πως η όποια μορφή αντίδρασης σε όσα ζούμε, είναι πλέον και η νέα μορφή τρομοκρατίας.
