Της Μαρίνας Οικονομίδου
Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να βρίσκεται σε πτωτική πορεία, τα παραδοσιακά κόμματα να φθίνουν και τις λαϊκίστικες φωνές να ενισχύονται επικίνδυνα στο πολιτικό σκηνικό, το ακροδεξιό κόμμα ΕΛΑΜ προχωρούσε στην κατάθεση δύο προτάσεων. Η πρώτη θα έβαζε φρένο, όπως μας ενημέρωνε, «στον παραλογισμό που επιθυμούν να επιβάλουν όσοι προωθούν τη woke agenda», τροποποιώντας τον περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμο. Σκοπός τους να διαγραφεί η δυνατότητα αλλαγής φύλου με μία απλή αίτηση, καθώς όπως εξηγούσε τα φύλα είναι δύο που προσδιορίζονται από τη φυσιολογία του ανθρωπίνου σώματος και δεν αποτελούν στοιχείο επιλογής. Κατά την ίδια περίοδο εξέφραζε άποψη και για τον τρόπο που θα πρέπει να εφαρμοστεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Για να αποφευχθεί, όπως εξηγούσε το ΕΛΑΜ, η προτροπή για πρώιμο αυνανισμό, πρότεινε να αντικατασταθεί το μάθημα στο σχολείο, με σεμινάρια και διαλέξεις προς τους ίδιους τους γονείς. Προκάλεσε μάλιστα κυβέρνηση και κόμματα να τοποθετηθούν, καθώς τώρα είναι η ώρα να αποδείξουν αν εννοούν όσα μέχρι τώρα έλεγαν. Υπονοώντας πως πολλοί εξ αυτών συμφωνούσαν μαζί του σε αυτή τη διαμάχη. Σε μία μάχη, όπως εξήγησαν, «απέναντι σε οτιδήποτε ξένο για την Παράδοση της Κύπρου, της Ορθόδοξης Πίστης μας και την προσπάθεια αποξένωσης της σχέσης Γονέων και Παιδιών».
Η αέναη μάχη ιδεολογιών μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, μετατοπίστηκε πλέον σε μία μάχη της σκοταδιστικής συντήρησης εναντίον των φιλελεύθερων ιδεών, της προόδου και της κατοχύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μία μάχη από την οποία η κοινή λογική αποτελεί τον μεγαλύτερο ηττημένο. Το ΕΛΑΜ πολύ μεθοδικά λοιπόν έχει αποφασίσει να εισαγάγει στην Κύπρο τη ρητορική Τραμπ. Να κατακεραυνώνει περί wokeness όσους αντιδρούν στον σκοταδισμό. Και να καταχράται –μία ξένη για την Κύπρο ορολογία– με τέτοιο παραπλανητικό τρόπο που τελικώς να ενισχύει τη μισαλλοδοξία, τον λαϊκισμό και να εμπεδώνει τις ακρότητες.
Αυτή η επικίνδυνη φαιδρότητα των προτάσεων της Ακροδεξιάς, όμως, δεν επιβεβαιώνει απλώς την παρακμή της πολιτικής ζωής του τόπου. Αλλά εμπεδώνει και την απουσία σοβαρού αντίβαρου μπροστά στον παραλογισμό που εντέχνως καλλιεργείται. Γιατί απέναντι από τη μισαλλοδοξία της Ακροδεξιάς, δεν διαπιστώθηκε να υπάρχει ανάχωμα. Είτε πολιτικό είτε και ηθικό. Δεν υπήρξε για παράδειγμα κάποιο κόμμα –πλην κάποιων πολιτικών κινήσεων από το ΑΚΕΛ– που να επιχειρεί την αποδόμηση της φοβίας που επιβάλλουν στην κοινωνία. Μία αποδόμηση με λογικά επιχειρήματα και πρωτίστως με νηφαλιότητα. Αντιθέτως, μέρος της Δεξιάς φάνηκε να βλέπει θετική ατζέντα στον προεκλογικό του Ντόναλντ Τραμπ. Αυτού δηλαδή που απειλούσε με κλείσιμο όσα ΜΜΕ των επέκριναν, αυτού που μιλούσε για μαζικές απελάσεις και καταδίωξη των αντιπάλων του. Όμως και στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό, μέρος των πολιτικών σχηματισμών όλο αυτό το διάστημα υιοθετούσε ακραίες θέσεις, φλέρταρε με την Ακροδεξιά, θώπευε την επικίνδυνη άγνοια του Φειδία Παναγιώτου, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους.
Τα παραδοσιακά κόμματα βρίσκονται αυτή τη στιγμή μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Ένα σταυροδρόμι που θα κρίνει την παρουσία τους αλλά κυρίως την επιβίωσή τους στην πολιτική σκηνή. Σε αυτή τη μάχη όφειλαν να σταθούν ανάχωμα σε όλο αυτό που εξελίσσεται. Να εξηγήσουν με νηφαλιότητα, πως η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το να είσαι δηλαδή ευαισθητοποιημένος, όταν δικαιώματα μειονοτήτων καταστρατηγούνται, δεν αποτελεί ούτε δικτατορία ούτε υπονόμευση της κοινωνίας που ζούμε. Ούτε βεβαίως ακυρώνει τις αξίες μας. Σήμερα, που ο λαϊκισμός ενισχύεται, η απαξίωση είναι οριζόντια και οι θεσμοί αμφισβητούνται, τα παραδοσιακά κόμματα δυστυχώς παρακολουθούν αμήχανα την κατάρρευσή τους. Αδύναμα να εκφέρουν λόγο και να παρουσιάσουν προτάσεις που θα θέσουν τέρμα στον λαϊκισμό και στις ακρότητες. Ενισχύοντας την αίσθηση πως η δική τους καθοδική πορεία δεν τερματίστηκε στις πρόσφατες εκλογές. Και εμπεδώνοντας πως η ηθική κατάπτωση θα κατακλύσει το επόμενο διάστημα, όχι μόνο το πολιτικό σύστημα, αλλά κυρίως την ίδια την κοινωνία.
economidoum@kathimerini.com.cy
