Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Η εξουσία δεν αποτελεί δέλεαρ για μας» έλεγε στην «Κ» η Χριστιάνα Ερωτοκρίτου, όταν ο Νικόλας Παπαδόπουλος ανέλαβε την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος. Και αυτό γιατί προτεραιότητα της νέας ηγεσίας του ΔΗΚΟ ήταν το καλώς νοούμενο συμφέρον του τόπου και η επιμονή σε θέσεις αρχών. Σε αντίθεση βεβαίως, όπως έλεγαν σκωπτικά, με τον προκάτοχό του Μάριο Καρογιάν, που ήταν προσκολλημένος στην εξουσία και στην καρέκλα. Αυτές τις θέσεις αρχών, λοιπόν, είδαν κατά τη σύντομη παραμονή τους στην κυβέρνηση να εξανεμίζονται ως απόρροια των χειρισμών του Νίκου Αναστασιάδη. Και με αφορμή τις «παραχωρήσεις» στο κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-Έρογλου, ο νέος πρόεδρος του ΔΗΚΟ θεώρησε ορθότερο να αποχωρήσει από τη συγκυβέρνηση και να μετακινήσει το κόμμα του Κέντρου στο αντιπολιτευτικό μπλοκ.
Ήταν όπως γραφόταν στα ΜΜΕ εκείνη την εποχή η απαρχή του προεκλογικού του Νικόλα Παπαδόπουλου για τις προεδρικές εκλογές. Το κτίσιμο ενός προφίλ που θα αποτελούσε το αντίβαρο Αναστασιάδη το 2018 χωρίς τα δεκανίκια είτε της Δεξιάς είτε της Αριστεράς. Και αυτό βεβαίως επιβεβαιώθηκε όταν το 2017 εξήγγειλε υποψηφιότητα και υποσχέθηκε στους πολίτες πως τον Φεβρουάριο «θα κουρέψουν» την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Υποσχόταν όμως και μία νέα στρατηγική στο Κυπριακό που θα «ενίσχυε γεωστρατηγικά τη θέση της Κύπρου» σε αντίθεση με την κυβέρνηση Αναστασιάδη, που ήταν έτοιμη, όπως έλεγε, να προχωρήσει σε σοβαρές υποχωρήσεις.
Στην πολιτική, ωστόσο, τα πάντα δεν έρχονται βάσει σχεδίου. Το τι πήγε λάθος και ο Νικόλας Παπαδόπουλος έμεινε εκτός β΄ γύρου αποτελεί μνημόσυνο, όμως η δριμεία αντιπολιτευτική στάση του, τα απαξιωτικά «ΔΗΣΑΚΕΛ», το περίεργο μωσαϊκό προσωπικοτήτων που μάζεψε γύρω του, αλλά και κάποιες εκ των υποσχέσεων που έδωσε και θεωρήθηκαν ανεδαφικές, θεωρήθηκαν μέρος του προβλήματος και κύρια αιτία της απομόνωσής του.
Και επειδή η διαλεκτική στην πολιτική θέλει προφανώς τα πάντα να αλλάζουν και τις γωνιές ενίοτε να λειαίνουν, κάποιοι είδαν με ενδιαφέρον, άλλοι με προβληματισμό, τη νέα συμμαχία που άρχισε να διαμορφώνεται με το ΑΚΕΛ. Εκείνο το ΑΚΕΛ που όπως έλεγε ήταν υπεύθυνο για τη Focus και τα κοινωνικά παντοπωλεία. Όμως ήταν τότε που τα δημοσιεύματα που ήθελαν τον Νίκο Αναστασιάδη να συζητάει στο παρασκήνιο λύση δύο κρατών ενισχύονταν, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ είχε ταρακουνηθεί. Είχε προκαλέσει μάλιστα συζήτηση η συνάντησή του με τον γ.γ. του ΑΚΕΛ Άντρο Κυπριανού και η κοινή εκτίμηση των δύο πως στο τραπέζι έχουν τεθεί άλλες μορφές λύσης από τον Νίκο Αναστασιάδη. Μία κίνηση που έκανε πολλούς να εκτιμήσουν πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος στρέφεται αριστερά με γνώμονα το 2023 και με πρόταξη τη διασφάλιση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ήταν σε αυτό το πνεύμα που ο ΔΗΚΟϊκός πρόεδρος είχε αποκαλύψει πως τα όσα συζήτησε μαζί του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παραπέμπουν σε συνομοσπονδία. Τα είχε αποκαλύψει λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές και λίγο μετά την απόφασή του να σταυρώσει για πρώτη φορά τον προϋπολογισμό του κράτους, καθώς ήταν ο προϋπολογισμός της πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης λόγω των χρυσών διαβατηρίων. Την ίδια περίοδο που βροντοφώναζε την ανάγκη για αλλαγή.
Πώς λοιπόν από το αφήγημα της πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης, τις καταγγελίες για εκπτώσεις στο Κυπριακό και την ανησυχία ότι η παρούσα κυβέρνηση έβαλε στο τραπέζι τη συνομοσπονδία, το Δημοκρατικό Κόμμα έφτασε να συζητάει ως εναλλακτική και ως απόδειξη αλλαγής την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη; Ένα πολιτικό πρόσωπο που υπογραμμίζει πως αποτελεί συνέχεια του Νίκου Αναστασιάδη και που υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του για εννέα χρόνια. Ένα πολιτικό πρόσωπο που συμμετείχε στο Κραν Μοντανά. Που ηγήθηκε της εξωτερικής πολιτικής της διακυβέρνησης Αναστασιάδη –την οποία ήθελε να κουρέψει– και που συμμετείχε στο Υπουργικό Συμβούλιο το οποίο έδινε το πράσινο φως σε κατ’ εξαίρεση πολιτογραφήσεις. Ένα μέλος της πιο «διεφθαρμένης κυβέρνησης».
Προφανώς θα ξανασυστηθούμε σε αυτές τις εκλογές. Και θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον το πώς θα εξηγήσει το ενδεχόμενο σύμπλευσης με τον Νίκο Χριστοδουλίδη το Δημοκρατικό Κόμμα. Το πώς θα απαντά ο Νικόλας Παπαδόπουλος, όταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης υπερασπίζεται την πολιτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό. Και πώς θα εξηγεί «την αλλαγή που έρχεται» με ένα δηλωμένο συναγερμικό στέλεχος που υπήρξε μέλος της κυβέρνησης Αναστασιάδη για εννέα ολόκληρα χρόνια.
Μπροστά στα κλωθογυρίσματα που θα ακολουθήσουν, στα επιχειρήματα που θα σκαρφιστούν και κυρίως στις μάσκες που θα πέσουν, προτιμότερη θα ήταν η ειλικρίνεια. Να πουν ανοικτά πως οι θέσεις αρχών μπορούν εύκολα να γίνουν λάστιχο. Πως η αλλαγή μπορεί να μετεξελιχθεί εύκολα σε επανάληψη αυτού που βλέπαμε εδώ και δέκα χρόνια. Κυριότερα όμως τώρα που παίχτηκε ανεπιτυχώς το θεατράκι των αρχών, ας παραδεχτούν πως μπορούν εύκολα να γλείφουν εκεί που έφτυναν, όταν η εξουσία είναι και ήταν πάντα το δέλεαρ.
