Του Γιώργου Κακούρη
Η ομιλία Ζελένσκι στη Βουλή των Αντιπροσώπων ήταν ακόμα μια ευκαιρία για την κυπριακή πολιτική τάξη να δείξει πώς λειτουργεί σε διαφορετικό σύμπαν από τον υπόλοιπο κόσμο και να αναλωθεί στην προεκλογική μικροπολιτική.
Τα δύο μεγάλα κόμματα άδραξαν αυτή την ευκαιρία με ζήλο. Και είναι στη μικροπολιτική μικρότητα ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ που θα ήταν καλύτερα να εστιάσουμε, πέρα από την εύκολη και συναισθηματική αντίδραση για το ότι για δικούς του λόγους ο Ζελένσκι λανθασμένα δεν αναφέρθηκε στην τουρκική εισβολή.
Πρώτον, το ΑΚΕΛ έσπευσε να κοπιάρει την αντιπαράθεση στην Αθήνα με αφορμή την προβολή μηνύματος από Ουκρανό ελληνικής καταγωγής που δήλωνε μέλος του ακροδεξιού τάγματος του Αζόφ, ανακοινώνοντας πως δεν θα συμμετείχε στην Ολομέλεια, αντιγράφοντας το ΚΚΕ αντί τον ΣΥΡΙΖΑ, την αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας, με τον οποία θεωρητικά έχει ανάλογο ρόλο.
Πριν διαφανεί αν το μήνυμα θα μεταδιδόταν και χωρίς να διατηρεί την επιλογή να αποχωρήσει μόνο αν αυτό γινόταν. Τη στιγμή που το ΑΚΕΛ ανέχεται στην πράξη την ενεργό συμμετοχή του ακροδεξιού ΕΛΑΜ στις ισορροπίες της Βουλής.
Δεύτερον, ο Αβέρωφ Νεοφύτου έσπευσε να μη δείξει ηθική ανωτερότητα και βύθισε το θέμα στον βούρκο της προεκλογικής, αναδημοσιεύοντας στο Twitter την ανακοίνωση του ΑΚΕΛ με το σχόλιο «Αφορμή βοήθα» και σχολιάζοντας αργότερα. «Κάποιοι συνάδελφοι δεν τίμησαν τη χώρα μας σήμερα, απέχοντας. Θα κάνουμε το παν για να μην αμαυρωθεί η στάση αρχών της Κύπρου, εξαιτίας της επιλογής τους».
Θα ήταν καλό αν ο κ. Νεοφύτου έδειχνε την ίδια ανησυχία και για την αμαύρωση της στάσης αρχών της Κύπρου από τους αστερίσκους που επιχείρησε αρχικά να βάλει η κυβέρνηση στην υιοθέτηση των μέτρων.
Τρίτο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δήλωσε ενοχλημένος για την μη αναφορά Ζελένσκι στην εισβολή, ενισχύοντας την συναισθηματική αντίδραση του κόσμου, ακολουθώντας για ακόμη μία φορά αντί να ηγείται. Η στάση αυτή συνεισέφερε και στα όσα ειπώθηκαν για τη διακοπή –για τεχνικούς λόγους όπως είπε η ουκρανική πλευρά στην πρόεδρο της Βουλής– της σύνδεσης την ώρα της αναφοράς της Αννίτας Δημητρίου στην Τουρκία.
Η πρόεδρος της Βουλής ήταν η μόνη που ήταν προσεκτική στη διασύνδεση των δύο θεμάτων, επισημαίνοντας στον κ. Ζελένσκι την κυπριακή άποψη πως η λογική των εγγυητριών χωρών είναι απαρχαιωμένη, αν και οι αναλογίες μεταξύ των δύο περιπτώσεων δεν είναι ακριβείς.
Επίτηδες δεν ξεκίνησα από τη μη αναφορά Ζελένσκι στην τουρκική εισβολή. Πρώτον, επειδή δεν εκλέγουμε τον Ζελένσκι, αλλά τον Κύπριο Πρόεδρο και τους Κύπριους βουλευτές. Και η αυτοκριτική, για το ποιους εκλέγουμε και το πώς σκεφτόμαστε ως Κύπριοι είναι πάντα πιο χρήσιμη από το να κλαιγόμαστε για τη στάση των άλλων.
Και δεύτερο, επειδή –για να το πούμε κυνικά– η Ουκρανία χρειάζεται τη συνδρομή, ακόμα και με ιδιοτελή κίνητρα, της Τουρκίας σε οπλισμό και διαμεσολάβηση.
Και τρίτο, επειδή σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες που μετέδωσε ο Γιώργος Χρυσάνθου του Alpha στα ΜΚΔ την Παρασκευή, ο κ. Ζελένσκι είχε δεχθεί συστάσεις από την τουρκική πρεσβεία στο Κίεβο να μη μιλήσει καν στην κυπριακή Βουλή.
Ο μόνος λόγος που μπορούμε σήμερα να επικρίνουμε τον κ. Ζελένσκι είναι η αυθόρμητη συμπάθεια και στήριξη των Ελληνοκυπρίων προς την Ουκρανία που ανάγκασε την πολιτική τάξη να κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση. Και σίγουρα όχι το ηθικό ανάστημα του ελληνοκυπριακού κατεστημένου που σύρθηκε διαμαρτυρόμενο από το... Ντουμπάι για να αντιδράσει στη ρωσική εισβολή.
Κοινό γνώρισμα της στάσης του ΑΚΕΛ, του Αβέρωφ Νεοφύτου και του Προέδρου Αναστασιάδη ήταν η εξυπηρέτηση των στενών κομματικών πυρήνων και η επίκληση στο θυμικό των πολιτών.
Ιδιαίτερα τα δύο μεγάλα κόμματα κατάφεραν τις τελευταίες ώρες να βυθιστούν στον λαϊκισμό και την προεκλογική αντιπαράθεση, με πρώτου επιπέδου ανταλλαγές χαρακτηρισμών στα τηλεοπτικά πάνελ για τον Ψυχρό Πόλεμο (με ένα παράδειγμα τη συζήτηση Τορναρίτη - Κουκουμά στον Alpha).
Ναι, είχαμε κάθε λόγο να περιμένουμε συγκεκριμένη αναφορά Ζελένσκι στην εισβολή. Όμως το ότι αυτή η διασύνδεση γίνεται από πολύ λίγους εκτός της Κύπρου πρέπει να μας προβληματίσει για την ειλικρίνειά μας, για το πώς μιλάμε στον έξω κόσμο, και για το πολιτικό μας επίπεδο εντός της Κύπρου. Αν υπήρχε κάτι ουσιαστικό να συζητηθεί, αυτό χάθηκε στο τσίρκο των μικροκομματικών ανοησιών.
