Του Γιώργου Κακούρη
Ήρθε και πάλι το πλήρωμα του χρόνου για την αποτύπωση της βούλησης των Ευρωπαίων πολιτών, ή όσων τουλάχιστον θεωρούν πως υπάρχει λόγος και αιτία να προσέλθουν στις κάλπες στις αρχές Ιουνίου για να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκπροσώπους των οποίων, σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις του ευρωβαρόμετρου, γνωρίζει πλέον κάπως καλύτερα τον ρόλο τους, ακόμα νιώθει στην πράξη μακριά τους.
Στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ κυριαρχεί η ανησυχία για κάποιους, εορτασμούς για κάποιους άλλους, της ανόδου της Ακροδεξιάς και της συντηρητικής Δεξιάς, η οποία μπορεί να βρεθεί στην τρίτη ή στην τέταρτη θέση, αναλόγως των εξελίξεων των επόμενων μηνών αλλά και αν οι παροιμιωδώς ασυντόνιστοι εκπρόσωποι των «εθνοκεντρικών» ή συντηρητικών κομμάτων θα καταφέρουν να συστήσουν ένα κοινό μπλοκ εδρών στην ευρωβουλή.
Το πρόβλημα, ωστόσο, όπως πάντα δεν μόνο πόσο αυξάνονται όσοι ψηφίζουν, λόγω πεποίθησης ή λόγω θυμού με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Το πρόβλημα είναι από τη μία η Δεξιά που δεν μαθαίνει από τα παθήματά της, κοντοσυνάεται στην Ακροδεξιά για να διασφαλίσει ψήφους και μετακινεί την ατζέντα στα άκρα, προτιμώντας να γίνεται αρεστή παρά ωφέλιμη. Και από την άλλη η Αριστερά που αντί να αναζητεί λύσεις στα πραγματικά προβλήματα τα οποία εκμεταλλεύεται η Ακροδεξιά, βαφτίζει όποιον διαφωνεί ακροδεξιό και τους απωθεί.
Και στην Κύπρο το πρόβλημα είναι βασικότερο: ξεκινά από την κυριαρχία της ζέχνουσας λιβάνι συντήρησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στην οποία ακόμα επιτρέπουμε να έχει άποψη και μάλιστα σημαίνουσα σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που υπερβαίνουν των δικαιωμάτων των πιστών της, και καταλήγει στο κατά βάση βαρετά συντηρητική κυπριακή πολιτική τάξη, η οποία φρόντισε να δώσει στο μήνυμα στο ΕΛΑΜ πως αν δεν αντιγράφει ακριβώς τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής, είναι έτοιμη να τους υποδεχτεί. Ως τους Κύπριους αντίστοιχους της Μελόνι (η οποία πειθάρχησε ως πρωθυπουργός στην εξωτερική πολιτική της Ε.Ε., ενώ της επιτρέπεται να υποσκάπτει τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ στο εσωτερικό) ή της Λεπέν (η οποία είναι πλέον η πιο σεβάσμια, προσεκτική ακροδεξιά απέναντι στους πιο περίεργους ανταγωνιστές της στα πιο Δεξιά).
Σύμφωνα με την πρώτη δημοσκόπηση του 2024 από τον Reporter, το ΕΛΑΜ εδραιώνεται στην τρίτη θέση, παίρνοντας προς το παρόν τη θέση των κεντρώων. Και ακόμα και αν ξαναπέσει στην τέταρτη θέση, όταν δυσαρεστημένοι Συναγερμικοί επιστρέψουν στο μαντρί ή όταν το ΔΗΚΟ ξαναπείσει τους πελάτες του να το προτιμήσουν, η έδρα της Ακροδεξιάς για την Κύπρο είναι μάλλον δεδομένη.
Ανατροπές σε αυτή την εικόνα ίσως να φέρει η ιδιαιτερότητα των φετινών μας εκλογών, η ταυτόχρονη ψηφοφορία για σχολικές εφορείες, κοινότητες, δήμους και περιφέρειες, σε μια άσκηση που θυμίζει ένα εναλλακτικό timeline όπου θα ψηφίζαμε για πολιτειακές βουλές, ομοσπονδιακές κάτω βουλή και γερουσία, και εκ περιτροπής ή σταθερούς προέδρους - αντιπροέδρους και ούτω καθεξής.
Ίσως η κάθοδος στις κάλπες αναλόγως των ιδιαιτεροτήτων κάθε δημοτικής κούρσας να αλλάξει και την προσέλευση και τον χαρακτήρα όσων τελικά θα ψηφίσουν. Και τα μαθηματικά εδώ δεν βγαίνουν τόσο εύκολα και μπακαλίσιμα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτό το παράδοξο περιβάλλον, είναι να ελπίσουμε όση και όποια συζήτηση γίνει για τις ευρωεκλογές να αγγίξει τα όσα εκτυλίσσονται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Όχι λόγω κλισέ για ευρωπαϊκή οικογένεια και άλλα ιδεαλιστικά αφηγήματα που δεν αγγίζουν εύκολα τον κόσμο στην καθημερινότητά του.
Αλλά για να βοηθήσει τον κόσμο που δεν έχει τον χρόνο ή την προδιάθεση να ασχοληθεί τον υπόλοιπο χρόνο, να έχει μια καλύτερη εικόνα του τι σημαίνει μια ευρωπαϊκή είδηση που θα ακούσει κάποια στιγμή τα επόμενα πέντε χρόνια. Και να ξέρει τι μπορεί να κάνει η ευρωβουλή, τι μπορεί να κάνει η Κομισιόν, τι κάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο – και κυρίως τι όχι, και τι αποτελεί ευθύνη της εγχώριας πολιτικής τάξης. Η Κυπριακή Προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε. το πρώτο μισό του 2026 που έχει αρχίσει να προετοιμάζεται είναι μια καλή αφορμή να συζητήσουμε περισσότερο ποιοι είμαστε ως χώρα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο, και να ανοίξει ακόμα λίγο στο μυαλό μας για το τι υπάρχει πέρα από τα σύνορά μας.
