Του Γιώργου Κακούρη
Η Κύπρος απασχόλησε και πάλι τα διεθνή πρακτορεία και τον Τύπο στις Βρυξέλλες. Όχι όμως σε σχέση με τον μηχανισμό για το πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου τον οποίο πρότεινε η Κομισιόν, θεωρήθηκε ανεφάρμοστος ή μη αποτελεσματικός και να εφαρμοζόταν, και εξελίχθηκε σε μια κόντρα μεγάλων διαστάσεων μεταξύ των υπουργών Ενέργειας στο κτήριο του Συμβουλίου της Ε.Ε. την Πέμπτη. Σε αυτό το θέμα άλλωστε η Κύπρος παραμένει παγερά αδιάφορη, πλέοντας στη νιρβάνα του μαζούτ, θεωρώντας πως δεν την επηρεάζει η συζήτηση για μια πηγή ενέργειας την οποία ακόμα δεν έχει στην διάθεσή της. Την Τετάρτη, σε κάποια άλλα από τα δωμάτια του κτηρίου του Συμβουλίου, οι μόνιμοι αντιπρόσωποι της Ε.Ε. κλήθηκαν να εγκρίνουν το πλαφόν που προτείνουν οι G7 για την τιμή του ρωσικού πετρελαίου, το οποίο μεταφέρεται σε τρίτες χώρες μέσω θαλάσσης. Οι Πολωνοί και ορισμένες Βαλτικές χώρες θεώρησαν το όριο των 65 με 70 δολαρίων υπερβολικά υψηλό καθώς αφήνει περιθώριο στη Ρωσία να συνεχίσει να πραγματοποιεί κέρδη.
Κύπρος, Ελλάδα και Μάλτα, χώρες που έχουν τα μεγαλύτερα νηολόγια στην Ευρώπη, θεώρησαν το πλαφόν υπερβολικά χαμηλό, όπως αυτό που ζήτησαν ήταν προσαρμογή των διασφαλίσεων που είχαν συζητήσει όταν εγκρίθηκε το νομικό πλαίσιο της πρότασης. Για να μην μπούμε πολύ στα τεχνικά, η ουσία είναι ότι στις Βρυξέλλες θεωρείται πως η προσέγγιση Κύπρου, Ελλάδας και Μάλτας μπορεί να τύχει επεξεργασίας και αυτό που προέχει να αντιμετωπιστεί είναι η διαφωνία της Πολωνίας και των Βαλτικών, και το ιδιαίτερα χαμηλό πλαφόν που προτείνουν. Από ό,τι φαίνεται, καμία από τις πιο πάνω αντιρρήσεις δεν θεωρείται απροσπέλαστη. Οι διαβουλεύσεις που σε εθνικό επίπεδο γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες μεταξύ υπουργείων, συμφερόντων και οργανισμών, στην Ε.Ε. γίνονται σε κοινή θέα, με τα κράτη μέλη και τους θεσμούς να διαπραγματεύονται κάθε απόφαση μέχρι αηδίας. Και αυτό το γνωρίζουν και οι G7 (κάποιοι από τους οποίους είναι και μέλη της Ε.Ε.).
Με άλλα λόγια, κάποια στιγμή πριν από την 5η Δεκεμβρίου οπότε και εφαρμόζεται το μέτρο, μπορεί να υπάρξει συμφωνία που θα πρέπει να πάρει πράσινο φως και να εφαρμοστεί από τους υπόλοιπους G7, ουσιαστικά τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και την Ιαπωνία. Αυτή τη φορά, η Κύπρος δεν χρεώθηκε τις δυσκολίες στην κατάληξη σε συμφωνία σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ένα μέτρο κατά της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία. Παρ’ όλα αυτά, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις ΗΠΑ δεν έλειψαν κάποιες στερεότυπες αναφορές στον ρόλο της χώρας ως παράγοντα που στις καλύτερες των περιπτώσεων θεωρείται πως προωθεί τα δικά της συμφέροντα ως μικρή χώρα εις βάρος του συνόλου, και στη χειρότερη θεωρείται τσιουράκκι των Ρώσων. Το πρώτο στερεότυπο δεν αξίζει πάντα στην Κύπρο, η οποία αν και κάποτε καταχράται της θέσης της, έχει δικαίωμα να έχει άποψη, αν και μικρή χώρα. Ως εκ τούτου, το πρώτο στερεότυπο καταρρίπτεται, όταν συμπεριφερόμαστε σωστά, ειδικά όταν ο τομέας τον οποίο αφορά το θέμα –ο ναυτιλιακός– είναι τομέας στον οποίο έχουμε κάποιο μεγαλύτερο ρόλο από πολλές χώρες.
Το δεύτερο στερεότυπο θα χρειαστεί καιρό να εξαλειφθεί από τα μυαλά των εταίρων μας, και η ευθύνη για τη δημιουργία του είναι αποκλειστικά δικό μας φταίξιμο, ή τουλάχιστον της πολιτικής μας ηγεσίας. Μου φαίνεται περίεργο να υπερασπίζομαι τη θέση μιας κυπριακής κυβέρνησης που αφορά σε μεγάλο βαθμό συμφέροντα ναυτιλιακών. Ήμαρτον, Παναγία μου. Όμως αν δείχνουν κάτι τα ειρωνικά σχόλια που κυκλοφόρησαν στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης στις ΗΠΑ είναι πως είναι καλύτερο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα. Και πως η πολιτική τάξη που διέσυρε το όνομα της χώρας για πλουτισμό του κύκλου της (πέριξ του Πέρα Πεδί) θα πρέπει να δουλέψει πέντε φορές περισσότερο για να αποδείξει αν και εφόσον δεν είναι πλέον ελέφαντας.
