Του Γιάννη Ιωάννου
Παρά την πολυεπίπεδη κόντρα, όλων εναντίον όλων, για το τι συνέβη στο Κρανς Μοντανά το 2017, μια κόντρα που ξεκίνησε μεταξύ Αναστασιάδη και Αβέρωφ, επεκτάθηκε με τον τέως διαπραγματευτή Μαυρογιάννη και συμπεριέλαβε και την απάντηση την ηγεσία του ΑΚΕΛ -όλα με μια δόση ποίησης η μεγάλη εικόνα στο Κυπριακό διαμορφώνεται με φόντο τον προσεχή Σεπτέμβριο και το περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Η κ. Ολγκίν κινήθηκε διπλωματικά όπως γνωρίζει να κάνει, είδε τους ΥΠΕΞ Ελλάδος και Τουρκίας, έπαιξε ανοικτά με μια επιστολή για να εξηγήσει το όραμα της και πιο προσεκτικά ως προς την ίδια της την έκθεση και το μπαλάκι της πρωτοβουλίας βρίσκεται πλέον ενώπιον του Γενικού Γραμματέα.
Ο κ. Γκουτέρες θα κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλά ως επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών με ένα ζήτημα σαν το Κυπριακό που δεν είναι μόνο άλυτο εδώ και μισό αιώνα αλλά και που έχει παγώσει ως προς κάθε προοπτική συνομιλιών τα τελευταία χρόνια. Πρώτα θα δει αν μπορεί να δει τους δύο ηγέτες και μετά θα εξετάσει αν με αφορμή αυτό μπορεί να προχωρήσει με μια διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό -σαν αυτή που ξανάκανε το 2021 στη Γενεύη.
Το αν θα το πετύχει εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Από την στάση της Τουρκίας, από την στάση μας, από την ίδια την προετοιμασία του ΟΗΕ και του ίδιου του Γενικού Γραμματέα. Το κρίσιμο ραντεβού του Σεπτεμβρίου εξάλλου δεν θα κρίνει αν θα πάμε ή όχι σε συνομιλίες αλλά αν θα έχουμε αποτύχει ή όχι στο δρόμο προς την επιστροφή σε αυτές. Τα Ηνωμένα Έθνη για όσους παρακολουθούν για δεκαετίες το Κυπριακό κινούνται εξάλλου πάντα με αυτή την λογική: Της μη αποτυχίας και της διατήρησης μιας διαδικασίας για χάριν αυτής ακόμη και αν το τέλος της δεν επιφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα: Στη προκείμενη να επιστρέψουμε στο τραπέζι του διαλόγου και δη όπως δηλώνουνε έτοιμοι «από εκεί που μείναμε στο Κρανς Μοντανά».
Προφανώς η κ. Ολγκίν έχει κάνει έτσι και την έκθεσή της αλλά και την διπλωματική της προετοιμασία για να εξασφαλίσει και μια ρευστότητα ως προς το πως θα σχηματοποιηθεί αυτή η διαδικασία επανόδου αλλά και πως ένας τύπος σαν τον Τατάρ -που δεν δέχτηκε να δει τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη κατά την διάρκεια της παρουσίας της Κολομβιανής στη Κύπρο, αυτή την φορά θα το πράξει. Αυτό ωστόσο δεν αναιρεί το γεγονός πως ακόμη και αν οι δύο ηγέτες βρεθούν ενώπιον του κ. Γκουτέρες στη νέα Υόρκη τον προσεχή Σεπτέμβρη θα κληθούν να διαπραγματευτούν. Το τι μένει να διαφανεί από τις κόκκινες γραμμές του καθενός αλλά και από την αντικειμενική δυσκολία του αδιεξόδου επτά χρόνων στο Κυπριακό -πτυχή που έχει ήδη τσιμεντώσει τετελεσμένα.
Η περίοδος από τον Σεπτέμβριο ως το τέλος του χρόνου θα είναι ιδιαίτερα σημαντική. Καθοριστική για το αν τελικά με κάποιο τρόπο θα επανέλθουμε σε κάποιου είδους κινητικότητα στο Κυπριακό ή αν, μαθηματικά, θα οδηγηθούμε σε ένα ιστορικό κλείσιμο.
