Στο στόμα του λύκου

Είναι τρομαχτικό πώς μπορεί να ισοπεδωθεί η προσωπικότητα και η επαγγελματική πορεία ενός ανθρώπου απλά και μόνο γιατί κάποιος αποφασίζει να τον θέσει στο στόχαστρο. Προφανώς και αναφέρομαι στην Επίτροπο Διοικήσεως κ. Μαρία Στυλιανού Λοττίδη και το κάνω μάλιστα με πλήρη επίγνωση πως ακόμα και η άποψη που σκοπεύω να παραθέσω είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη να αντιμετωπισθεί ως μεροληπτική.

Παρ’ όλα αυτά επιμένω: Είναι τρομαχτική η ευκολία με την οποία σκεπτόμενοι άνθρωποι δηλώνουν πανέτοιμοι να πυροδοτήσουν με την πρώτη ευκαιρία τον κανιβαλισμό που υφέρπει αντί να συστήσουν ψυχραιμία και λογική προκειμένου να παραμείνει εστιασμένη η κριτική μας σκέψη στην ουσία. Και ποια είναι η ουσία; Ας εξετάσουμε όλες τις εκδοχές που κυκλοφόρησαν προτού φτάσουμε στην πραγματική. Ουσία σύμφωνα με τον γενικό ελεγκτή, που αρέσκεται συχνά πυκνά να προκαλεί τη δημιουργία λαϊκών δικαστηρίων, είναι οι καταγγελίες που έφτασαν κοντά του και αφορούσαν στο πρόσωπο της Επιτρόπου και που τις διαβίβασε με επιστολή στο Υπουργικό αλλά επειδή το Υπουργικό δεν τις είδε, τις έδωσε μετά σε κάθε βουλευτή της Επιτροπής Θεσμών σε κλειστό φάκελο και βάσει αυτών των κατηγοριών, η Βουλή δεν πρέπει να εγκρίνει, λέει, την απόφαση του Προέδρου για επαναδιορισμό της κ. Λοττίδου, αν πρώτα δεν λάβει την άποψη ανεξάρτητου γνωμοδοτικού συμβουλίου.

Σύμφωνα με κάποιους βουλευτές η ουσία πάει ακόμα παρά πέρα και αφορά στη μη τήρηση των προεκλογικών υποσχέσεων του Προέδρου, ότι θα εισαχθούν ειδικά κριτήρια για τον διορισμό ανεξάρτητων αξιωματούχων και θα δημιουργηθεί και γνωμοδοτικό συμβούλιο και ακόμα τίποτα δεν έγινε και γι’ αυτό ο διορισμός της κ. Λοττίδου, η οποία καμία σχέση δεν έχει με προεκλογικές δεσμεύσεις ή αντιπολιτευτικές εξυπνάδες, πρέπει να τεθεί υπό αμφισβήτηση. Σύμφωνα με άλλους βουλευτές, ουσία είναι ότι ενώπιον της Βουλής δεν ήρθαν τα υπόλοιπα 20 βιογραφικά των υποψηφίων για την εν λόγω θέση, τα οποία θα έπρεπε να μελετήσει η Βουλή προτού αποφασίσει, λες και δουλειά της Βουλής είναι να παριστάνει την επιτροπή αξιολόγησης ή το γνωμοδοτικό συμβούλιο. Και όσο για το «ένορκο σώμα» των σόσιαλ μίντια ουσία είναι μόνο μία και δεν συγχωρούν καμία άλλη ερμηνεία:

Για αυτούς τους «εξοργισμένους» τουιτεράδες και φεϊσμπουκάδες η κ. Λοττίδου είναι η σύζυγος του εκδότη, τελεία και παύλα και μόνο ως η «κυρία του κυρίου» έχει λόγο ύπαρξης και ποσώς δεν τους ενδιαφέρει το πόσο καλά ή όχι έχει υπηρετήσει το αξίωμά της. Στο τέλος της ημέρας όλοι αυτοί που έσπευσαν να μας υποδείξουν ποια είναι η ουσία σε αυτή την υπόθεση, φροντίζοντας να μας υπαγορεύσουν πού να εστιάσουμε, το μόνο που κατάφεραν είναι να συμβάλουν, εσκεμμένα ή μη, στον διασυρμό μιας ικανής Επιτρόπου και μάλιστα με τον χείριστο τρόπο. Υποτιμώντας την προσωπικότητα της και υποβάλλοντας την στην ψυχοφθόρα διαδικασία να πρέπει να αποδείξει τα αυτονόητα. Και κυρίως αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από εκεί που όντως βρίσκεται η πραγματική ουσία:

Στο έργο που η κ. Λοττίδη επέδειξε κατά τη διάρκεια της θητείας της και στην αξιολόγησή του από τα Ηνωμένα Έθνη ως Κατηγορίας Α. Αυτή είναι η πραγματική ουσία, η οποία χάθηκε μέσα στον κυκεώνα του λαϊκισμού και του διασυρμού, σαν βελόνα στο άχυρο. Καλό θα μας κάνει λοιπόν να διερωτηθούμε γιατί αυτό που έπρεπε να είναι πρωτεύον σε σημασία –δηλαδή το έργο και τα προσόντα της κ. Λοττίδου– όχι μόνο γίνεται δευτερεύον αλλά κατρακυλά στον πάτο του πηγαδιού; Και γιατί στο τέλος της ημέρας επιτρέπουμε αυτές τις «ανθρωποφαγίες» αντί να απαξιώνουμε όσους τις υποδαυλίζουν, λαϊκίζοντας εις βάρος αξιωματούχων, οι οποίοι υπηρετούν ήσυχα και με αίσθηση καθήκοντος το αξίωμά τους; Το δε πιο τραγικό ξέρετε ποιο είναι; Πως όλα αυτά που γράφω με την ελπίδα ότι θα εγείρω ένα υγιή προβληματισμό, πριν καν προλάβω να βάλω τελεία, θα έχουν ήδη γίνει τροφή στο στόμα του λύκου…