Το «ξεθόλωμα» του ΔΗΣΥ

Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια για να αποφασίσει ο ΔΗΣΥ να αφαιρέσει την ιδιότητα μέλους από αυτούς που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Τους πήρε δύο χρόνια να λύσουν αυτό το «πολιτικά οξύμωρο», όπως το χαρακτήρισε η πρόεδρος του κόμματος, και το γιατί προφανώς δεν έχει να κάνει με τα περί μη πρόνοιας στο καταστατικό ή νομικών γνωματεύσεων ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο διαδικαστικό κώλυμα που καθόλου δεν πείθει τον σκεπτόμενο πολίτη, ο οποίος παρακολουθεί τα πολλά οξύμωρα (χωρίς εισαγωγικά) που διαδραματίζονται καιρό τώρα, στο εν λόγω κόμμα. Όχι μόνο το αποφάσισαν, λοιπόν, αλλά τώρα που το αποφάσισαν, αποφάσισαν επίσης να το ονοματίσουν αλλιώς. «Δεν πρόκειται για διαγραφή, αλλά για απώλεια της ιδιότητας μέλους», ξεκαθάρισε η κα Δημητρίου, μιλώντας στο Πρωινό Δρομολόγιο, «διευκρινίζοντας πως η διαφορά έγκειται στο ότι δεν πρόκειται για ποινή».

«Ήταν δική τους απόφαση να χάσουν την ιδιότητα μέλους από τη στιγμή που αποδέχτηκαν διορισμό στην κυβέρνηση και εμείς τώρα ερχόμαστε ουσιαστικά να λύσουμε αυτή την πολιτική παραδοξότητα, η οποία θόλωνε τα πολιτικά μηνύματα του κόμματός μας». Αυτά είπε η κα Δημητρίου και με αυτά υποθέτω πως υπονοεί ότι τώρα που επιλύθηκε αυτή η «παραδοξότητα», όλοι τους εκεί στον ΔΗΣΥ που συμφώνησαν και επικρότησαν, θεωρούν ότι θα ξεθολώσει επιτέλους και ο τρόπος που πολιτεύονται, αφού το μοναδικό θόλωμα στον τρόπο που πολιτεύονται τούς το προκαλούσε αυτό το συγκεκριμένο «οξύμωρο» και κανένα άλλο(!). «Ο κόσμος θέλει ειλικρίνεια από όλους», είπε η κα Δημητρίου, «θέλει καθαρές θέσεις, θέλει αποφασιστικότητα και ηγετικότητα για το αύριο».

Και άρα τώρα που λύθηκε το «οξύμωρο» μπορεί ο ΔΗΣΥ να εκπέμψει καθαρά σ’ αυτή τη συχνότητα και να προχωρήσει πεντακάθαρος στο μέλλον χωρίς τα «παράσιτα» της παραδοξότητας. Όταν δε ρωτήθηκε για τα αποτελέσματα του συνεδρίου, η κα Δημητρίου μας είπε πως «έγινε ένα άλμα δημοκρατίας» και πως τώρα «κλείνουν ανοιχτά κεφάλαια, εκσυγχρονίζεται το κόμμα, εμπλουτίζονται τα όργανα αποφάσεων, εισάγεται η ηλεκτρονική ψηφοφορία και γενικά γίνονται τόσες πολλές τομές όσες δεν έχει κάνει κανένας άλλος πολιτικός χώρος». Και αφού τα ακούσει κι αυτά ο νοήμονας πολίτης, ο οποίος προφανώς και δεν ανήκει σ’ αυτούς που ανακουφίζονται στο άκουσμα κενού περιεχομένου λέξεων, αλλά παραμένει καχύποπτος απέναντι στην επικοινωνιακή μέθοδο των «σύγχρονων» πολιτικών να επικαλούνται την «κοινωνία των πολιτών», τον «παλμό της εποχής», την «πολιτική ορθότητα» και μπλα μπλα προκειμένου να πείσουν πως «προχωρούν μπροστά», έρχεται λοιπόν αυτός ο δύσμοιρος πολίτης να διερωτηθεί: Στ’ αλήθεια σοβαρολογούν;

Ή μήπως καλά τους τα γράφει σε ανάρτησή του ο κ. Προδρόμου (το αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τη δική του πολιτική πορεία, είναι άσχετο επί του προκειμένου). Τι τους γράφει; Πως «το κόμμα πλέον δεν παράγει πολιτική που να εμπνέει. Ούτε και προτάσεις που να πείθουν πως η πολιτική κάτι σημαίνει. Και πως μόνο θητείες και διαγραφές είναι ικανοί να συζητούν». Η αλήθεια είναι ότι όποιος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον ΔΗΣΥ δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει ως προς αυτό. Διότι, όταν δεν παράγεις πολιτική που να εμπνέει και που να σημαίνει κάτι –πόσο μάλλον σ’ αυτή την εποχή που επείγεται να αρχίσουν τα πράγματα να σημαίνουν κάτι– τα περί «καθαρότητας», «ξεθολώματος», «δημοκρατικών αλμάτων», «εκσυγχρονισμού», «τομών» και «τόλμης», παραμένουν ανούσιες αοριστολογίες που μοναδική χρησιμότητα έχουν το προσωρινό καμουφλάρισμα της πολιτικής ανεπάρκειας όποιου τις εκφέρει.

Η θλιβερή πραγματικότητα του ΔΗΣΥ εδώ και καιρό καταδεικνύει πως έχει καταντήσει ένα κόμμα που σκουντουφλά, παραπατά και δεν ξέρει πού πηγαίνει. Κι αν πραγματικά ήθελε να «ξεθολώσει» τις πολιτικές του θέσεις και τα μηνύματα, τότε θα έπρεπε όντως να κάνει αυτό που γράφει ο κ. Προδρόμου, δηλαδή «μια άλλου είδους συνέλευση, με ανοιχτά χαρτιά, που να βγάζει οξυγόνο και όχι θητείες, καρεκλοθεσίες, διαγραφές και διάφορα “διοικητικά” τα οποία αφήνουν τους (ήδη επιφυλακτικούς) πολίτες παντελώς αδιάφορους».