Της Ελένης Ξένου
O Πρόεδρος χαρακτήρισε την ημέρα έγκρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο, του δικαιώματος ψήφου στα 17 ως ιστορική μέρα για τη δημοκρατία. Δηλώνοντας πως «έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους νέους και στις νέες μας και θέλει να συμμετέχουν στις αποφάσεις της Πολιτείας». Ο ΔΗΣΥ έσπευσε όχι μόνο να χαιρετίσει αυτή την απόφαση αλλά να διεκδικήσει και την «πατρότητα» της πρότασης, υπενθυμίζοντας πως πρόκειται για «δική τους θέση» που είχε καταθέσει ο κ. Νεοφύτου το ’23, πράγμα που ήρθε να υπερτονίσει και ο ίδιος με ανάρτησή του στο Χ, εκφράζοντας την περηφάνια του που «άνοιξε τον δρόμο μαζί με τον ΔΗΣΥ για την ψήφο από τα 17». Τα λοιπά κόμματα, τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γραφόταν αυτή η στήλη, δεν τοποθετήθηκαν δημόσια, πέραν της ΕΔΕΚ που υποστήριξε την αυτόματη εγγραφή στους καταλόγους, όχι όμως τη μείωση στα 17 και του βουλευτή της ΔΗΠΑ κ. Γιακουμή, που μας γνωστοποίησε πως η ψήφος από τα 17 αποτελούσε και δικό του πάγιο αίτημα. Και κάπως έτσι πέρασε στην ειδησεογραφία η φοβερή αυτή ιδέα χωρίς περαιτέρω προβληματισμούς από τους κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους και δη σε ό,τι αφορά το τι έχουν πράξει οι ίδιοι ώστε να κερδίσουν την κλονισμένη εμπιστοσύνη των νέων που ως επί το πλείστον τους απαξιώνουν.
Απαξίωση που είχε ως αποτέλεσμα (για να μην ξεχνιόμαστε) την εκλογή ενός άσχετου –με την πολιτική– γιουτιούμπερ, ο οποίος τώρα περιφέρεται απτόητος στην Ευρωβουλή. Και που πολύ πιθανόν να συμβεί κάτι παρόμοιο (ή ακόμα πιο επικίνδυνο) σε επόμενες εκλογές, αφού η απραξία ή ανεπάρκεια των κομματαρχών να αρθρώσουν ένα στιβαρό πολιτικό λόγο, να κάνουν μια αυτοκριτική και να επαναπροσδιοριστούν συνεχίζεται ακάθεκτη, γεγονός που καταδεικνύει πως ακόμα δεν έχουν επίγνωση του πόσο χρεοκοπημένοι μοιάζουν στα μάτια των νέων (και όχι μόνο). Με πιο απλά λόγια, από τις ευρωεκλογές και μετά (ας μην πάω και πιο πίσω) όταν το εκλογικό σώμα (συμπεριλαμβανομένων πολλών νέων) γελοιοποίησε τους κομματάρχες, εκλέγοντας έναν Φειδία, οι κομματάρχες τι ακριβώς έκαναν μέχρι σήμερα για να αναιρέσουν την κατρακύλα και να αποτρέψουν τη δημιουργία αυτών των φαινομένων; Πέρα από την περισυλλογή που επικαλούνται όλοι τους, την οποία ακόμα κι αν δεχτούμε ότι κάνουν, τα αποτελέσματά της δεν είναι ορατά στον κόσμο διά γυμνού οφθαλμού, τι άλλο έχουν πράξει, για να αλλάξουν μυαλά δεδομένου ότι τα μηνύματα που λαμβάνουν εδώ και χρόνια είναι πως με τα ίδια μυαλά είναι ανάξιοι εμπιστοσύνης;
Να μιλήσουμε για τον ΔΗΣΥ που πιπιλά ακόμα το παραμύθι της ενότητας, ενώ είναι κατακομματιασμένο και αντί να παραδεχτεί τα λάθη που τον οδήγησαν στη σημερινή του κατάπτωση παριστάνει πως σφύζει από πολιτική υγεία; Να αναφερθούμε στο ΑΚΕΛ που όλο για αναμόρφωση του εαυτού του μιλάει και καμία αναμόρφωση δεν βλέπουμε, αντ’ αυτού ακολουθείται η ίδια στενόμυαλη τακτική πυροδότησης του λαϊκισμού και της τοξικότητας, η οποία πλασάρεται ως σοβαρή αντιπολίτευση; Να μιλήσουμε για τα συγκυβερνώντα κόμματα, τα οποία πληρώνουν σήμερα τον οπορτουνισμό τους, όταν έσπευδαν να γαντζωθούν στη δημοφιλία του κ. Χριστουδουλίδη, προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά και τώρα κατάντησαν χωρίς λόγο και ρόλο και ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας; Ή τέλος να αναφερθούμε στους κυβερνώντες, που κάνουν δύο βήματα μπροστά και ένα πίσω λες και πάσχουν από κάποιο αυτοκαταστροφικό σύνδρομο το οποίο τους ωθεί να ανεβάζουν τον πήχη που δεν μπορούν να φτάσουν; Ας μας εξηγήσουν λοιπόν όλοι αυτοί γιατί χαίρονται τόσο πολύ που θα εγκρίνουν το δικαίωμα ψήφου από τα 17, χαρακτηρίζοντας μάλιστα τη μέρα αυτή ως ιστορική.
Ιστορική θα ήταν αν έκαναν μια προσπάθεια να πείσουν έμπρακτα τους νέους μας ότι αξίζουν της εμπιστοσύνης τους, διαφορετικά εκείνο που θα συμβεί είναι να προκύψουν (με τις ευλογίες τους και πάλι) φαινόμενα τύπου Φειδία ή κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο… Και τότε να δω ποιος θα χαίρεται και ποιος θα μιλάει για δημοκρατίες!
