Της Ελένης Ξένου
Προφανώς και πρέπει να γίνει έρευνα για το θέμα των αερόσακων Τακάτα και γενικά των ανακλήσεων. Ενδελεχής και εξονυχιστική μάλιστα. Και όχι απλώς να εξαχθεί ένα πόρισμα που θα καταλήξει σε κάποιο συρτάρι (όπως συνήθως). Αλλά να αποδοθούν ευθύνες. Ποινικές και άλλες. Διότι αυτό το μέγα σκάνδαλο καταδεικνύει αφενός τη χρόνια ανεπάρκεια του κράτους να προστατέψει τους πολίτες του και αφετέρου αποδεικνύει πως αυτή η ανεπάρκεια είναι ικανή να τους σκοτώσει. Επιπλέον, φανερώνει την κυρίαρχη νοοτροπία της κρατικής μηχανής, που προκειμένου να μην ξεβολευτούν τα βολεμένα, μπαίνουν κάτω από το χαλί προβλήματα που βάζουν σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Οι ανακλήσεις λόγω Τακάτα άρχισαν διεθνώς από το 2008. Δεκαεπτά χρόνια πριν. Δεν το πήρε χαμπάρι κανείς από τους αρμόδιους; Κάποιος στο Τμήμα Οδικών Μεταφορών; Κάποιος από τους εισαγωγείς ή αντιπροσώπους; Κάποιος βουλευτής, υπουργός, διευθυντής υπουργείου, απλός λειτουργός, κάποιος τέλος πάντων; Εκατομμύρια αυτοκινήτων ανακλήθηκαν στο παγκόσμιο και εδώ οι αρμόδιοι αγρόν ηγόρασαν; Ερμητικά και «εγκληματικά» κλεισμένοι στον μικρόκοσμό τους; Από το 2010 μέχρι σήμερα –αυτό το είπε ο ίδιος ο κ. Βαφεάδης– δεν ρυθμίστηκαν ποτέ οι ανακλήσεις των αυτοκινήτων που εισάγονται από τρίτες χώρες. Βασικά τίποτα δεν έγινε. Καμία δράση, καμία ενημέρωση, καμία ρύθμιση.
Και μετά ήρθε το 2018 όπου εκδόθηκε η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία… και πάλι τίποτα δεν έγινε. «Δεν λήφθηκαν καν τα κατάλληλα μέτρα για να καταρτισθεί έστω αλυσίδα ενημέρωσης των ιδιοκτητών οχημάτων», είπε ο κ. Λετυμπιώτης. Παρέμειναν άπαντες εγκληματικά αδρανείς. Αποτέλεσμα; Το 2023 οι ελαττωματικοί αερόσακοι σκοτώνουν τον Κυριάκο Όξινο. Η κατασκευάστρια εταιρεία του αυτοκινήτου του, από το 2022 είχε γνωστοποιήσει ότι τρία μοντέλα της (σ’ αυτά και εκείνο που οδηγούσε ο Κυριάκος) έπρεπε να ακινητοποιηθούν. Εδώ γιατί κανείς από την αλυσίδα των εμπλεκομένων δεν το ήξερε; Γιατί δεν μίλησαν οι εδώ αντιπρόσωποι της εταιρείας; Γιατί δεν κινητοποίησαν το κράτος να λάβει μέτρα; Γιατί κανένας δεν έπραξε τίποτα;
Ο Κυριάκος δεν πέθανε εξαιτίας των ελαττωματικών αερόσακων. Πέθανε εξαιτίας της αδιαφορίας και της ανικανότητας του κράτους να λειτουργήσει με πρώτη του έγνοια τον πολίτη. Μετά τον θάνατο του Κυριάκου, και μόνο χάρη στον αγώνα που έκανε η μητέρα του, κινητοποιήθηκε μια ομάδα βουλευτών και δημοσιογράφων και ανακίνησε το θέμα. Και πάλι όμως δεν τέθηκαν σε λειτουργία οι σωστοί μηχανισμοί ώστε να υπάρξει επαρκής ενημέρωση και εντοπισμός των ελλαττωματικών οχημάτων, με αποτέλεσμα ακόμα ένας άνθρωπος να χάσει τη ζωή του, η νεαρή Στυλιανή.
Και αν αυτά τα δύο παιδιά δεν πέθαιναν, το πιο πιθανόν είναι πως θα συνεχιζόταν ακόμα η απραξία των υπευθυνο-ανεύθυνων. Και γι’ αυτό ακριβώς, το σκάνδαλο με τους Τακάτα (και γενικά με τις ανακλήσεις), πρέπει να ταράξει συθέμελα τον κρατικό μηχανισμό ώστε να καταρρεύσει κάθε σαθρή διαδικασία, νοοτροπία, δυσλειτουργία κ.ο.κ. και να χτιστεί επιτέλους από την αρχή μια κρατική μηχανή που να είναι σε θέση να κάνει καλά τη δουλειά της. Από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο λειτουργό. Τόσο ριζικά. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι ο τωρινός υπουργός τα βρήκε βουνό χωρίς να ευθύνεται, αυτό δεν τον καθιστά, όπως ούτε το ΤΟΜ ή τους λοιπούς εμπλεκόμενους, άξιο τυφλής εμπιστοσύνης. Διότι εδώ που φτάσαμε, σ’ αυτό το μπάχαλο, τίποτα χρήσιμο δεν προτάθηκε ως λύση (μόνο κακόγουστο ανέκδοτο είναι η λύση της δωρεάν μετακίνησης με λεωφορείο) που να διευκολύνει πραγματικά τον ταλαίπωρο πολίτη, ο οποίος είναι ο μόνος που δεν ευθύνεται και ο μόνος που κινδυνεύει πραγματικά. Αντιθέτως, ο πολίτης πρέπει να υποστεί όλες τις συνέπειες της απαράδεκτης κρατικής ολιγωρίας (και αναισθησίας) που κράτησε σχεδόν μια εικοσαετία. Κι αν μέσα σ’ αυτούς τους οκτώ μήνες συμβεί ακόμα ένα θανατηφόρο, με ένα από τα οχήματα που οι αρμόδιοι θεώρησαν πως δεν ανήκει στη λίστα άμεσης ακινητοποίησης, αυτός ο έρμος ο πολίτης, το μόνο που θα ακούσει θα είναι ακόμα ένα… συγγνώμη!
