Απομακρυσμένη πιθανότητα

«Δεν έγιναν λάθη σε πολιτικές, έγιναν λάθη σε συμπεριφορές και επιλογές, κι αυτά διορθώθηκαν αμέσως», είπε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας απαντώντας σε σχετική ερώτηση του συνάδελφου Σταύρου Κυπριανού, στο πλαίσιο της διακαναλικής. Εξήγησε, δε, πως αυτό που εννοεί είναι ότι τα λάθη τα οποία έγιναν τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του δεν ήταν λάθη που έβλαψαν τον κυπριακό λαό, και δήλωσε μάλιστα περήφανος γι’ αυτό. Με άλλα λόγια, παραδέχτηκε ότι έγιναν λάθη αλλά ευτυχώς αυτά τα λάθη δεν ήταν λάθη σε πολιτικές και δεν ζήμιωσαν τον κόσμο. Μια παραδοχή που αναπόφευκτα οδηγεί τον κάθε σκεπτόμενο πολίτη στην εύλογη, θεωρώ, απορία: Βάσει ποιου σκεπτικού ένας πρόεδρος, νέος και υποσχόμενος, με όραμα και ευρυγώνια αντίληψη δηλώνει περήφανος επειδή τον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του τα λάθη που έγιναν δεν ήταν από κείνα που πλήττουν την κοινωνία και βλάφτουν τους πολίτες; Υπήρχε δηλαδή περίπτωση να ήταν;

Θα μπορούσε ένας πρόεδρος που ψηφίστηκε ακριβώς επειδή δεν έμοιαζε με όλους εκείνους που μέχρι τώρα ζήμιωναν τους πολίτες (ηθελημένα και μη), να έκανε στον πρώτο χρόνο της διακυβέρνησής του τόσο τραγικά λάθη σε πολιτικές και δη από εκείνα που είναι ικανά να πλήξουν την κοινωνία και τους πολίτες που επένδυσαν σ’ αυτόν; Και κατ’ επέκταση, είναι λόγος να αισθανθεί περήφανος επειδή δεν έγιναν τέτοιου είδους ζημιογόνα λάθη; Δεύτερο ερώτημα: Πώς γίνεται ένας πρόεδρος, νέος, με όραμα και ανοιχτούς ορίζοντες, ο οποίος –επαναλαμβάνω– μοιάζει να διαφέρει από τους προηγούμενους, να πιστεύει πως τα πολιτικά λάθη σε συμπεριφορές και επιλογές είναι κάτι ξέχωρο από την άσκηση πολιτικής και από τις πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν στη χάραξη πολιτικών; Δεν είναι οι συμπεριφορές και οι επιλογές δείγμα πολιτικής κουλτούρας; Δεν είναι ενδείξεις ή και αποδείξεις ενός κάποιου πολιτικού ήθους ή μιας κάποιας νοοτροπίας;

Και αν το ήθος, η κουλτούρα και η νοοτροπία του πολιτικού αποτελούν ουσιώδη συστατικά της πολιτικής του αντίληψης και δράσης, τότε πώς γίνεται να θεωρούνται ξέχωρα από την άσκηση πολιτικής; Από την άλλη, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι οι συμπεριφορές και οι επιλογές μπορούν να ξεχωρίσουν από την άσκηση πολιτικής, τότε γιατί η κυβέρνηση προωθεί θεσμικές μεταρρυθμίσεις που να διασφαλίζουν τη μη διάπραξη λαθών σε συμπεριφορές και επιλογές; Αυτό δήλωσε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πως «οι θεσμικές μεταρρυθμίσεις αποτελούν βασική συνιστώσα της δικής του διακυβέρνησης, ακριβώς για να μη γίνονται τέτοιου είδους λάθη (συμπεριφορών και επιλογών)». Χαρακτηριστικά είπε πως «Γι’ αυτό προχώρησαν με τον κώδικα συμπεριφοράς των υπουργών, το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο και με τη νομοθεσία σε σχέση με τους συμβούλους αλλά και πολλές άλλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση αναγνωρίζοντας τα λάθη που έγιναν». Και παρόλα αυτά, πιστεύει πως τα εν λόγω λάθη, τα οποία χρήζουν θεσμικών αλλαγών ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν θα συμβαίνουν, παραμένουν αβλαβή για την κοινωνία. Και αν εξαιτίας αυτών των λαθών η κοινωνία αισθανθεί απογοήτευση ή ακόμα και διάψευση των προσδοκιών της, σύμφωνα με τον πρόεδρο δεν συντρέχει κανένας λόγος, διότι πηγάζουν από λάθη που δεν αφορούν σε πολιτικές, και ως τέτοια δεν απογοητεύουν ή και διαψεύδουν τις προσδοκίες του πολίτη.

Με πιο απλά λόγια, ο πολίτης δεν πρέπει να δώσει σημασία σ’ αυτού του είδους τα λάθη, αφού δεν αφορούν σε πολιτικές αλλά είναι λάθη σε συμπεριφορές και επιλογές, και να συνεχίσει να κρατά των πήχη των προσδοκιών του ψηλά, διότι επί της ουσίας δεν τρέχει ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Ο πρόεδρος, άλλωστε, δήλωσε πως «χαίρεται που ο κόσμος περιμένει πολλά από εκείνον και τη διακυβέρνησή του και δη σε τόσο δύσκολες εποχές όπως αυτές που διανύουμε». Το ενδεχόμενο ο κόσμος, ακριβώς επειδή οι εποχές είναι δύσκολες, εκτός από πολιτικές να αναμένει και συμπεριφορές οι οποίες συμβαδίζουν με αυτές τις υψηλών προσδοκιών πολιτικές, αντιμετωπίζεται ως… απομακρυσμένη πιθανότητα.