Το «κάδρο» μίλησε

Γράφτηκαν πολλά για τον Νίκο Χριστοδουλίδη, αλλά η πιο πρωτότυπη ατάκα ανήκει πιστεύω στον Σταύρο Μαλά. Ομολογώ ότι δεν του το είχα, αλλά νά που σύμφωνα με δήλωσή του είχε πει προ καιρού στον τέως ΥΠΕΞ: «Είσαι ένα καλό κάδρο πάνω στον τοίχο που ούτε κινείται ούτε μιλά. Δεξιά από το κάδρο είναι ένας πολιτικός αντίπαλός σου και αριστερά μια τρύπα...». Ο πολιτικός αντίπαλος στα δεξιά παραμένει προς το παρόν ακλόνητος στις επάλξεις. Αυτό που άλλαξε είναι η κάλυψη της τρύπας στ’ αριστερά με την απόφαση του ΑΚΕΛ για τον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Και το ότι φυσικά το «κάδρο» μίλησε επιτέλους, έστω με μαγνητοσκοπημένο μήνυμα μέσω του ΥοuTube.

Τι είδαμε και κυρίως τι ακούσαμε το πρωί της περασμένης Πέμπτης; Είδαμε ένα φροντισμένο φιλμάκι με εμφανή την αγωνία των δημιουργών του να μην αφεθεί τίποτε στην τύχη. Από την ηλικιακή διαστρωμάτωση του κοινού (με έμφαση στις νέες ηλικίες), τις έμμεσες συναισθηματικές νύξεις (την έγκυο που χάιδευε την κοιλιά της) και τη χρωματική παλέτα (με το μπλε χρώμα να κυριαρχεί), μέχρι το εξαντλητικά προβαρισμένο body language του υποψηφίου και τις προσεκτικά επιλεγμένες λέξεις - κλειδιά στην ομιλία του (όραμα, διχαστικά διλήμματα, άγονες αντιπαραθέσεις, ανοχή, δύναμη κ.λπ.). Ένα επικοινωνιακό «πακέτο» υπερβολικά λειασμένο, ατσαλάκωτο και χωρίς αιχμές. Θεωρώ τον Νίκο Χριστοδουλίδη χαρισματικό πολιτικό, με την έννοια ότι γίνεται αβίαστα συμπαθής στον συνομιλητή του. Αν δεν ήταν τόσο σφιγμένος, προσπαθώντας να φαίνεται αψεγάδιαστος, θα ήταν πιστεύω ακόμα πιο αποτελεσματικός σε σχέση με το μήνυμα που ήθελε να περάσει στους εν δυνάμει ψηφοφόρους του. Αυτά όμως αφορούν αποκλειστικά στην εικόνα, για την οποία βεβαίως ισχύει το γνωστό «περί γούστου και ορέξεως κολοκυθόπιτα».

Εκείνο που έχει αξία να αναλύσουμε είναι το περιεχόμενο της μακροσκελούς εξαγγελίας της υποψηφιότητάς του. Μια πολύ καλά δουλεμένη ομιλία, η οποία όμως ισορροπούσε σε μια πολιτική αμφισημία: η δύναμή της ήταν ταυτόχρονα και η αδυναμία της. Ποιος μπορεί αλήθεια να διαφωνήσει με ένα μανιφέστο – ευχολόγιο; Τη νέα Κύπρο που οραματίζεται ο Νίκος Χριστοδουλίδης τη θέλει η εκπληκτική πλειονότητα των Κυπρίων ψηφοφόρων. Ποιος δεν θέλει ν’ ακούσει για συναίνεση, για συνεργασία, για υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών, για συμμετοχική δημοκρατία και για αξιοποίηση όλων ανεξαιρέτως των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου; Ιδιαίτερα όταν τα λέει αυτά ένας καλοβαλμένος, εξαιρετικά συμπαθής πολιτικός, ο οποίος διευκρινίζει μάλιστα πως δεν θέλει να γίνει κομματάρχης (προς ανακούφιση του Νικόλα υποθέτουμε αλλά και των συναγερμικών ψηφοφόρων). Την ίδια ώρα, όμως, εύλογα αναρωτιέται κανείς το εξής απλό: Εάν αυτός ο κόσμος ήταν τόσο εύκολο να μοιάζει αγγελικά πλασμένος, γιατί δεν το επιχείρησαν και άλλοι προηγουμένως; Γιατί προφανώς η πολιτική δεν είναι ευχολόγια, αλλά αποφάσεις. Είναι θέσεις και αντιθέσεις. Είναι τομές και συγκρούσεις. Ο τόπος λοιπόν δεν θα κυβερνηθεί με καλογραμμένα διαγγέλματα, αλλά με πολιτική βούληση για τη διαχείριση των κατ’ εξοχήν «δύσκολων» θεμάτων.

Για τα δύσκολα θέματα δεν μίλησε ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Μάλλον γιατί δεν ήθελε να δυσαρεστήσει κανένα. Ούτε τον μέχρι χθες πολιτικό του προϊστάμενο, ούτε τους συναγερμικούς που τον στηρίζουν κι ούτε τα κόμματα του Κέντρου εν αναμονή της στήριξής τους. Είναι εύκολο και εν πολλοίς ανέξοδο να μιλάμε για το αύριο. Τι γίνεται όμως με το σήμερα; Αν θες να αλλάξεις τη σημερινή ζοφερή κατάσταση πρέπει να κατονομάσεις τι δεν σου αρέσει και σε τι διαφοροποιείσαι. Θεσμική διαφθορά, εμπόριο διαβατηρίων, κομματοκρατία, αναξιοκρατία. Αυτά είναι μερικά μόνο, διόλου θεωρητικά παραδείγματα.

Στο διά ταύτα: Κατανοητή η εκτίμηση που αισθάνεται ο τέως υπουργός Εξωτερικών για τον Νίκο Αναστασιάδη. Κατανοητή και η συναισθηματική σχέση του με τον Δημοκρατικό Συναγερμό. Τώρα όμως που μπήκε επίσημα στην κούρσα των εκλογών, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει εάν η υποψηφιότητά του αποτελεί συνέχεια της διακυβέρνησης των δέκα τελευταίων χρόνων. Στην επόμενη παρέμβασή του, ας μιλήσει για τη διαφθορά. Θα είναι μια καλή άσκηση «επί του εδάφους», για ένα νέο άνθρωπο που διεκδικεί τα ηνία ενός κράτους με ηθικά ελλείμματα και λαβωμένη διεθνή εικόνα.