Του Σταύρου Χριστοδούλου
«Το Δωμάτιο της Εξουσίας είναι το δωμάτιο των εξαπατημένων ονειροπόλων. Είναι δύσκολο να είσαι σε θέση να βλέπεις αυτό που πίστευες σαν την καλύτερη λύση, να γίνεται το μεγαλύτερο πρόβλημά σου». Αυτό ανάμεσα σε άλλα είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον Θανάση Λάλα σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση. Μιλώντας δε για τα μυστικά που κρύβονται πίσω από τις κλειστές πόρτες του, υπήρξε αφοπλιστικός: «Αν ομολογούντο, θα μας απορρύθμιζαν, θα επηρέαζαν τη σκέψη και τη στάση των άλλων απέναντί μας. Είναι η ντροπή μας, οι μικρότητές μας, οι ενοχές μας, οι φόβοι μας, τα ανεξήγητα που μας εξηγούν πιο ολοκληρωμένα σαν προσωπικότητες! Μην ξεχνάτε ότι είμαστε κι αυτά που αγνοούν οι άνθρωποι για μας, είμαστε το σκοτάδι μας. Η όποια λάμψη μας μεγεθύνεται από το σκοτάδι μας». Βαθιά φιλοσοφημένη σκέψη, από ένα πρόσωπο που άφησε το αποτύπωμά του στη σύγχρονη ελληνική πολιτική Ιστορία.
Αναρωτιέμαι αλήθεια, τι θα έλεγε ένας πολιτικός όπως ο ιστορικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ σήμερα, εάν έβλεπε τα παράθυρα και τις πόρτες του δωματίου της εξουσίας να χάσκουν ορθάνοιχτα. Αυτή την αίσθηση είχα πάντως παρακολουθώντας το βίντεο της συνάντησης Ντόναλντ Τραμπ και Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο Οβάλ Γραφείο, παρουσία του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς. Ο οποίος, καταργώντας κάθε κανόνα διεθνούς διπλωματίας ή απλώς ευπρέπειας, κατηγόρησε τον Ουκρανό πρόεδρο για αχαριστία απέναντι στην αμερικάνικη γενναιοδωρία, ρωτώντας τον ευθέως: «Έχετε πει έστω και μία φορά ευχαριστώ κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης;». Όσα απίστευτα έγιναν μπροστά στις κάμερες συνιστούν ένα πρωτοφανές πολιτικό μπούλινγκ. Αυτό που ο σχολιαστής του τηλεοπτικού δικτύου Rossiya24 χαρακτήρισε ως «δημόσιο μαστίγωμα». Ο δε Τραμπ, με τον κυνισμό που τον διακρίνει, έβαλε την τελευταία πινελιά απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους: «Αυτό είναι πολύ καλή τηλεόραση», είπε.
Κακή τηλεόραση ή όχι το μόνο σίγουρο είναι πως ό,τι παρακολούθησε εμβρόντητη η υφήλιος ήταν πολιτική. Τρέχουσα πολιτική, στον άναρχο κόσμο που εγκαινίασε με τυμπανοκρουσίες ο Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά είναι και κάτι παραπάνω από αυτό: η συνειδητοποίηση ότι γυρίσαμε οριστικά σελίδα. Γιατί αυτό που παρακολουθήσαμε είναι Ιστορία. Όσο ακραίο κι αν ακουστεί, πρόκειται για τη νέα Γιάλτα, με τον Τραμπ απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού να χαράσσει τα σύνορα του νέου κόσμου. Δεν είναι μόνο η Ουκρανία, όπου ειρήσθω εν παρόδω μαθαίνουμε ότι οι ΗΠΑ μεθοδεύουν το ξήλωμα Ζελένκσι συζητώντας με τη Γιούλια Τιμοσένκο και μέλη του κόμματος του πρώην προέδρου Πετρό Ποροσένκο. Είναι και ο Κόλπος του Μεξικού, είναι και η Γροιλανδία, είναι ενδεχομένως και άλλα στην ατζέντα που δεν αποκαλύφθηκαν ακόμη. Να παρακαλούμε να μη στραφεί προς την Ανατολική Μεσόγειο, γιατί δεν θα είναι καθόλου απίθανο το σενάριο μιας «αγοραπωλησίας» εν είδει σχεδίου λύσης του Κυπριακού.
Μετά απ’ όλα αυτά, η αποστροφή του Ανδρέα Παπανδρέου «είμαστε το σκοτάδι μας» ακούγεται τουλάχιστο ρομαντική. Γιατί τώρα πια το σκοτάδι δεν είναι μια εσωτερική υπόθεση των ενοίκων του δωματίου της εξουσίας. Ο Ντόναλντ Τραμπ, αφού άνοιξε διάπλατα πόρτες και παράθυρα εκθέτοντας σε κοινή θέα αυτό που επί αιώνες καλυπτόταν πίσω από μυστήριο, έριξε το σύνθημα στην αρένα: όλα στο φως. Ας μη μείνει τίποτε κρυφό – ούτε λόγια, ούτε απειλές, τίποτε. Ποντάροντας μάλλον στο προφανές: ότι οι μάζες των κοινωνικών δικτύων είναι τόσο αποχαυνωμένες και τόσο τυφλωμένες από θυμό που θα το χάψουν: Πως αυτό που βλέπουμε, αυτό είναι. Πως όσα συμβαίνουν στο δωμάτιο της εξουσίας αποτελούν μέρος του πραγματικού κόσμου όπου όλα λύνονται με λεφτά και ισχύ. Ας ελπίσουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι είναι αρκετά υποψιασμένοι ώστε να μην αναλάβουν ρόλους κομπάρσων στο καουμπόικο b -movie της διακυβέρνησης Τραμπ. Ο αντιπρόεδρός του άλλωστε ήταν σαφής, ενώ κουνούσε επιτιμητικά το δάχτυλο στην Ε.Ε.: «Υπάρχει ένας νέος σερίφης στην πόλη».
Υγ. Ο τίτλος αποτελεί παράφραση του βιβλίου του Θανάση Λάλα «Ψίθυροι από το δωμάτιο της εξουσίας» - Ανδρέας Παπανδρέου: «Δεν μετανιώνω για ό,τι κι αν έζησα, γι’ αυτό αποφασίζω να σ’ τα διηγηθώ» (Εκδόσεις Αρμός).
