Δεν είναι τρελό;

Το ερώτημα, αν και ρητορικό, το έθεσε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του πιο εκκωφαντικού comeback στην ιστορία της αμερικανικής πολιτικής. «Γράψαμε ιστορία για κάποιο λόγο σήμερα το βράδυ. Δείτε τι συνέβη! Δεν είναι τρελό;» είπε ο Ντόναλντ Τραμπ απευθυνόμενος προς τους οπαδούς του. Υπάρχουν άλλες λέξεις, πολύ πιο ευθύβολες από την «τρέλα», για να περιγράψουν αυτό που συνέβη την περασμένη Τρίτη. Απαράδεκτο ίσως, ανησυχητικό ναι, φοβητσιάρικο ενδεχομένως. Τρελό όμως όχι.

Η στροφή άλλωστε προς την Ακροδεξιά δεν χαρακτηρίζει μόνο την αμερικανική κοινωνία. Το είδαμε να συμβαίνει στην Ουγγαρία με τον Βίκτορ Όρμπαν, στην Αργεντινή με τον Χαβιέρ Μιλέι και στην Αυστρία με τον Χέρμπερτ Κικλ. Αλλά και στην Ιταλία, με τη μακρά δημοκρατική παράδοση, επικράτησε η Τζόρτζια Μελόνι, ενώ προ των πυλών βρέθηκε η Μαρί Λεπέν στη Γαλλία. Το ακροδεξιό γαϊτανάκι ξεδιπλώνεται και σε μια σειρά άλλες χώρες – Ολλανδία, Φινλανδία, Σλοβακία, Κροατία– διαμορφώνοντας μια στροφή της Ευρώπης προς τον ακραίο συντηρητισμό.

Δεν πρόκειται για αμερικανικό «προνόμιο» λοιπόν. Αυτό που κάνει τις αμερικανικές εκλογές να ξεχωρίζουν είναι: Πρώτον η επιδραστικότητα των ΗΠΑ στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και δεύτερον η ιδιοσυγκρασιακή (για να το θέσω όσο πιο κομψά γίνεται) προσωπικότητα του Ντόναλντ Τραμπ. Το εμβληματικό περιοδικό The Rolling Stone έκανε την ανατομία του εκλογικού αποτελέσματος με χειρουργική ακρίβεια: «Ο Ντόναλντ Τραμπ –ο δύο φορές παραπεμφθείς πρώην πρόεδρος, πραξικοπηματίας της 6ης Ιανουαρίου, καταδικασμένος εγκληματίας, κατηγορούμενος για σεξουαλική κακοποίηση και άνθρωπος που κακοδιαχειρίστηκε την οικονομική κατάρρευση του 2020 και την καταστροφή του κορωνοϊού που σκότωσε περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε αυτή τη χώρα– έπεισε τους Αμερικανούς ψηφοφόρους να του δώσουν άλλη μια θητεία στον Λευκό Οίκο». Όσοι αναρωτιούνται δε για τα «γιατί», πέρα από την αυταπόδεικτη αποτυχία της Χάρις να πείσει για κρίσιμα ζητήματα όπως η οικονομία και η μετανάστευση, τα εκλογικά στοιχεία δίνουν τις απαντήσεις. Τον Τραμπ ψήφισε η «λευκή Αμερική», άντρες κυρίως, χωρίς να υποτιμούμε τη διεισδυτικότητά του στη γυναικεία ψήφο. Το πιο ενδιαφέρον είναι φυσικά η συντριπτική υπεροχή του στα μεσαία και χαμηλά στρώματα, παρότι υποστηριζόταν από την ελίτ του αμερικάνικου κεφαλαίου όπως ο Έλον Μασκ. Το γεγονός δε ότι απέσπασε ένα σημαντικό ποσοστό από την κοινότητα των Λατίνων, παρά τη ρατσιστική του ρητορική, δείχνει τις μεγάλες κοινωνικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί ενόψει του «εξωτερικού κινδύνου» των μεταναστών. Τα καμπανάκια πάντως κτύπησαν δυνατά, το θέμα πλέον είναι ποιοι τα ακούν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ, μας αφορά πολύ περισσότερο από όσο θα θέλαμε.

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ: Αξίζει τον κόπο να διατρέξουμε τις δηλώσεις Κυπρίων και Ελλαδιτών υποστηρικτών του Ντόναλντ Τραμπ, ως μια πρόγευση του «εφαρμοσμένου Τραμπισμού» στα μέρη μας: Μάριος Πελεκάνος, εκπρόσωπος Τύπου ΕΛΑΜ - «Διερωτώνται κάποιοι γιατί κέρδισε ο Τραμπ. Ο κόσμος αλλάζει (ξανά). Επιστρέφει στην κοινή λογική». Θάνος Πλεύρης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Νέας Δημοκρατίας - «Συγχαρητήρια στον Ντόναλντ Τραμπ για τη μεγάλη του νίκη. Οι πολίτες στις ΗΠΑ ψήφισαν μεταξύ άλλων με γνώμονα την οικονομία και κατά της λαθρομετανάστευσης αλλά και της woke ατζέντας». Χριστόφορος Τορναρίτης, επίδοξος κομματάρχης - «Επιτέλους έλαμψε και λίγο φως στον πλανήτη, μετά από τόση wokeμ@@@κία που τους δέρνει». Φαήλος Κρανιδιώτης, δικηγόρος και πολιτικός με εθνικιστικές περγαμηνές - «Εσείς που μοιρολογάτε για τη νίκη Τραμπ, λες και ζείτε στη Νέα Υόρκη και θα στερηθείτε τη δυνατότητα “φυλομετάβασης”, κάντε ένα κρύο ντους. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η σταθερότητα της συμμαχικής μας σχέσης και η προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων». Ηλίας Κασιδιάρης, φυλακισμένος Χρυσαυγίτης - «Πριν από 4 μήνες είχα προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια τη σαρωτική νίκη Τραμπ, που εκφράζει τη βούληση ολόκληρου του πολιτισμένου κόσμου για ειρήνη, ανάπτυξη και ευημερία». Χρίστος Ρότσας, πρώην βουλευτής ΔΗΣΥ - «Some people don’t get it! Είναι για αυτούς ακριβώς τους λόγους που εξέλεξε ο αμερικανικός λαός τον Τραμπ! Για να αλλάξει το ψεύτικο το προσποιητό με το αυθεντικό, κάτι που οι ηθοποιοί βέβαια απορρίπτουν!».