Του Σταύρου Χριστοδούλου
Το μπαλάκι των δηλώσεων άλλαζε χέρια επί μία εβδομάδα στο γήπεδο του ΔΗΣΥ: Ο Νίκος Χριστοδουλίδης στον Σταύρο Κυπριανού, ο Αβέρωφ Νεοφύτου στη Μαρίνα Οικονομίδου και ο Νίκος Αναστασιάδης στον Χρύσανθο Τσουρούλλη. Συνεντεύξεις που συζητήθηκαν και σηματοδότησαν την πολιτική είδηση της εβδομάδας: τη δυναμική επανεμφάνιση των τέως του Δημοκρατικού Συναγερμού στο πολιτικό προσκήνιο. Απολαύστε υπεύθυνα… Ο (παλιός) Νίκος για τον (νεότερο) Νίκο: «Μια πατρική συμβουλή που θα ήθελα απλά να δώσω είναι ότι όταν ο λαός σου δίδει την εντολή, δεν σου λέει να αναθέσεις τη διακυβέρνηση εις τη Δημόσια Υπηρεσία». O (νεότερος) Νίκος για τους παλιούς (γενικώς): «Η προηγούμενη ηγεσία επέλεξε να υποστηρίξει τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ. Δεν μιλώ για την Αννίτα Δημητρίου, με την οποία έχω μια πολύ καλή σχέση…». Ο Αβέρωφ για τον (νεότερο) Νίκο: «Μαθήματα παραταξιακού πατριωτισμού από έναν αποστάτη και από έναν που τέθηκε απέναντι από την ιστορική παράταξη τού Δημοκρατικού Συναγερμού δεν δεχόμαστε».
Η επαναπροσέγγιση βεβαίως των Αναστασιάδη και Αβέρωφ τροφοδοτεί εδώ και καιρό το παραπολιτικό ρεπορτάζ. Το καινούργιο στοιχείο ήταν η επιβεβαίωση του παρασκηνίου από τον τέως πρόεδρο της Δημοκρατίας: «Πρόσφατα συναντηθήκαμε και είπαμε ν’ αφήσουμε στο παρελθόν πικρίες, ανοησίες κι οτιδήποτε ελέχθη που μπορεί να πλήγωσε». Με επουλωμένες τις πληγές (sic) τους λοιπόν, βγήκαν μπροστά και έδειξαν προς αυτόν που κατάφερε να τους ενώσει: τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Στον οποίο χρεώνουν, ο μεν Αναστασιάδης αγνωμοσύνη, ο δε Αβέρωφ πολιτικό αμοραλισμό. Ο δεύτερος μάλιστα δεν παρέστη στον καφέ μετά το μνημόσυνο του Γλαύκου Κληρίδη, καθώς θεώρησε προφανώς την παρουσία του Νίκου Χριστοδουλίδη στα κεντρικά γραφεία του κόμματος κόκκινο πανί. Όχι μόνο ο Αβέρωφ, αλλά όλοι οι υποστηρικτές της σκληρής γραμμής έναντι της κυβέρνησης. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το αίτημα του Φαίδωνα Φαίδωνος για διαγραφή των συναγερμικών υπουργών και την απόφαση του Πολιτικού Γραφείου που τοποθετήθηκε αρνητικά.
Πόσο τυχαίες είναι αλήθεια όλες αυτές οι συμπτώσεις; Οι αβροφροσύνες ανάμεσα σε Χριστοδουλίδη και Αννίτα, ενώ η πρόεδρος του ΔΗΣΥ τοποθετεί δίκτυ ασφαλείας για τους συναγερμικούς υπουργούς της κυβέρνησης; Ο Αβέρωφ, ως παλιά καραβάνα, μάλλον δεν πιστεύει στις πολιτικές συμπτώσεις εξ ου και σήκωσε τους τόνους. Τόνους τους οποίους ύψωσε ακόμα περισσότερο ο Νίκος Αναστασιάδης, χωρίς να νοιάζεται αυτή τη φορά να τηρήσει τα προσχήματα. Όχι μόνο εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά του για το πολιτικό τέκνο που δημιούργησε εκ του μηδενός (ο εξ απορρήτων του υπουργός κατά τη δεκαετή διακυβέρνηση) αλλά και που τον στήριξε ως υποψήφιο πρόεδρο κόντρα στην κομματική επετηρίδα.
Μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση αυτής της σύγκρουσης αφορά τον νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον τρόπο που διαχειρίζεται τόσο τον εαυτό του όσο και την κυβέρνησή του, ο οποίος, όχι μόνο στέλνει το μήνυμα πως δεν χρωστά τίποτε και σε κανένα (ούτε καν στον μέντορά του) αλλά προετοιμάζει το έδαφος για να εμφανιστεί ως αντισυστημικός. Το γεγονός ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης δεν προήλθε από πολιτική παρθενογένεση το θεωρεί μάλλον αμελητέο. Από τη στιγμή που τόλμησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη χαράζει τη δική του πορεία αναζητώντας στηρίγματα. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι βρίσκει στηρίγματα στο κόμμα από το οποίο αποστασιοποιήθηκε (για να το θέσω κομψά) ή σύμφωνα με τον Αβέρωφ, στο κόμμα από το οποίο αποστάτησε. Εντός του ΔΗΣΥ υπάρχει ένα φιλο-χριστοδουλιδικό λόμπι, στο οποίο συμμετέχουν και στελέχη της ανώτατης ηγεσίας. Η ήπια στάση της Αννίτας Δημητρίου σίγουρα βοηθάει την κυβέρνηση σε μια συγκυρία που ακόμα και τα συγκυβερνώντα κόμματα δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους για μια σειρά από θέματα.
Στο διά ταύτα, πρέπει να προσθέσουμε και το πιο κακά κρυμμένο συναγερμικό μυστικό: την πρόθεση του Αβέρωφ Νεοφύτου να διεκδικήσει το χρίσμα για τις προεδρικές εκλογές του 2028. Αν ενώσουμε τις τελίτσες, θα διαπιστώσουμε ότι σκιαγραφείται ένα νέο τοπίο ευαίσθητων εσωκομματικών ισορροπιών στην Πινδάρου. Η ολική επαναφορά δε των τέως έστειλε το μήνυμα ότι τίποτε δεν πρέπει πλέον να θεωρείται δεδομένο.
