Του Παύλου Ξανθούλη
Τον ερχόμενο Μάρτιο, ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα νέο σκηνικό στο Κυπριακό, το οποίο θα ανατρέπει την εικόνα των όποιων διεργασιών έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα. Η εικόνα που σχηματίζεται ενώπιόν μας είναι διαυγής, ακόμη και γι’ αυτούς που ενόψει εκλογών επιχειρούν να την προσπεράσουν, παρά το γεγονός ότι παραπέμπει σε εκπαραθύρωση των ψηφισμάτων του Σ.Α. ΟΗΕ, μ’ ένα νέο αφήγημα λύσης του Κυπριακού, στα μέτρα της Άγκυρας. Η Τουρκία λοιπόν πιέζει για αναβάθμιση του ψευδοκράτους, σε όλα τα διεθνή βήματα, προλειαίνοντας το έδαφος με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας που τηρεί στην καλύτερη περίπτωση, στάση ανοχής. Ο γ.γ. ΟΗΕ δήλωσε έτοιμος να τετραγωνίσει τον κύκλο, υπαναχωρώντας από τους δικούς του όρους εντολής και η γραμματεία έχει εμπλακεί σε συζήτηση για χωριστή συμφωνία μέσω «πρακτικών διευθετήσεων» μεταξύ ΟΥΝΦΙΚΥΠ - ψευδοκράτους. Ο ειδικός αντιπρόσωπος «εκχώρησε» καθ’ υπέρβαση εξουσίας, έδαφος της νεκρής ζώνης στο ψευδοκράτος, ενώ η Λευκωσία σκίζει τα ιμάτιά της. Και αρνήθηκε να συναντήσει τον ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας, λέγοντας ότι ασθενούσε, ενώ λίγες ώρες νωρίτερα μπορούσε να συμφάγει με επίσημο της Ε.Ε. και λίγες ώρες αργότερα ήταν σε θέση να ταξιδέψει αεροπορικώς μέχρι τον Καναδά. Στο Συμβούλιο της Ευρώπης, η Γερμανία «τούμπαρε» την υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου, συγκαλώντας παρασυναγωγή και επηρεάζοντας τους εταίρους μας, υπέρ των θέσεων της Τουρκίας που δρομολογεί κλείσιμο του περιουσιακού. Και στην Ε.Ε., η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο Σαρλ Μισέλ που σφάζονται για την ενέργεια, συμφωνούν σ’ ένα ζήτημα. Ότι η Τουρκία πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο, ανεξαρτήτως των απειλών της και της στάσης που τηρεί στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
Κι όμως όλα αυτά φαίνονται δυσνόητα για τους τρεις βασικούς μας υποψηφίους. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης ζητάει τον διορισμό πολιτικής προσωπικότητας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Αν και προφανώς γνωρίζει ότι αφενός οι Βρυξέλλες δεν πρόκειται να αποκτήσουν ρόλο πρώτου βιολιού στο Κυπριακό και αφετέρου ότι έχουν σχηματίσει ασπίδα προστασίας γύρω από την Άγκυρα, κατ’ εντολή του Βερολίνου. Το οποίο Βερολίνο έχει εθνική στρατηγική για στήριξη της Τουρκίας, ανεξαρτήτως ηγεσίας και δεν μας απαντούσε τα τηλέφωνα, όταν δικαίως ζητούσαμε κυρώσεις.
Ο δε Αβέρωφ Νεοφύτου επιστρατεύει τον Κόλιν Στιούαρτ για να μας υποδείξει ότι ο διεθνής παράγοντας θα ενεργοποιηθεί ή όχι, αναλόγως του ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλαδή, ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ μάς λέει ότι εάν καθίσει ο ίδιος στην προεδρική καρέκλα, τότε θα χαρεί ο διεθνής παράγοντας και ο ΟΗΕ θα ενεργοποιήσει τις προσπάθειες λύσης του Κυπριακού. Και τι θα κάνει; Θα τετραγωνίσει τον κύκλο και θα συνεχίσει να «εκχωρεί» καθ’ υπέρβαση εξουσίας τμήματα της νεκρής ζώνης στο ψευδοκράτος; Και ο κ. Νεοφύτου θα προσαρμόζεται; Ακόμη κι όταν δρομολογείται χωριστή συμφωνία ΟΥΝΦΙΚΥΠ - ψευδοκράτους, υπό τον μανδύα «πρακτικών διευθετήσεων»;
Ο Ανδρέας Μαυρογιάννης λέει σε μια ανακοίνωσή του, ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης και ο Αβέρωφ Νεοφύτου «δείχνουν αδυναμία εκτίμησης της κατάστασης και πρόβλεψης των κινδύνων» και ότι «παρουσιάζουν αβίαστα και ελαφρά τη καρδία, θέσεις και προτάσεις που μπορεί να οδηγήσουν το Κυπριακό σε ολισθηρά μονοπάτια». Δηλαδή, ο κύριος Μαυρογιάννης που ήταν ο κατ’ εξοχήν χειριστής του Κυπριακού για εννέα χρόνια και στενότερος επί τούτου συνεργάτης του Προέδρου Αναστασιάδη, το οδήγησε σε ανθηρά μονοπάτια; Δεν είναι τα αποτελέσματα και των δικών του χειρισμών που θερίζουμε; Και μην ακούσω ότι παραιτήθηκε τρεις φορές, γιατί αν κάποιος θέλει να παραιτηθεί, μπορεί. Και μια υποβολή παραίτησης είναι αρκετή. Εάν βεβαίως δεν υποβάλλεται για λόγους εντυπώσεων.
Σε κάθε περίπτωση και με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα, ένας από τους τρεις «συστημικούς υποψηφίους» θα είναι ο επόμενος πρόεδρος. Και για να μη φτάσει στο σημείο, ο όποιος «επόμενος» να διαχειριστεί απλώς το κλείσιμο της πόρτας στο Κυπριακό, πρέπει επιτέλους η πολιτική μας ηγεσία, να χαράξει εθνική στρατηγική. Η οποία να μη διαβρώνεται κάθε φορά που θα ανοίξουν το στόμα τους οι υποψήφιοί μας και τα κόμματά τους, στον βωμό προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Διότι από το αλαλούμ που παρακολουθούμε, η μόνη κερδισμένη είναι η Άγκυρα και οι σχεδιασμοί της. Και όσοι δρουν ανενόχλητα, περιλαμβανομένου και του Κόλιν Στιούαρτ, που νομίζει ότι έχει δικαίωμα να «εκχωρεί» γη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ψευδοκράτος.
